در اناجیل به برخی علائم «ظهور منجی» اشاره شده است. مانند: غير مترقبه بودن ظهور و اینکه قبل از آن، خبر از جنگ ها و فتنه ها منتشر می شود و اینکه امتى بر امتى و مملكتى بر مملكتى قيام می كند و زلزله هاى شديد و گرسنگى ها و قحطى ها در مكان هاى زيادى به وقوع می پيوندد و نشانه هاى بزرگى حادث مي گردد.
از اناجیل استفاده مى شود كه حكومت حضرت مهدى(عج) كه از آن به ملكوت آسمان ها يا ملكوت خداوند براى فرزند انسان تعبير شده تمام روى زمين را فرا خواهد گرفت. در انجيل «لوقا» آمده است: «در آينده مردمى از شرق و غرب و شمال و جنوب زمين آمده و بر سر سفره، در ملكوت خداوند خواهند نشست». در احاديث اسلامى نيز به اين موضوع اشاره شده از جمله در روايت امام باقر(ع) آمده كه حكومت او مشرق و مغرب عالم را فرا خواهد گرفت.
در کتاب مقدس از منجی آخر الزمان تعبیر به «فرزند انسان» شده است و مسيحيان درصددند آن را بر خود حضرت مسيح(ع) منطبق سازند؛ ولى از قرائن و شواهد موجود در اناجیل استفاده مى شود كه مقصود از فرزند انسان شخصى غير از مسيح(ع) است که همان حضرت مهدى(عج) می باشد.
قالَ الصّادقُ عليه السّلام :
مَنْ ذُکِرْنا عِنْدَهُ فَفاضَتْ عَيْناهُ حَرَّمَ اللّهُ وَجْهَهُ عَلَى النّارِ.
نزد هر کس که از ما (و مظلوميت ما) ياد شود و چشمانش پر از اشک گردد، خداوند چهره اش را بر آتش دوزخ حرام مى کند.
بحارالانوار، ج 44، ص 285