عزم راسخ امام علی(ع) برای مبارزه با دشمنان خدا

امام علی(ع) در نامه 36 نهج البلاغه، عزم راسخ خود برای نبرد با مخالفانش را چگونه بیان می نماید؟

امام علی(ع) در پاسخ نامه برادرشان عقيل، که از عزم خود برای یاری ایشان سخن گفته و خواسته بود نظرشان را درباره جنگ با مخالفان بیان نماید، می فرماید: «من می خواهم با كسانى كه پيمان شكنى و نبرد با ما را حلال مى شمرند بجنگم تا آن گاه كه خدا را ملاقات كنم، [در اين راه] نه كثرت جمعيّت مردم در اطرافم بر عزت و قدرتم مى افزايد و نه پراكندگى آنها از اطرافم موجب وحشتم مى شود. هرگز گمان مبر كه فرزند پدرت از در تضرع در آيد يا در برابر ظلم سست شود يا زمام خويش را به دست هر كس بسپارد، يا به اين و آن سوارى دهد».

شکست «ضحّاک» از لشكر امام علی(ع)

امام علی(علیه السلام) ماجرای شکست سپاه معاویه به فرماندهی «ضحّاک بن قیس» را چگونه تبیین می نماید؟

عقیل برادر امام علی(ع) برای انجام عمره به مکه رفته بود، که شنید گروهی از سپاه معاویه به اطراف کوفه آمده اند و دست به غارت زده اند. لذا نگران شد و به امام علی(ع) نامه نوشت. امام(ع) در جواب فرمود: «من سپاهى انبوه از مسلمانان را به سوى او [ضحاك فرمانده لشكر معاويه] گسيل داشتم. هنگامى كه اين خبر به او رسيد دامن فرار به كمر زد؛ ولى سپاه من در یکی از جاده ها به او رسيد. مدت كوتاهى اين دو لشكر با هم جنگيدند که ضحاک شکت خورد، و درحالی که نیمه رمقی بیش نداشت، به سختی از مهلكه رهايى يافت».

محبت پیامبر(ص) به عقیل، به خاطر ابوطالب

انگیزه پیامبر(صلى الله علیه وآله) از محبت به عقیل بن ابى طالب چه بود؟

از رسول خدا(ص) نقل شده که به عقیل بن ابى طالب فرمود: «اى ابو یزید! من تو را به دو جهت دوست دارم؛ یکى به خاطر خویشاوندى با من، و دیگرى به خاطر اینکه مى دانم عمویم ابوطالب تو را دوست مى داشت».
این، گواه راستینى است بر اینکه پیامبر(ص) معتقد به ایمان عموى خود بودند وگرنه دوست داشتن کافر چه ارزشى دارد تا سبب شود آن حضرت(ص) فرزندان او را دوست بدارد؟
 

تبعيد ابوذر به «ربذه»

چه کسانی هنگام تبعید ابوذر به ربذه او را بدرقه کردند؟

مورخین نوشته اند هنگام تبعید ابوذر به ربذه، امام علی(ع) به او فرمودند: «تو به خاطر خدا بر آنها غضب كردى پس به خدا اميدوار باش، آن گروه بر دنيايشان ترسيدند و تو بر دينت ...». همچنین عقيل، امام حسن(ع) و امام حسين(ع) و عمار، نیز حضور داشتند. امام حسن(ع) فرمودند: «عمو جان اين قوم با تو چنين رفتار ناشايستى كردند، خداوند مى داند و مى بيند ...».سپس امام حسين(ع) فرمود: «عمو جان! خداوند توانا است كه اين اوضاع را دگرگون سازد ... شكيبا باش».

معرفی «عقیل» برادر امام علی(ع)

«عقیل» چگونه شخصیتی داشت؟

عقيل برادر اميرمؤمنان(ع) است و با هم از يك پدر و مادر هستند. او پسر دوم ابوطالب می باشد و بيست سال از امام علی(ع) بزرگتر بوده است. از مجموع آنچه درباره او نقل شده، چنين استفاده مى شود كه او مرد با ايمان و نيك نفسى بود، ولى از نظر روحى ضعيف بود و اگر گاهى لغزشى از او سرزده به علت همين ضعف بود. يكى از امتيازات او آگاهى وسيعش نسبت به علم انساب بود؛ قبائل عرب را خوب مى شناخت و از نسبهاى آنها آگاه بود. حتی بعضى او را يكى از نسب شناسان چهارگانه عرب شمرده اند.

