«مسيحيت صهيونيسم» جريانى است سياسى، اقتصادى، فرهنگى و نظامى كه امروزه با تمام قدرت و با تكيه بر پيشگويى هاى آخرالزمان بر اريكه قدرت تكيه زده اند. اين گروه با ادبياتى كينه توزانه و خصومتى آشكار با فرهنگ شيعى و مهدوى برخورد کرده و با اعلام قريب الوقوع بودن ظهور حضرت مسيح(ع) در اورشليم، سعى در بسيج تمامى قوا عليه كشورهاى اسلامى دارند تا به زعم خود همه زمينه هاى لازم براى ظهور مقدس را فراهم سازند و موانع بين راه را از ميان بردارند.

حكمت زنده ماندن حضرت مسيح(ع) تاكنون بر حسب درك عقول ما يا به خاطر خصوصياتى چون ولادت بدون پدر، زنده كردن مردگان و به آسمان ها رفتن او بوده يا دليل و شاهدى بر غيبت امام مهدى(عج) است؛ زيرا بقاى مسيح با عمرى بيش از دو هزار سال دليلى بر امكان وجود و حيات حضرت مهدى(عج) در كمتر از اين مقدار سال است همان حكمتى كه در روايات براى طول عمر حضرت خضر(ع) بيان شده است.

در آیه 45 سوره آل عمران از حضرت عیسی(ع) به عنوان «کَلِمَة» یاد شده که این تعبیر در کتب «عهد جدید» نیز دیده مى شود. علت آن یا تولد فوق العاده مسیح(ع) مى باشد که مشمول «إِنَّما أَمْرُهُ إِذا أَرادَ شَیْئاً أَنْ یَقُولَ لَهُ کُنْ فَیَکُونَ» است. و یا به خاطر این است که قبل از تولد، خداوند بشارت او را در کلامى به مادرش داده بود. ضمن اینکه «کَلِمَه» در اصطلاح قرآن به معنى مخلوق به کار مى رود و این پاسخى به مدعیان الوهیت عیسى(ع) است.

اول اینکه مسأله مباهله نشانه حقانيت پيامبر(ص) در رسالت است؛ زیرا کسی كه ايمان قطعي به راه خود ندارد مباهله نمي كند. دیگر اینکه اين آيه سندی روشن بر عظمت مقام اهل بيت(ع) نزد خداوند است؛ چرا که پیامبر(ص) در این عرصه فقط آنان را به همراه خود برد و این نشانه افضلیت آنها را بر تمام امت می باشد.

قرآن با ذکر القابی مثل «روح الله»، «کلمة الله» و «قول الحق»، شخصیتی متعالی از حضرت عیسی(ع) ارائه کرده است. از دید قرآن آفرينش او مانند حضرت آدم(ع) بوده و امری عجیب نیست. قرآن در آيات متعدد مسیح را فرزند حضرت مريم(س) معرفى كرده تا پاسخى به مدعيان الوهيت حضرت عيسى(ع) باشد؛ زيرا كسى كه از مادر متولد مى ‏شود چگونه مى‏ تواند خدا باشد؟! در این کتاب الهی، عیسی(ع) هيچ‏ گونه ادعايى جز بندگى خداوند و نبوت نداشت و آنچه از معجزات انجام مى‏ داد همگى به اذن و فرمان خدا بود.

منظور از «بررسی علمی»، تطبیق معراج با آن دسته مسائلى است كه صد در صد جنبه قطعى داشته باشد، نه نظریات و تئوري‌هایی كه ممكن است در پرتو اكتشافات آينده دگرگون شود. ما هرگز نبايد انتظار داشته باشيم حقايق مذهبى با اين گونه مسائل غير قطعى تطبيق گردد؛ بلكه اين هماهنگى و توافق تنها در ميان «عقائد مسلم مذهبى» با «مسائل قطعى علوم» خواهد بود و اگر اين اصل دقيقاً رعايت شود ارزش علم و مذهب روشن مي‌شود و اين، عقيده ما درباره اسلام و تعاليم اسلامى است.

در زمان رسول اکرم(ص) گفتگوهایی بین ایشان و مسیحیان نجران درباره حضرت مسیح(ع) انجام شد و آنها لجاجت کردند خداوند به پیامبر(ص) دستور داد با آنها مباهله کند، پیامبر(ص) به همراه امیرالمومنین(ع) و حضرت فاطمه(س) وامام حسن(ع) و امام حسین(ع) برای این کار آماده شدند، وقتی مسیحیان با این صحنه مواجه شدند، احساس خطر کردند و از مباهله سرباز زدند و با پیامبر(ص) مصالحه کردند.
 

مسیحیان غسل تعمید را که سابقه اش به یحیی می رسد، نشانه ای برای ورود به مسحیت می دانند و معتقدند حضرت مسیح پیروان خود را به تعمید مردم به نام پدر و پسر و روح القدس فراخوانده است. در بین فرقه ها و مذاهب مسیحی غالبا انجام آن را به توبه و ایمان و تعلیم شخص منوط می کنند و سپس تعمید به عنوان تطهیری برای پاک شدن از گناه ذاتی انسان و شریک شدن در مرگ و رستاخیز عیسی(ع) و صاف شدن از گناه ابتدایی و ذاتی انسان شناخته می شود.

مسیحیان با آن که  قائل به وحدت در ذات حقّ هستند و حضرت مسیح، آنان را به توحید دعوت کرده، لکن در تعبیرات اناجیل،  سه گانه پرستی به چشم می خورد. مسیحیان که قائل به کثرت حقیقی هستند اقانیم شامل پدر، پسر و روح القدس را سه اصل مستقل می دانند، که هر کدام با حفظ وحدت، دارای اثری خاص هستند، که لازمه این سخن، اعتقاد به شرک واحدی در الوهیت است.

مسیحیان جهان همه ساله دو عید بزرگ کریسمس و عید پاک را جشن می گیرند، کریسمس که یادآور میلاد حضرت مسیح(ع) است، در روز 25 دسامبر برگزار می گردد. از سویی عید پاک، که یادآور خاطره ی رستاخیز عیسی(ع) است، در واقع این عید، بیش از کریسمس دارای جنبه های عبادی است چرا که چهل روز پیش از عید پاک، و مخصوص توبه و آمادگی است. جمعه ی مقدس، رسمی ترین روز سال، و یادآور به صلیب رفتن عیسی است. هم چنین عید پنجاهه، که  یادآور جاری شدن روح القدس بر رسولان عیسی است.