دو ديدگاه درباره حكومت وجود دارد. به ديدگاه غير مذهبی ها بهترين شكل حكومت بر طبق انتخاب اكثريت مردم است ولو اين حكومت ها با زور بر سر كار آمده‌ باشند. مبنای فقهای چهارگانه اهل سنت نيز همين است. آنها غالباً در صدد توجيه وضع خلفاى نخستين، بنى اميّه و بنى عباس بودند. «احمد حنبل» نيز قائل است كه حاكم، مشروط به عدالت، علم و فضيلت نيست؛ اما بر مبنای اعتقاد اماميه، همه حاكميت ها به خدا ختم می شود و تنها كسانی كه نام و تعدادشان در روايات آمده حق دارند بر آن مسند تكيه بزنند و ديگران غاصب هستند.

اعتقاد به «ابدال» نزد اهل سنت، از روایات منتسب به پيامبر(ص) سرچشمه گرفته زیرا از آن حضرت نقل شده: «ابدال در امت من سى نفرند كه هر كدام همچون ابراهيم خليل اند و هر زمان يكى از آنها از دنيا برود خدا فرد ديگرى را بدل او قرار مى دهد». اما اصل وجود «ابدال» در كلام پیامبر(ص)، اشاره به افراد با ايمان و والا مقامى است كه خداوند آنها را براى هدايت بندگانش در زمين قرار داده و امام معصوم(ع) در رأس همه آنها است. لکن در گذر زمان، افراد و گروه ها، اين واژه را به نفع خود و بر طبق هوس هاى خويش تفسير كرده اند.

جماعتی از علمای اهل سنت که تعدادشان بیش از 13 تن است روایات مربوط به نزول آیه هدایت، «إِنَّما أَنْتَ مُنْذِرٌ وَلِکُلِّ قَوْم هاد» را در کتابهای شان نقل کرده اند. مثل: احمد بن حنبل، طبرى، حاکم نیشابورى، ابن عساکر، حاکم حسکانى، فخر رازى، ابن کثیر، خطیب بغدادى و ... .

جماعت زیادى از علماى اهل سنّت (نزدیک به 28 نفز) روایاتى را نقل کرده اند که نشان مى دهد آیه تطهیر در شأن اصحاب کساء نازل شده است، از جمله: مسلم، ترمذی، احمد، ابن اثیر، ابن حجر، نسأیی، ابن عساکر، ابن اثیر، طبری، زمخشری ، قرطبی، ابن کثیر، ابن حجر، شوکانی ، ابن عبد البر و... .

طبق آیه تطهیر که اهل بیت را از هرگونه خطا و گناه و پلیدی مبرا دانسته، و آیه هدایت که طبری و احمد حنبل و حاکم و... به سند صحیح از پیامبر(ص) نقل کرده اند: «من بیم دهنده و على، هادى است...»، به روشنی مرجعیت دینی اهل بیت و امام علی(ع) پس از پیامبر(ص) ثابت می شود.

آیه 207 سوره بقره معروف به «ليلة المبيت» مربوط به شبي است كه مشركين مکه قصد قتل پيامبر(ص) را داشتند ولی امام علی(ع) با جان فشانی، پا در این مهلکه گذارد و با خوابیدن در بستر پیامبر(ص)، جان ایشان را حفظ نموده و مقدمه هجرت را فراهم کرد. علاوه بر مفسران شیعه، مفسران برجسته اهل سنت نیز معتقدند این آیه در شأن امام على(ع) نازل شده است و ثعلبى، ابن صباغ مالكى، حاكم نيشابورى، احمد حنبل و ديگران احادیث مربوط به این واقعه را نقل كرده اند.

اعتقاد به وجود حضرت مهدی(عج) و ظهور حضرت، اختصاص به مذهب تشیع ندارد، بلکه محدثان بزرگ اهل سنت نیز احادیث غیبت آن حضرت را در کتاب های خویش نقل کرده اند. آنان احادیث خود را از طریق 33 نفر از صحابه در کتب خود نقل کرده اند و تعداد 106 نفر از مشاهیر اهل سنت، اخبار ظهور را آورده اند. مسند احمد حنبل و صحیح بخاری از جمله کتب مشهور اهل سنت می باشد که پیش از تولد حضرت نوشته شده است.

در این رابطه فقهاى اهل سنّت سه گروه شده اند: 1- گروهى مى گویند بسم الله در آغاز سوره حمد باید خوانده شود. در نمازهاى جهریّه به صورت جهر و در نمازهاى اخفائیه به صورت آهسته، اینها امام شافعى و اتباع او هستند. 2- کسانى که مى گویند مطلقاً باید آهسته خوانده شود و آنها پیروان احمد حنبل هستند. 3-  گروه دیگرى خواندن بسم الله را مطلقاً ممنوع مى دانند و آنها پیروان امام مالک هستند. قول پیروان ابوحنفیه نیز نزدیک به مالک است..

درمنابع اهل تسنّن، موارد زیادى وجود دارد که زیارت قبور مؤمنین را جایز و حتی مستحب مى دانند. مثلا شافعی روایتی برای جواز آن از پیامبر(ص) نقل می کند. شبرینى آنرا با استناد به قول و فعل پیامبر(ص) جائز و مستحب می داند و نهی ایشان را مربوط به ابتدای دعوت به اسلام و نزدیکی مردم به دوران جاهلیت می داند که بعد از هجرت به مدینه نسخ شد. بریده بن حصیب آنرا طبق روایت نبوی که از مسلم، ابوداود، احمد حنبل و...نقل شده، مشروع و باعث یادآوری آخرت می داند. و سهمودی از قول غزالی جواز آنرا اجماعی می داند.