واکنش معصومین(ع) به خيانت در «بيت المال»؟

معصومين(علیهم السلام) نسبت به خيانت در اموال عمومی و «بيت المال» چگونه عمل می کردند؟

معصومین(ع) نسبت به اموال عمومى و سرمايه هاى معنوى و مادى جامعه، حساسیت بسیاری به خرج می دادند؛ زيرا اولا اين اموال به کل افراد جامعه تعلق دارد و همه باید بتوانند عادلانه از آن برخوردار شوند. ثانياً رواج خيانت در این سرمایه ها باعث از هم گسيخته شدن نظام جامعه می شود. برخورد امیر المومنین(ع) با درخواست برادرشان «عقیل» که تقاضای سهم بیشتری از بیت المال کرده بود، بیانگر دقت نظر و حساسیت معصومین(ع) در زمینه سرمایه های عمومی می باشد.

پیشگامان شیعه در زمان پیامبر(ص)

شیعه ادعا می کند که از زمان پیامبر (صلی الله علیه وآله) وجود داشته است، اگر اینگونه است، شیعیان عصر پیامبر کیانند؟

بیان فضایل و سفارش هاى مؤکد پیامبر درباره علی بن ابی طالب سبب شد که گروهى در عصر رسالت، ولایت علی را با جان و دل بپذیرند و به عنوان شیعه على مشهور شوند. این گروه هسته اوّلیّه تشیع را در صدر اسلام تشکیل مى دادند.از میان بنی هاشم افرادی مانند عبداللّه بن عباس، عقیل بن أبى طالب، عبداللّه بن جعفر بن ابى طالب و... و از غیر بنى هاشم افرادی مانند: سلمان، مقداد، ابوذر، عمار، ابوایوب انصاری، بلال، حجر بن عدی، جابر بن عبدالله انصاری، محمدبن ابی بکر و...  .

اعتقاد به ایمان ابوطالب(ع) در کلام و رفتار پیامبر(ص)

آیا پیامبر اکرم(ص ابوطالب(ع) را مؤمن نمی دانستند؟!

کلام و رفتار پیامبر(ص) نشان دهنده آن است که ایشان ابوطالب(ع) را مؤمن می دانسته اند؛ نمونه هایی از این رفتار و گفتار عبارتند از: 1- علاقه رسول خدا(ص) به ابوطالب، چرا که طبق آیه 28 آل عمران، دوست داشتن کافر حرام است. 2- طلب خیر پیامبر(ص) برای ابوطالب. 3- حضور رسول اللّه(ص) در تشییع جنازه ابوطالب. 4- محبت پیامبر اکرم به عقیل به خاطر ابو طالب. 5- نامگذاری سال وفات ابوطالب به سال عزای عمومی.

پایگاه اطلاع رسانی دفتر مرجع عالیقدر حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی
سامانه پاسخگویی برخط(آنلاین) به سوالات شرعی و اعتقادی مقلدان حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی
تارنمای پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی
انتشارات امام علی علیه السلام
موسسه دارالإعلام لمدرسة اهل البیت (علیهم السلام)
خبرگزاری دفتر آیت الله العظمی مکارم شیرازی

قال ابي عبدالله (عليه السلام)

مَنْ مَاتَ فِي طَرِيقِ مَکَّةَ ذَاهِباً أَوْ جَائِياً أَمِنَ مِنَ الْفَزَعِ الاَْکْبَرِ يَوْمَ الْقِيَامَةِ.

کسى که در راه رفتن يا بازگشتن از مکه بدرود حيات گويد، از ترس و هراس روز قيامت ايمن گردد.

تهذيب الاحکام: 5/23/68