«آیه صادقين» از آيات دلالت كننده بر وجود امام زمان(عج) است كه در آن چنين آمده است: «اى مؤمنين تقوا پيشه كرده و همراه با صادقين باشيد». مقصود از صادقين كسانى هستند كه صادق على الاطلاق هستند ولذا بطور مطلق، امر به اطاعت آنها شده است. مصداق صادقين در آيه كه از حاملان وحى هستند و از رجس و پليدى دورند همانا اهل بيت پيامبر(ص) هستند که اول آنها حضرت علي(ع) و آخر آنها حضرت مهدي(عج) مي باشند.

«ولايت تكوينى» امام معصوم(ع) در آيات متعدد قرآن اثبات شده است. به تصریح قرآن کسی که عارف به علم الکتاب باشد می تواند در طبیعت تصرف و دخالت کند و شرط دستیابی به آن قرار گرفتن در زمره ی «مطهرون» است و مصداق آن در آیه تطهیر بيان شده است: «خدا چنين مى خواهد كه هر رجس و پليدى را از شما خاندان نبوت دور سازد و شما را از هر عيبى پاك و منزه گرداند». امام باقر(ع) می فرمایند: «منظور این آیه فقط ما[معصومین(ع)] هستیم».

مصداق عبارت «اهل البيت» در آیه «تطهیر» پيامبر(ص)، على، فاطمه، حسن و حسين(ع) مي‌‌باشند. دليل آن چهار دسته روايت است که دسته ای مي گويد: آيه تطهير شامل همسران پيامبر(ص) نمي شود. يك دسته تاكيد دارد كه بعد از نزول این آيه، پيامبر(ص) چندین ماه هنگام نماز صبح كنار درب خانه فاطمه(س) می ایستاد و این آیه را قرائت مي‌فرمود و دسته چهارم که صراحتا مى گويد: اين آيه درباره رسول خدا(ص)، على، فاطمه، حسن و حسين(ع) نازل شده است.

قرآن، انسان را به وضو گرفتن امر کرده است و حكمت آن را در طهارت از هر پليدي و رجز قرار داده است. وضوگيرنده، با وضوي خويش، خود را از نجاست و كثافت مربوط به روح پاك مي كند. مراد از اين نجاست، نجاست و قذارت باطني است، اگر چه به صورت ظاهري پاك باشد؛ چون ديدن هر چه غير خداست و اعتماد به هر چه غير اوست، شرك باطني و مخالف توحيد خالص است. پس كسي كه وضو مي گيرد، مي خواهد از اين پليدي و رجس درون پاك شود تا موحّد مخلص براي مناجات با خدا گردد.

قرآن حکم تحریم شراب را با تاکیدات بسیاری بیان کرده و می فرماید: «شراب از عمل شيطان است، از آن دورى كنيد تا رستگار شويد». نخست خطاب به مؤمنين شراب را گناهی روشن دانسته و با لفظ رجس و پليد آن را توصيف می کند و آن را از كارهاى شيطان معرفى مى كند، که نشانگر زشتى اين عمل پليد است. سپس دستور صريح بر ترك شرب خمر داده، و رستگارى را در سايه ترك شرب خمر مى داند؛ چراكه شيطان با شرب خمر قصد دارد بين شما دشمني ايجاد كند و شما را از ياد خدا باز دارد.

اذهاب رجس و تطهیر در این آیه، به معنی «دفع و پیشگیری» است، نه به معنی «رفع و ازاله» رجس موجود. هر مسلمانی که آیه «اهْدِنَا الصِّراطَ الْمُسْتَقیمَ» را می خواند، معنی اش این نیست که گمراه است و از خدا طلب هدایت می کند؛ بلکه طلب از دست ندادن هدایت یا استمرار و تثبیت آن یا افزایش آن است. ضمن اینکه امام حسن(ع) و امام حسین(ع) هنگام نزول آیه خردسال بوده‌اند و گناهی نداشتند تا رفع شود! همچنین پیامبر(ص) نیز قبل از نزول آیه معصوم بوده است. پس نمی توان اذهاب را بمعنی «رفع و ازاله» رجس دانست.

علما و متکلمین شیعه راجع به عصمت معصومین اعتقاد دارند: این خود معصوم است که نفسش را به طرف طاعت تحریک کرده و از هر معصیتى باز مى دارد، نه این که از جانب خداوند یا دیگرى مجبور به انجام دادن این کار باشد.

دهلوى: اذهاب رجس مستلزم ثبوت آن در رتبه سابق است، و این با عصمت از ابتداى عمر سازگار نیست و تنها بر عصمت از هنگام تعلق اراده خداوند دلالت دارد. پاسخ: اذهاب دو نوع است: از بین بردن بعد از ثبوت (رفع)، و جلوگیرى از ثبوت (دفع). مقصود از اذهاب در آیه، دفع است نه رفع؛ زیرا امام حسن و امام حسین(ع) هنگام نزول آیه طفل بوده و هیچ رجسى در آنها نبوده تا بخواهد رفع شود. و با فرض رفع، آیه شامل پیامبر(ص) که طبق اجماع قبل از نزول آیه هیچ رجسی نداشته، نمی شود، در حالیکه پیامبر(ص) قطعا داخل در آیه است.

از آیه تطهیر و روایات متواتری که اهل بیت را معرفی می کند و می گوید: فاطمه زهرا(س) یکی از آن پنج تن می باشد، عصمت ایشان ثابت می شود. چون خداوند فاطمه(س) را از رجس و پلیدی به دور می دارد و لذا کسی که از منظر الهی از رجس و پلیدی، مبرا باشد معصوم است. همچنین از آنجا که فاطمه(س)، نطفه‏ اش از غذاى پاک بهشتى است، و هنگام ولادت هم با فرستادگان غیبى به سخن پرداخته، و مدال فداها ابوها و سیدة نساء العالمین و ام ابیها و دهها مدال دیگر را دریافت کرده، همه دال بر عصمت اوست.

رجس عبارت است از: هر پلیدی ظاهری مثل خون و گوشت خوک، یا پلیدی باطنی و روحی مانند زشتی های اخلاقی، و صفات بد و رفتار زشت، شرک، نفاق و بی ایمانی و... . لذا با توجه به این معنی و به نص آیه تطهیر عصمت اهل بیت ثابت می شود.