احتمال نظم و هماهنگی در امور اتفاقی و تصادفی در حد صفر است. نظم و هماهنگی در پدیده های عالم، شائبه اتفاقی و تصادفی بودن آفرینش را از موضوعیت می اندازد و خبر از خالقی دانا، توانا، هوشمند و حسابگر برای آن می دهد. ما هرگز نمى ‏توانيم اندازه‏ گيرى موجودات مختلف اين جهان و كميت و كيفيت حساب شده آن را معلول تصادف بدانيم، زیرا با «حساب احتمالات» سازگار نيست. ما روی هر پدیده ای که مطالعه کنیم خواهیم دید که ساختار آن از انسجام و عملکرد آن از قوانین مشخص و ثابتی پیروی می کند. ما هر قدر مطالعات خود را دقيق تر و عميق تر كنيم به وحدت و يگانگى خالق جهان هستی ايمان بيشترى پيدا خواهيم كرد و امکان ناپذیری پدید آمدن آن بر اساس تصادف را عمیق تر درک خواهیم نمود.

اولا: دایره هستی منحصر به «محسوسات» نیست و در جهان هستی امور بسیار زیادی وجود دارند که از قلمرو دید و حس ما بیرون اند ولی کسی منکر وجود آنها نیست.
ثانیا: منظور امام علی(ع) نمی تواند «رؤیت جسمانی» خدا باشد؛ زیرا خود تصریح می کند که: «او را چشم ها با مشاهده ديدگان‌ نمي بينند وليكن‌ دل ها به‌ حقائق‌ ايمان‌ مي‌ بينند».
طبق «منطق معنوی» خداباوران، انسان با بندگی و تقوا می تواند به مرحله ای برسد که هیچ شکی نسبت به حقایق نداشته باشد، به گونه ای که گویا حقایق را با چشم می بیند.
ثالثا: ابزار شناخت خداوند، «براهین عقلی و فلسفی» و نظر به آیات و نشانه های او در جهان و اندیشه در نظم موجود در آفرینش است؛ هر كس مى‏ تواند با نظر به «آثار خداوند» در جهان به طور اجمال از وجود ذات و صفات پروردگار آگاه شود.

امام در خطبه اول نهج البلاغه، در نحوه پیدایش جهان کلامی دارند که با الفاظى همچون آب و باد و طوفان و... توضیح داده شده؛ حال آنکه در آن روز نه آبى بود و نه باد و طوفانى. لذا سخن ایشان کنایه از موجوداتى شبیه به آب و باد و هوا مى باشد، چرا که واضعین لغات براى آنچه در آغاز جهان رخ داده هرگز واژه اى وضع نکرده اند. آری شاید تعبیر«آب» کنایه از گازهاى فشرده و مایع گون نخستین و«طوفان» اشاره به امواج جاذبه و«امواج خروشان در صفحه آب» و انفجارهاى هسته اى پی درپى همانند انفجارهاى خورشیدی باشد.

اجزاى اين عالم چنان به هم پيوسته است كه همگى يك واحد را تشكيل مى دهد. تمام كرات منظومه شمسى در آغاز يك واحد به هم پيوسته بودند و تدريجاً از هم جدا شدند و در عين جدايى به هم مربوط اند. منظومه شمسى خود جزيى از يك كهكشان بزرگ است كه به ضميمه كهكشان هاى ديگر مجموعه واحدى را تشكيل مى دهند كه قانون جاذبه همچون زنجيرى آنها را به هم پيوسته است. قوانين مختلفى كه بر جهان حكومت مى كند، مانند: قانون جاذبه و سرعت نور و قوانين حركت و ...، همه جا يكسان است. اين هماهنگى دليل روشنى بر وحدت آفريدگار جهان است.

همه چیز خفّاش عجیب است، امّا پرواز سریع خفاش در تاریکى شب بدون برخورد به مانع از همه عجیب تراست؛ همچنان که على(ع) در ضمن خطبه مفصلى پیرامون آفرینش خفاش، به آن اشاره می فرماید. یک دانشمند روسى ثابت کرده که خفّاش راه خود را در دل شب به کمک امواج ماوراءِ صوت که به وسیله عضلات نیرومند حنجره اش ایجاد و از طریق سوراخ هاى بینى بیرون می فرستد، پیدا می کند و گوش بزرگ او گیرنده امواجى است که باز مى گردد؛ و اگر گوش هاى خفاش را بردارند نمى تواند بدون برخورد به مانع در تاریکى پرواز کند.

اکثریت دانشمندان اسلامی معتقد به وجود فعلی بهشت و دوزخ هستند و به شواهدی نیز در منابع اسلامی استناد کرده اند؛ قرآن می فرماید: «هم اکنون دوزخ کافران را احاطه کرده است». همچنین می فرماید: «بهشتی که برای پرهیزکاران آماده است». اما اینکه مکان بهشت و دوزخ کجاست؟ ممکن است این دو در باطن این جهان وجود داشته باشد و ما امروز این بطن را نمی بینیم.

بهشت و دوزخ در باطن و درون این جهانند، ولی چشم باطن بین لازم است تا دیده شود؛ لذا از پاره اى از احادیث استفاده مى شود: بعضى از مردان خدا، درک و دیدى در این جهان داشتند که بهشت و دوزخ را نیز با چشم حقیقت بین خود مى دیدند. یا اینکه عالم آخرت و بهشت و دوزخ، محیط بر این عالم است و به اصطلاح، این جهان در شکم و درون آن جهان قرار گرفته، درست همانند عالم جنین که در درون عالم دنیا است؛ لذا قرآن براى این که عظمت بهشت را ترسیم کند آن را به پهنه آسمان ها و زمین تشبیه کرده است.

بادها گیاهان را بارور می کنند و کشتی ها را به حرکت درمی آورند. هم چنین در تعدیل هوای گرم و سرد و تصفیه هوای مسموم شهرها نقش مهمی را ایفا می کنند. به خاطر چنین ویژگی هایی است که وزش بادها از نشانه های حکمت خدا شمرده شده است.