استحقاق پاداش در جايى است كه كسى به ديگرى خدمتى كند و در برابر آن خدمت، منتظر پاداش و اجرت باشد، در حالى كه مى دانيم همه اوامر و نواهى الهى دارای مصلحت هایی است که به خود مكلّفان باز مى گردد و باعث صفاى روح و تكامل نفس و عزت و سربلندى مى شود و آنها را از مفاسد و بدبختيها نجات مى دهد؛ لذا مكلّفان در اطاعت اوامر الهی و ترك معاصى، به خودشان خدمت مى كنند. با این حال، خداوند از روی لطف، براى تشويق مردم بر اطاعتى كه موجب كمال آنهاست، پاداش قرار داده است.

در اناجيل مسيحيان اوصافى براى ياران منجى بشريت ذكر شده است. از جمله: اطاعت مطلق از منجی، عمل به وظیفه و اوامر و نواهی الهی و استضعاف؛ در انجيل «لوقا» آمده است: «خوشا به حال شما اى فقرا؛ زيرا براى شماست ملكوت خداوند. خوشا به حال شما اى گرسنگان در امروز؛ زيرا در آينده سير خواهيد شد. خوشا به حال شما اى گريه كنندگان؛ زيرا در آينده خندان خواهيد شد».

طبق آیه 7 سوره حشر باید در برابر اوامر و نواهى پیامبر(ص) تسلیم مطلق بود واین در صورتی معقول است که پیامبر(ص) معصوم باشد؛ زیرا در غیر معصوم در صورت خطا، یا ارتکاب گناه نه تنها نباید تسلیم بود، بلکه باید تذکر داد، یا نهى کرد.

عبدالجبار اعتقاد دارد تاخیر در اجرای دستور حضرت رسول(ص) در اعزام سپاه به خاطر حفظ مصلحت و تعارض با امر مهم تری بود تا ضرری متوجه دین نشود. لکن در جواب باید گفت: مشروط بودن اجرای دستورات پیامبر(ص) ادّعایی باطل است زیرا هر دستوری که شرطی در آن قید نشده، مطلق است و خداوند حکیم و پیامبرش، به شرط مصلحت، دستورِ اجرای اوامر و نواهی را نمی دهند.
 

صاحب «يقين» علامت هايي دارد؛ اول اینکه در امورات خود به غير رب الارباب توجه ندارد. دوم؛ درباره عبادت پروردگار خود در خفا و آشكار كوتاهى نمي كند و اوامر او را انجام و از نواهى اجتناب مى كند. سوم اين كه اين گونه افراد مستجاب الدعوة و صاحب كرامات اند. پيامبر اكرم(ص) درباره عيسى بن مريم(ع) فرمودند: «اگر يقين او بيشتر بود، نه تنها روي آب، بلكه بر روى هوا نيز راه مى رفت».

درباره صفات و نشانه‌هاي شيعه واقعي امام حسن عسكرى(ع) مى‌فرمايد: «شيعيان ما كسانى هستند كه از سنّت هاى ما پيروى كرده و تمام اوامر و نواهى ما را اطاعت مى‌كنند، پس اينان شيعيان ما هستند و امّا كسانى كه در بسيارى از چيزهايى كه خداوند واجب كرده، با ما مخالفت مى‌كنند از شيعيان ما نيستند».

شیطان که از امتحان ذبح اسماعیل توسط ابراهیم(ع) با خبرشده بود ابتدا به سراغ هاجر رفت تا او را از قربانی کردن فرزند منصرف کند؛ اما چون او را مطیع اوامر الهی دید به سراغ اسماعیل رفت؛ اما نتوانست او را از تصمیم پدرش باز دارد. به ناچار به سراغ ابراهیم(ع) رفت و به او گفت: خوابی که دیده ای شیطانی است و ابراهیم(ع) پاسخ داد که دور شو ای دشمن خدا. شیطان سه بار به وسوسه ابراهیم(ع) اقدام کرد که هر بار با زدن سنگ در سه جمره مواجه شد.