در میان دنیای پراز عجایب پرندگان، شگفتی های بسیاری پیدا می شود؛ مثلاً خفاش که از روشنایی بیزار است، پر ندارد؛ بالهايش از پرده ‌هاى گوشتی نازك ساخته شده، پستاندار است و مانند سایر پرندگان تخم گذار نیست؛ کور است و مانند رادار هواپیما با متصاعد کردن امواج ماوراء صوتی راه خود را از میان موانع پیدا می کند. یا طاووس که زیبایی و تناسب پرهایش خود نشانه ای از عظمت الهی است. آری تنها یکی از شگفتی های پرندگان مهاجرت گروهی آنان است که گاهی هزاران کیلومتر مسافت در آن طی می شود.

هميشه در برابر افراد آزاده‌ اى كه تحقيق از حق و حقیقت را وظيفه عقلانى خود مى‌ دانند، گروهى بوده اند كه از مواجهه با حق وحشت داشته اند. قرآن در توصیف قوم حضرت نوح(ع) می فرماید: «من هر زمان آنها را دعوت كردم تا تو آنها را بيامرزى، انگشتان خويش را در گوشهايشان قرارداده و در مخالفت اصرار ورزيدند». همچنین قرآن در توصیف مشرکان مکه می فرماید: «كافران گفتند به اين قرآن گوش فرا ندهيد؛ و به هنگام تلاوت آن جنجال كنيد». در واقع اين گروه هرگز به خود اجازه تحقيق در مسائل را نمى‌ دهند و به جهل خود افتخار مى‌ كنند.

همه چیز خفّاش عجیب است، امّا پرواز سریع خفاش در تاریکى شب بدون برخورد به مانع از همه عجیب تراست؛ همچنان که على(ع) در ضمن خطبه مفصلى پیرامون آفرینش خفاش، به آن اشاره می فرماید. یک دانشمند روسى ثابت کرده که خفّاش راه خود را در دل شب به کمک امواج ماوراءِ صوت که به وسیله عضلات نیرومند حنجره اش ایجاد و از طریق سوراخ هاى بینى بیرون می فرستد، پیدا می کند و گوش بزرگ او گیرنده امواجى است که باز مى گردد؛ و اگر گوش هاى خفاش را بردارند نمى تواند بدون برخورد به مانع در تاریکى پرواز کند.