1 ـ به یقین، گروه بسیارى از جن و انس را براى دوزخ آفریدیم، آنها دل ها( عقل ها)یى دارند که که با آن (اندیشه نمى کنند و) نمى فهمند و چشمانى که با آن نمى بینند و گوشهایى که با آن نمى شنوند; آنها همچون چهارپایانند، بلکه گمراهتر! اینان همان غافلانند. (زیرا با داشتن همه گونه امکانات هدایت، باز هم گمراهند!)
2 ـ و وعده حق (قیامت) نزدیک مى شود، در آن هنگام چشم هاى کافران از وحشت، از حرکت باز مى ماند، (مى گویند) اى واى! بر ما که از این (جریان) در غفلت بودیم; بلکه ما ستمکار بودیم!
3 ـ با کسانى باش که پروردگار خود را صبح و عصر مى خوانند، و تنها رضاى او را مى طلبند! و هرگز به خاطر زیورهاى دنیا، چشمان خود را از آنها برمگیر! و از کسانى که قلبشان را از یاد خود غافل ساختیم، اطاعت مکن! همان ها که از هواى نفس پیروى کردند و کارهایشان افراطى است.
4 ـ آنها که ایمان به ملاقات ما (و روز رستاخیز) ندارند و به زندگى دنیا خشنود شدند و بر آن تکیه کردند و آنها که از آیات ما غافلند ـ (همه) آنها جایگاهشان آتش است، به خاطر کارهایى که انجام مى دادند!
5 ـ آنها فقط ظاهرى از زندگى دنیا را مى دانند و از آخرت (و پایان کار) غافلند!
6 ـ به زودى کسانى را که در روى زمین به ناحق تکبّر مىورزند، از (ایمان به) آیات خود منصرف مى سازم! آنها چنانند که اگر هر آیه و نشانه اى را ببینند، به آن ایمان نمى آورند. اگر راه هدایت را ببینند آن را، راه خود انتخاب نمى کنند و اگر راه گمراهى را ببینند آن را، راه خود انتخاب مى کنند! (همه اینها) به خاطر آن است که آیات ما را تکذیب کردند و از آن غافل بودند!
7 ـ سر انجام از آنها انتقام گرفتیم و آنان را در دریا غرق کردیم، زیرا آیات ما را تکذیب کردند و از آن غافل بودند.
8 ـ هنگامى که سوار بر کشتى شوند، خدا را با اخلاص مى خوانند (و غیر او را فراموش مى کنند); اما هنگامى که خدا آنان را به خشکى رساند و نجات داد، باز مشرک مى شوند!
9 ـ و هر کس از یاد خدا روى گردان شود، شیطان را به سراغ او مى فرستیم; پس همواره قرین اوست!
10 ـ هنگامى که پرهیزگاران، گرفتار وسوسه هاى شیطان شوند، به یاد (خدا و پاداش و کیفر او) مى افتند و (در پرتو یاد او، راه حق را مى بینند و) ناگهان بینا مى گردند!
11 ـ (به او خطاب مى شود) تو از این صحنه (و دادگاه بزرگ) غافل بودى و ما پرده را از چشم تو کنار زدیم و امروز چشمت کاملا تیزبین است !
12 ـ آنان را از روز حسرت (روز رستاخیز که براى همه مایه تأسف است) بترسان، در آن هنگام که همه چیز پایان مى یابد و آنها در غفلتند و ایمان نمى آورند!
