«تجسس» مانند بسيارى از اصول ديگر استثنائاتی دارد. مثلا سازمان اطلاعات در هر حكومتى وظيفه دارد كشور را از شرّ توطئه های دشمن حفظ كند، در این شرایط و براى حفظ مصالح کشور، بايد با سوء ظن به تجسّس پرداخت. یا سازمان بازرسی ادارات، موظف به نظارت بر اعمال كارمندان مى باشد. و یا در مسائل سرنوشت ساز شخصی، مانند انتخاب همسر، به يقين تجسّس و تحقيق لازم است. بی شک اين موارد از موضوع تجسّس حرام خارج است. ولی باید دقت کنیم تا از هرگونه افراط و تفریط در این مساله دور بمانیم.

اصولا زیارت قبر پیامبر(ص) و امامان نوعى سپاس و تقدیر از فداکارى هاى آنان و آموزش نسل حاضر است تا بدانند که این، پاداش کسانى است که راه حق و هدایت و فضیلت و دفاع از عقیده را مى پویند. این هدف، نه تنها ما را به زیارت قبورشان برمى انگیزد، بلکه به ماندگارى نام و حفظ آثارشان مى انجامد. علاوه بر این پیشوایان مذاهب چهارگانه و راویان و حدیث نگاران آنان در مجموعه هاى حدیثى، روایات فراوانى درباره آثار زیارت قبر پیامبر(ص) نقل کرده اند.

فقیهان اهل سنت دو دسته مى باشند: 1- اصحاب رأى که افزون بر قرآن و سنت، از عقل نیز پیروی مى کنند، که در رأس آنها ابو حنیفه قراردارد. 2- اهل الحدیث که عقل و علم کلام را به طور مطلق انکار کرده و تنها بر ظواهر قرآن و حدیث تکیه مى کنند، و در رأس آنها مالک بن انس و احمد بن حنبل قرار دارند. احمد بن حنبل معتقد است؛ حوادث جهان، قضا و قدر الهى است و افعال انسان همگی به تقدیر خداست. هم چنین خلافت و امامت تا روز قیامت از آن قریش دانسته و به رؤیت خدا با چشم، جواز تکلیف مالایطاق، و ... باور دارند.
 

شیعه هر روایتى که از طریق راویان ثقه و عادل از یکى از امامان معصوم نقل شده و حتی روایاتى که از غیر طریق اهل بیت(ع) به وسیله سندهاى صحیح از رسول خدا(ص) نقل شده باشد، مى پذیرد و به آن عمل مى کند. لکن جاى تأسف است که علماى اهل سنت به روایات افراد عادى مانند ابوهریره و انس بن مالک که از رسول خدا(ص) حدیث نقل مى کنند عمل کرده اند، ولى روایات اهل بیت پیامبر(ص) که همتاى قرآن و مایه هدایت هستند را کنار مى گذارند.

انس بن مالک می گوید: پیامبر(ص) فرمود: «علی(ع) پرچم هدایت، نشان ایمان، و امام اولیاى من، و نور همه پیروانم است. علی(ع) در قیامت امین بر کلیدهاى گنجینه هاى رحمت پروردگار است». هم چنین پیامبر(ص) می فرماید: «او سرور مسلمانان، و پیشواى سپید رویان، امیر مؤمنان است». از سویی انس می گوید: «هیچ کس را به اندازه اعتبار على نزد پیامبر(ص) ندیدم. چرا که حضرت در نیمه هاى شب، مرا مى فرستاد تا علی را بیاورم و تا صبح با او خلوت مى کرد»، از این رو تصمیم گرفتم هیچ حدیثى را درباره على(ع) کتمان نکنم.

طبق شواهد تاریخی  و احادیث فراوان مثل حدیث ثقلین و حدیث فاتحه الکتاب، و آنچه از شعبی، انس بن مالک، عثمان، عبدالله بن عمر و برخی از صحابه نقل شده: قرآن در زمان حیات پیامبر(ص) توسط امام علی(ع) و دیگر صحابه مثل ابىّ بن کعب، معاذ بن جبل، زید بن ثابت و ابوزید گردآورى شد و سوره ها و آیه هایش به دستور پیامبر(ص) مرتّب شد.

عقبة بن حارث و انس بن مالک می گویند: حسن بن على شبيه ترين مردم از حيث صورت به رسول(ص) بود،  ابوهريره مى گويد: رسول خدا(ص) در حقّ او فرمود: «خدايا! من او را دوست دارم پس تو نيز او را و هرکس که او را دوست دارد دوست بدار»؛ بعد از شهادت ایشان، مروان بر جنازه امام می گريست، امام حسين(ع) به او اعتراض کرد، که در زمان حیاتش چقدر به او ظلم کردی، او گفت: من اين کارها را با کسى مى کردم که از کوه بردبارتر بود. تعداد ديگري از صحابه و تابعين نیزی بيانات والايي نسبت به امام حسن(ع) ابراز داشته اند.

حدیث منزلت را بسیاری از صحابه روایت کرده اند، از جمله: امام علی(ع)، ابن عباس، جابر بن عبداللَّه انصارى، سعد بن ابى وَقّاص، عمر بن خطّاب، ابوهریره، انس بن مالک و... . برخی از زنان اصحاب مثل ام سلمه و اسماء نیز آن را بیان کرده اند.

مورّخان تصریح دارند که اوّل لقبى که به عنوان یک مذهب در زمان رسول خدا(ص) ظاهر شد لقب شیعه بود. این کلمه لقب چهار نفر از صحابه به نام ابوذر، سلمان، مقداد و عمار بود که معتقد به نصّ بر وصایت حضرت على(ع) بودند. علاوه بر آنها؛ ابو ایوب انصارى، ابوسعید خدرى، انس بن مالک و بریده نیز این نصوص را نقل کرده اند.

طبق شواهد تاریخی  و احادیث فراوان مثل حدیث ثقلین و حدیث فاتحه الکتاب، و آنچه از شعبی، انس بن مالک، عثمان، عبدالله بن عمر و برخی از صحابه نقل شده: قرآن در زمان حیات پیامبر(ص) توسط امام علی(ع) و دیگر صحابه مثل ابىّ بن کعب، معاذ بن جبل، زید بن ثابت و ابوزید گردآورى شد و سوره ها و آیه هایش به دستور پیامبر(ص) مرتّب شد.