پاسخ اجمالی:
درباره صفات و نشانه‌هاي شيعه واقعي امام حسن عسكرى(ع) مى‌فرمايد: «شيعيان ما كسانى هستند كه از سنّت هاى ما پيروى كرده و تمام اوامر و نواهى ما را اطاعت مى‌كنند، پس اينان شيعيان ما هستند و امّا كسانى كه در بسيارى از چيزهايى كه خداوند واجب كرده، با ما مخالفت مى‌كنند از شيعيان ما نيستند».
پاسخ تفصیلی:
«قَالَ الإمَامُ الْحَسَنُ الْعَسْكَرى(عليه السلام): ... إنَّ شِيعَتَنَا هُمُ الَّذِينَ يَتَّبِعُونَ آثَارَنَا وَ يُطِيعُونَا فِى جَمِيعِ أوَامِرِنَا وَ نَوَاهِينَا فَأولئِكَ شِيعَتُنَا فَأمّا مَنْ خَالَفَنَا فِى كَثِيرٍ مِمَّا فَرَضَهُ اللّهُ عَلَيْهِ فَلَيْسُوا مِنْ شِيعَتِنَا...»(1)؛ (امام حسن عسكرى(عليه السلام) مى‌فرمايد: ... شيعيان ما كسانى هستند كه از سنّت‌هاى ما پيروى كرده و تمام اوامر و نواهى ما را اطاعت مى‌كنند، پس اينان شيعيان ما هستند و امّا كسانى كه در بسيارى از چيزهايى كه خداوند واجب كرده، با ما مخالفت مى‌كنند از شيعيان ما نيستند ...).
شرح حديث:
«آثار» اشاره به سنّت‌هايى است كه بعد از انسان هم مى‌ماند كه گاهى شامل سنّت حسنه و گاهى سنّت سيّئه مى‌باشد. امام(عليه السلام) مى‌فرمايد: شيعيان ما غير از اوامر و نواهى، سنّت‌هاى ما را هم حفظ مى‌كنند. به عنوان مثال سنّت ائمّه(عليهم السلام) اين بوده است كه بدون واسطه شب‌ها به در خانه نيازمندان مى‌رفتند و به صورت ناشناس به آنها كمك مى‌كردند. سنّت ديگر آنها تواضع و ملايمت در مقابل برخوردهاى خشن بود؛ يعنى دفع سيّئه به حسنه مى‌كردند. پس مطابق فرمايش امام(عليه السلام)، كسانى كه سنّت‌ها را زنده بدارند و تمام اوامر و نواهى را عمل كنند، آنها شيعه واقعى هستند. در صدر روايت، امام(عليه السلام) مخالفت با جميع اوامر و نواهى را دليل بر عدم تشيّع مى‌داند؛ در حالى‌كه در ذيل روايت مى‌فرمايد: آنها كه بيشتر اوامر و نواهى را اطاعت نكنند شيعه نيستند؛ آيا اين، يك نوع تناقض بين كلام امام(عليه السلام) نيست؟
به نظر ما قليل در اينجا هم، كثير است؛ شبيه اين تعبير را هم در قرآن داريم: «يَشْتَرُونَ بِهِ ثَمَناً قَلِيلاً»(2)؛ (و آن را به بهاى كم مى‌فروشند) كه اين تعبير در قرآن در موارد متعدّدى به كار رفته است. آيا منظور آيه اين است كه اگر براى تحريف آيات تورات رشوه سنگينى بگيرند، اشكال ندارد؟
همان‌طور كه گفته شد كثير در اينجا هم قليل است؛ يعنى اگر دنيا را بدهند تا آيه‌اى را تحريف كنيد كم است و گاهى كم هم زياد است. با توجّه به مقامات ائمّه معصومين(عليهم السلام)، ذرّه‌اى مخالفت هم زياد است و اگر غير از اين باشد صدر و ذيل كلام امام(عليه السلام) تناقض دارد. پس معناى روايت اين است كه اگر در قليلى كه خود به منزله كثير است مخالفت كنند، شيعه نيستند. با توجّه به اين روايت، وظايف سنگين شيعه حقيقى روشن مى‌گردد.(3)
تا کنون هیچ نظری برای این مطلب درج نشده است.