به تصريح منابع روایی اهل سنت، مانند صحيح مسلم، مسند حنبل، سنن بيهقى، صحيح ترمذى، الدرالمنثور، احكام القرآن و ... «آيه مباهله» درباره امام على(ع) و حضرت فاطمه(س) و حسنین(ع) نازل شده است.
به عنوان مثال در «صحيح مسلم» در كتاب فضائل الصحابة در باب فضائل على بن ابيطالب(ع) از سعد بن ابى وقاص نقل شده كه معاويه به سعد گفت: چرا ابوتراب را سبّ و دشنام نمى دهى؟ گفت: من سه سخن از پيامبر اكرم(ص) به ياد دارم كه به خاطر آنها نمى توانم على(ع) را دشنام دهم! و اگر يكى از آنها براى من باشد بهتر از تعداد زيادى اشتران سرخ مو است. سپس داستان حديث منزلت در جنگ تبوك و داستان پرچم دادن به دست على(ع) در جنگ خيبر را ذكر مى كند، و بعد مى افزايد: «هنگامى كه آيه مباهله نازل شد؛ رسول خدا(ص) على و فاطمه و حسن و حسين(ع) را فرا خواند. سپس عرضه داشت: خداوندا اينها اهل بيت من هستند» و مصداق اين آيه اند.
با اين وجود و در کمال تعجب نويسنده تفسير المنار که عالم معروفی محسوب می شود، گفته اند: «مدارك اين روايات مربوط به شيعه است». ما از او می پرسیم آيا صحيح مسلم، صحيح ترمذى، مسند احمد، الدّر المنثور، و ... را علماى شيعه نوشته اند؟!

بسیاری از علمای اهل سنت مثل ترمذى، حاکم نیشابورى، ابن اثیر و... احادیثى مثل حدیث ثقلین، حدیث انا مدینة العلم، حدیث سفینه، حدیث علىّ مع الحقّ، حدیث امان و... را در کتب نقل کرده اند که بر مرجعیت دینى اهل بیت(ع) و افضلیت آنها دلالت دارد.

يكى از احاديثى كه اهل سنت در مورد فضيلت خلفا به آن استدلال مى كنند، حديث معروف به «لزوم متابعت از سنت خلفا» است؛ که پیامبر(ص) فرمودند: «...بر شما باد به سنت من و خلفاى راشدين هدايت شده، بر آن محكم باشيد...». علاوه بر ضعف سندی، مفاد حديث با واقعيت خارجى بين صحابه سازگارى ندارد؛ زيرا بسيارى از صحابه با سنت ابوبكر و عمر مخالفت كردند و حتى خليفه دوّم و اوّل در مسائل بسيارى اختلاف داشتند.

محدثین بسیاری از اهل سنت مانند؛ ابن شاهین، طبرانی، مناوی، طبری، بخارى، ترمذى، سیوطى، متقى، بونعیم و حاکم، روایات متعددی از رسول خدا(ص) نقل کرده اند؛ که نشان می دهد حضرت فاطمه زهرا(س) از همه زنان عالم برتر و بالاتر بوده.

روایات متعددی از علمای  اهل سنت مثل ابن شاهین، طبرانی، بخارى، طبری، ترمذى، حاکم نیشابوری و... از پیامبر(ص) نقل شده که بیان می کند مریم، آسیه، خدیجه و فاطمه برترین زنان هستند و فاطمه (س) سرورهمه زنان عالم است .

طبق آیه تطهیر که اهل بیت را از هرگونه خطا و گناه و پلیدی مبرا دانسته، و آیه هدایت که طبری و احمد حنبل و حاکم و... به سند صحیح از پیامبر(ص) نقل کرده اند: «من بیم دهنده و على، هادى است...»، به روشنی مرجعیت دینی اهل بیت و امام علی(ع) پس از پیامبر(ص) ثابت می شود.

بسیارى از متخصّصین حدیث، تصریح به صحّت «حدیث منزلت» کرده اند. مانند: ابوعیسى ترمذى، ابن تیمیه، ابن ، شیخ عبدالحقّ، گنجى شافعى، مزّى، حاکم نیشابورى، یافعى، بغوى، ابونعیم اصفهانى، ذهبى و ... .

حديث «اخوت» را قریب به هفتاد تن از علماى اهل سنت از جمله: ترمذى، نسائى، ابن ماجه، ابن عبدالله، ابن عساکر، طبرى، ابونعيم اصفهانى، هيثمى و... نقل نموده اند.

حدیث ولایت به روایت ترمذى از عمران بن حُصین اعتبار دارد؛ چرا که رجال سند حدیث همگى از ثقات نزد اهل سنت مى باشند. ناصرالدین البانى نیز این حدیث شریف را نقل کرده و سعى بلیغ در تصحیح سند آن نموده است. همچنین این حدیث مورد تصحیح ابن حبّان است، علاوه بر این که حدیث فوق به صورت متفرّق از طرق دیگر نیز نقل شده که در سند آن شیعه وجود ندارد؛ همانند جمله «انّ علیّاً منّى و أنا منه» که در «صحیح بخارى» نقل شده است.

ابن تیمیه می گوید احدی از اهل علم از امام رضا(ع) روایتی را نقل نکرده است.
در این باره می توان گفت:
اولا: اهل سنت معترفند به جهت عظمت امام رضا(ع)، این سعادت براى اهل حدیث خواهد بود که از ایشان نقل روایت کنند.
ثانیاً: سه نفر از دارندگان صحاح ستّه، یعنى ابن ماجه قزوینى، ابوداوود سجستانى و ترمذى از آن حضرت روایت نقل کرده اند.
ثالثاً: بسیارى از فقها و محدّثین اهل سنت مانند: احمد بن حنبل، حمیرى نسّابه، ایّوب نیشابورى، صنعانى، غازى قزوینى، و ابوالصلت هروى، از آن حضرت روایت نقل کرده اند.