در آیات و روایاتى که قبلا به طور مشروح آمد، آثار سوء حرص به خوبى تبیین شده بود و مطالعه آنها ما را از هرگونه شرح و تفسیر دیگر بى نیاز مى سازد، از جمله اینکه:
1ـ حرص انسان را به رنج و زحمت ابدى گرفتار مى سازد.
2ـ حریص هرگز سیر نمى شود و به همین دلیل اگر مالک تمام دنیا گردد باز فقیر است.
3ـ حریص همچون فقیران زندگى مى کند و همچون فقیران مى میرد، ولى همچون اغنیا در قیامت محاسبه مى شود.
4ـ حرص انسان را به هلاکت مى افکند، زیرا شخص حریص به خاطر دلباختگى به دنیا خطراتى را که در اطراف او وجود دارد نمى بیند و با عجله و شتاب به پیش مى تازد.
5 ـ آدم حریص روز به روز خود را گرفتارتر مى کند و سرانجام راه نجات را بر خود مى بندد.
6 ـ حرص آبروى انسان را مى ریزد و ارزش او را در نظرها پایین مى آورد، چرا که شخص حریص براى رسیدن به مقصود خود حتّى ملاحظات اجتماعى را کنار مى گذارد و همچون اسیرى که زنجیر به گردن او افکنده باشند به این سو و آن سو کشیده مى شود.
7ـ حرص، انسان را آلوده به انواع گناهان: دروغ، خیانت، ظلم و غصب حقوق دیگران مى کند، چرا که اگر بخواهد حلال و حرام خدا را رعایت کند به مقصودش نمى رسد.
8 ـ حرص، انسان را از خدا دور مى سازد، در نظر بندگان خدا کوچک مى کند، آرامش را از او سلب مى نماید و زندگى توأم با ناراحتى و شکنجه براى او به بار مى آورد.
9ـ حریص اموالى را مى اندوزد که زحمت و مسؤولیّتش از آن اوست و سود و استفاده اش از آن دیگران.
10ـ حرص نتیجه سوء ظنّ به خداست و محصولش تشدید این سوء ظنّ مى باشد.
