اولا: دین ارثی از هیچ کس قبول نیست و بر همه واجب است بعد از بلوغ نسبت به اعتقادات خود تحقیق کند، حتی اگر شیعه باشد. شیعیان نیز اگر ایمان محکمی نداشته باشند، اعمال صالح نداشته و اهل گناه باشند، سرنوشت بدی خواهند داشت.
ثانیا: خداوند فقط انسانهای کافر و لجوج را وارد جهنم خواهند کرد؛ یعنی فقط آنهایی که با علم به بطلان یک آئین از آن پیروی می کنند و به همین صورت از دنیا می روند اهل جهنّم خواهند بود.
ثالثا: خداوند حکیم، هر شخصی را با توجه به دانش و امکاناتی که در اختیار او قرار داده، مورد تکلیف و بازخواست قرار خواهد داد. لذا بر مستضعفین فکری، و لو غیر شیعه که حق ستیز نیستند، حرجی نیست.

شواهدی در دست است که در زمان پيغمبر اكرم(ص) عده قابل توجهى از صحابه، از خواص علي(ع) و همراهان او بودند و او را امام و پيشواى خود می دانستند. آنان به نام شيعه على(ع) شناخته مى شدند و اين حقيقت را مي توان با مراجعه به كتاب هاى اهل لغت مانند نهايه «ابن اثير» و «لسان العرب» و .... بدست آورد، به تصريح آنها نام «شيعه» بر پيروان على(ع) و فرزندان او و دوستان آنها اطلاق شده، تا آنجا كه اسم خاص آنها گرديده است.

علماى اهل سنّت در موارد متعددى فقط برای ضدیت با عقائد شیعه دست از سنّت پیامبر کشیده و بر خلاف آن عمل کرده اند مانند برجسته سازی قبور با اذعان به سنت بودن مسطح بودن قبور، انگشتر در دست چپ کردن، رها کردن تحت الحنک عمامه از سمت چپ و... .
ابن تیمه معتقد است اگر عملی موجب تشبه به رافضی ها شود، حتی اگر مستحب باشد باید ترک شود؛ زیرا تشبه به رافضه همچون تشبه به کفار است و باید از آن اجتناب شود.
 

جمعیت دنیا بیش از 6 میلیارد نفر است و کل مسلمانان حدود 2/1 میلیارد نفر می باشد. اگر منطق سؤال فوق صحیح باشد بدان معنا است که اسلام بر حق نیست، چون مسلمین در اقلیت هستند. در پاسخ باید گفت: هرگز اکثریت، نشانه حقانیت نمی باشد و تعداد پیروان و طرفداران یک عقیده، موجب شناخت حق و باطل نمی شود.

شیعه هر روایتى که از طریق راویان ثقه و عادل از یکى از امامان معصوم نقل شده و حتی روایاتى که از غیر طریق اهل بیت(ع) به وسیله سندهاى صحیح از رسول خدا(ص) نقل شده باشد، مى پذیرد و به آن عمل مى کند. لکن جاى تأسف است که علماى اهل سنت به روایات افراد عادى مانند ابوهریره و انس بن مالک که از رسول خدا(ص) حدیث نقل مى کنند عمل کرده اند، ولى روایات اهل بیت پیامبر(ص) که همتاى قرآن و مایه هدایت هستند را کنار مى گذارند.

خداوند در سوره «بيّنه» می فرماید: كسانى كه ايمان آوردند و اعمال صالح انجام دادند بهترین مخلوقات (خیر البریه) هستند. منابع روايی اهل سنت و شيعه از پيامبر(ص) نقل می کنند که ایشان، امام علي(ع) و شيعيانش را به عنوان «خير البريه» معرفي نموده است. در این زمینه، به عنوان نمونه می توان به گفته سيوطى در «الدّر المنثور» که این مطلب را از جابر بن عبدالله نقل کرده و گنجی شافعی در «كفاية الطالب» که آنرا به نقل از عایشه آورده، اشاره نمود.

شیعه امامیّه همواره، در اصول دین و فروع آن و سایر علومی که از قرآن و سنت گرفته می شود، به عترت پاک رسول خدا(ص) وابسته بوده و از آنها یک ذرّه هم جدا نشده؛ بنابراین رأى شیعه تابع رأى ائمه معصومین(ع) است و به دیگرى، در این باره، مراجعه نمى نمایند. لذا آنها به آیین خداوند متدین هستند و به او تقرب مى جویند، ولى فقط از طریق مذهب اهل بیت. بر همین منوال گذشتگانِ صالح شیعه عمل کرده اند و از زمان امام امیرمؤمنان(ع) و یازده امام پس از ایشان تا امروز، زندگى خویش را بدین گونه سپرى نموده اند.