در منابع حدیثى، اهمّیّت فوق العاده اى به «عفّت» داده شده است که به بعضى از آنها اشاره مى کنیم:
1 ـ امام امیرالمؤمنین (علیه السلام)، عفت را برترین عبادت شمرده است: «اَفْضَلُ الْعِبادةِ اَلْعِفافُ» تعبیر به عفت در این جا، ممکن است به معنى وسیع آن استعمال شده و یا ممکن است در مقابل شکم پرستى و شهوت جنسى به کار رفته باشد.
2 ـ امام باقر(علیه السلام) مى فرمایند: «مَا عُبِدَاللّهُ بِشىء اَفْضَلَ مِنْ عِفَّةِ بَطْن وَ فَرْج; هیچ عبادتى در پیشگاه خداوند، برتر از عفّت در برابر شکم و مسایل جنسى نیست»
3 ـ در روایت دیگرى از آن حضرت ـ که تفسیرى بر روایت سابق است ـ آمده است که مردى خدمت امام(علیه السلام) عرض کرد: اعمال و طاعات من ضعیف و روزه ام کم است; ولى امیدوارم که هرگز مال حرامى نخورده ام. امام(علیه السلام) در پاسخ فرمود: «اَىُّ الاِجْتَهَادِ اَفْضَلُ مِنْ عِفَّةِ بِطْن وَ فَرْج; کدام تلاش در راه اطاعت خدا، برتر از عفّت در مقابل شکم و مسایل جنسى است».
4 ـ امام على بن ابیطالب (علیه السلام) در این رابطه مى فرمایند: «اِذا اَرَادَ اللّهُ بِعَبْد خَیراً اَعَفَّ بَطْنَهُ وَ فَرْجَهُ; هنگامى که خداوند خیر و خوبى براى بنده اش بخواهد; به او توفیق مى دهد که در برابر شکم و شهوت پرستى عفّت پیدا کند».
5 ـ در حدیث دیگرى که مفضّل از امام صادق (علیه السلام)، در توصیف شیعیان واقعى نقل شده، آن حضرت چنین مى فرمایند: «اِنَّمَا شِیعَةُ جَعْفَر مَنْ عَفَّ بَطْنَهُ وَ فَرْجَهُ وَ اشْتَدَّ جَهَادَهُ وَ عَمَلُهُ لِخَالِقِهِ وَ رَجَاءُ ثَوابِهُ وَ خَافَ عِقَابَهُ فَاِذَا رَأَیْتَ اُولئکَ فَاُولئکَ شِیعَةُ جَعْفر; پیروان حقیقى جعفر بن محمد، کسانى هستند که در برابر شکم پرستى و بى بند و بارى جنسى، عفت و (در راه بندگى خدا) تلاش و کوشش فراوان دارند; به ثواب او امیدوارند و از عقاب او بیمناک. (به همین دلیل، پیوسته، در راه حق حرکت مى کنند. هرگاه کسى را با این صفات ببینى) آنها پیروان و شیعیان جعفر بن محمد(علیه السلام) مى باشند».
6 ـ امیر مؤمنان على (علیه السلام) مى فرمایند:«قَدْرُ الرَّجُلِ عَلَى قَدْرِ هِمَّتِهِ، وَ صِدْقُهُ عَلى قَدْرِ مُرُوَّتِهِ، وَ شُجَاعَتُهُ عَلَى قَدْرِ اَنْفَتِهِ وَ عِفَّتُهُ عَلَى قَدْرِ غَیْرَتِهِ; ارزش هر کس به اندازه همّت او و صداقت هر کس به اندازه شخصیت او و شجاعت هر کس به اندازه زهد و بى اعتنایى او به ارزشهاى مادى و عفّت هر کس به اندازه غیرت اوست».
بدیهى است، افراد غیرتمند راضى نمى شوند که کسى نگاه آلوده به نوامیس آنها کند; به همین دلیل، نسبت به نوامیس دیگران نیز حسّاسند و متعرض آنها نمى شوند.
7 ـ این بحث را با حدیثى از پیامبر اکرم (صلى الله علیه وآله) پایان مى دهیم; آن حضرت (صلى الله علیه وآله) در این روایت ضمن بیان این که: «سه چیز است که بر امّتم از آن سه بیمناکم» سوّمین آنها را «شَهْوَةُ الْبَطْنِ وَ الْفَرْجِ; شکم پرستى و شهوت پرستى جنسى» مى دانند.
1- اصول کافى، جلد 2، صفحه 79.
2- اصول کافى، جلد 2، صفحه 79.
3- همان مدرک.
4- غررالحکم، حدیث 4114.
5- وسایل الشیعه، جلد 11، صفحه 199.
6- نهج البلاغه، کلمات قصار، کلمه 47.
7- اصول کافى، جلد 2، صفحه 79.
