ماجرای «انجيل» يا «انجيل‌هاى چهارگانه» يا بيشتر ـ كه هريك منتسب به وحى آسمانى مى‌باشد و در عين حال باهم اختلاف و تناقضات فراوانى دارند ـ روشن‌تر از سرنوشت کتب عهد قديم و تورات نيست. «عهد جديد» حاوى 27 كتاب و نامه است كه اناجيل چهارگانه معروف از آن‌جمله است. اين اناجيل را كه به ترتيب، «متّى»، «مرقس»، «لوقا» و «يوحنّا» نگاشته‌اند، مدتى پس از عروج حضرت مسيح(ع) نوشته شده است. درباره هويت اين چهار تن و تاريخ نگارش اناجيل آنان و زبان آنها سخن بسيار است. انجيل ـ كه تعريب واژاگان يونانى اونگليون (زبان اصلى اناجيل) است ـ به معناى بشارت و تعليم مى‌باشد.

می دانیم که قرآن تصریح دارد براینکه امر حضرت مسيح(ع) بر دشمنانش مشتبه شد و تصور کردند که او را به دار كشيده اند؛ در حالی كه خداوند او را به آسمان بالا برده است. اما اناجیل بر کشته و به دارکشیده شدن ایشان صحّه گذاشته‌اند. اما در اينجا يك پرسش باقى است: آيا مسيح با جان و جسمش به آسمان رفت و زنده و شاداب بر سر سفره پروردگار است تا در آخرالزّمان به زمين بازگردد؛ چنان كه در بسيارى از روايات اسلامى هست؟ يا آن كه فقط روح او به آسمان رفته و پيكرش در زمين است؟ بدين معنى كه خداوند او را ميرانده و قبض روح فرموده است؟ ...

از اناجیل استفاده مى شود كه حكومت حضرت مهدى(عج) كه از آن به ملكوت آسمان ها يا ملكوت خداوند براى فرزند انسان تعبير شده تمام روى زمين را فرا خواهد گرفت. در انجيل «لوقا» آمده است: «در آينده مردمى از شرق و غرب و شمال و جنوب زمين آمده و بر سر سفره، در ملكوت خداوند خواهند نشست». در احاديث اسلامى نيز به اين موضوع اشاره شده از جمله در روايت امام باقر(ع) آمده كه حكومت او مشرق و مغرب عالم را فرا خواهد گرفت.

در اناجيل مسيحيان اوصافى براى ياران منجى بشريت ذكر شده است. از جمله: اطاعت مطلق از منجی، عمل به وظیفه و اوامر و نواهی الهی و استضعاف؛ در انجيل «لوقا» آمده است: «خوشا به حال شما اى فقرا؛ زيرا براى شماست ملكوت خداوند. خوشا به حال شما اى گرسنگان در امروز؛ زيرا در آينده سير خواهيد شد. خوشا به حال شما اى گريه كنندگان؛ زيرا در آينده خندان خواهيد شد».

در اناجیل به برخی علائم «ظهور منجی» اشاره شده است. مانند: غير مترقبه بودن ظهور و اینکه قبل از آن، خبر از جنگ ها و فتنه ها منتشر می شود و اینکه امتى بر امتى و مملكتى بر مملكتى قيام می كند و زلزله هاى شديد و گرسنگى ها و قحطى ها در مكان هاى زيادى به وقوع می پيوندد و نشانه هاى بزرگى حادث مي گردد.

اناجيل كنونى سالها بعد از مسيح نگاشته شده و داراى تناقضهاى آشكارى است و وجود خرافاتی مانند داستان شراب سازی حضرت عیسی(ع) با وجود حرمت آن در تورات، روشنگر اين واقعيت است.

مسیحیان درباره شخصیت مریم مجدلیه نیز مطالب متناقضی بیان نموده اند. برخی او را بدکاره می دانند که بعد از آشنایی با حضرت عیسی به او ایمان آورده. برخی هم معتقدند او گنهکار نبوده و... اما در هیچیک از اناجیل به ازدواج حضرت عیسی با این زن تصریح نشده است.

قول صحیح که اسلام نیز آن را قبول دارد این است که ایشان هرگز ازدواج نکرده؛ چنانکه امام علی(ع) در روایتی به آن تصریح نموده اند: «... نه همسرى داشت كه وى را بفريبد و نه فرزندى كه او را غمگين نمايد، و نه ثروتى كه او را به خود مشغول دارد، و نه طمعى كه خوارش سازد. مركبش پاهايش و خادمش دستهايش بود».

قرآن مجید در آیه 157 سوره نساء مى فرماید: «و مى گفتند: ما مسیح عیسى بن مریم رسول خدا را کشته ایم. آنها هرگز نه مسیح را کشتند و نه به دار آویختند، بلکه دیگرى را که شباهت به او داشت اشتباهاً به دار زدند».

اناجیل گونه ای از ادبیات الهامی است که شامل انجیل متی، مرقس، لوقا و یوحنا است.، که در هر یک از اناجیل به زندگانی عیسی(ع)، سخنان وی و کارهایش پرداخته شده است. با آنکه هر یک از انجیها به شیوه ی خاصی نوشته شده و با سه انجیل دیگر اختلاف دارد، لکن مسیحیان در مطالب مربوط به مسیح در اناجیل هیچ گونه تناقضی را مشاهده نمی کنند و همه ی اناجیل را در درجه ی یکسانی از اهمیت قرار می دهند. از سویی انجیل نگاران نخستین علمای الهیات در جامعه مسیحیت هستند.

در انجيل يوحنّا تبديل شدن آب به شراب ناب را از نخستين معجزات مسيح معرّفى مى‌كند و عجيب‌تر اينكه در جمله‌هايى كه در انجيل متّى از مسيح در روز پيش از شهادتش (به عقيده مسيحيان) نقل شده، صريحاً شراب را «خون مسيح» معرّفى مى‌كند.

«مريم مجدليه» زني است كه گناهان زيادي مرتكب شده ولی نسبت به حضرت عيسی(ع) محبت بي‌شماري مي‌كند. اين زن پاهاى عيسی را با اشك‌هاي خود مي‌شويد و با موهاى سر خود خشك مي‌كند و از وقتى كه عيسی داخل آن خانه مي‌شود مشغول بوسيدن پاهاى او مي‌شود و همين محبّت بسيارش باعث آمرزش او می گردد.