قرآن با ذکر القابی مثل «روح الله»، «کلمة الله» و «قول الحق»، شخصیتی متعالی از حضرت عیسی(ع) ارائه کرده است. از دید قرآن آفرينش او مانند حضرت آدم(ع) بوده و امری عجیب نیست. قرآن در آيات متعدد مسیح را فرزند حضرت مريم(س) معرفى كرده تا پاسخى به مدعيان الوهيت حضرت عيسى(ع) باشد؛ زيرا كسى كه از مادر متولد مى ‏شود چگونه مى‏ تواند خدا باشد؟! در این کتاب الهی، عیسی(ع) هيچ‏ گونه ادعايى جز بندگى خداوند و نبوت نداشت و آنچه از معجزات انجام مى‏ داد همگى به اذن و فرمان خدا بود.

این تعبیر که در مورد آفرینش آدم(ع) و به یک معنى آفرینش تمام بشر، در قرآن آمده است، اشاره به عظمت آن روحى است که خداوند آفرید و در وجود انسان ها عموماً و مسیح و پیامبران خصوصاً قرار داد. گر چه بعضى خواسته اند از تعبیر«...وَ رُوحٌ مِنْهُ فَآمِنُوا بِاللهِ وَ رُسُلِهِ» سوء استفاده کنند و بگویند: عیسى(ع) جزئى از خداوند بود؛ ولى مى دانیم: «مِنْ» در این گونه موارد براى تبعیض نیست، بلکه به اصطلاح «مِنْ» نشویه است و در مقام بیان سرچشمه و منشأ پیدایش چیزى مى باشد.

مسیحیان با استناد به انجیل یوحنا، عیسی(ع) را انسانی دانسته اند که کلمه ی خدا در او زیست می کند؛ یعنی پیام ازلی که خدای حکیم هرچیز را به وسیله ی آن آفرید، با تجسم یافتن در عیسای انسان، مانند همه مردم، به شکل انسانی زیست می کرد. در قرآن نیز به دلیل تولد فوق العاده عیسی (ع)، از او به کلمه یاد شده، همچنین گفته اند: عیسی کلمه نامیده شد زیرا خداوند در کتب آسمانی قبل از تولد وی، بشارت او را داده بود.
 
 

در آیه 45 سوره آل عمران از حضرت عیسی(ع) به عنوان «کَلِمَة» یاد شده که این تعبیر در کتب «عهد جدید» نیز دیده مى شود. علت آن یا تولد فوق العاده مسیح(ع) مى باشد که مشمول «إِنَّما أَمْرُهُ إِذا أَرادَ شَیْئاً أَنْ یَقُولَ لَهُ کُنْ فَیَکُونَ» است. و یا به خاطر این است که قبل از تولد، خداوند بشارت او را در کلامى به مادرش داده بود. ضمن اینکه «کَلِمَه» در اصطلاح قرآن به معنى مخلوق به کار مى رود و این پاسخى به مدعیان الوهیت عیسى(ع) است.