يكي از آياتي كه دلالت بر ظهور امام زمان(عج) دارد «آيه قتال» است. خداوند در اين آيه می فرماید: «با آنان پيكار كنيد تا فتنه برچيده شود و دين همه اش مخصوص خدا باشد ...». این آيه دلالت دارد بر اينكه بايد شرك و كفر ريشه كن شود و همه اديان باطل از بين برود. مطابق روايات این هدف در عصر ظهور حضرت مهدى(عج) تحقق خواهد يافت.
يكي از آياتي كه دلالت بر ظهور امام زمان(عج) دارد «آيه ارتداد» است. خداوند در اين آيه می فرماید: «اى كسانى كه ايمان آورده ايد هر كس از شما از آيين خود باز گردد [به خدا زيانى نمى رساند؛ بلکه] خداوند جمعيتى را مى آورد كه آنها را دوست دارد و آنان [نيز] او را دوست دارند ....». با مراجعه به روايات پى مى بريم كه اهل بيت(ع) این آيه را بر اصحاب امام زمان(عجل الله تعالی فرجه) تأويل نموده اند؛ یعنی آنها کسانی هستند که خداوند را دوست دارند و خداوند نیز ایشان را دوست دارد.
در قرآن مجيد، آياتي هست كه دلالت بر وجود امام زمان(عج) دارد؛ در يكي از شاين آيات كه به «آیه هدایت» معروف است خداوند متعال مى فرمايد: «وَ مِمَّنْ خَلَقْنا أُمَّةٌ يَهْدُونَ بِالْحَقِّ وَ بِهِ يَعْدِلُون»؛ (و از جمله كسانى كه آفريديم فرقه اى [هستند که] به حق هدايت مى کنند و به حق اجرای عدالت می نمایند). فخر رازى در ذيل آيه فوق در تفسيرش از جبائى نقل كرده كه: «اين آيه دلالت دارد بر اينكه هيچ زمانى خالى از كسى كه قيام و عمل به حق كرده و مردم را به آن هدايت كند نيست»
«آیه صادقين» از آيات دلالت كننده بر وجود امام زمان(عج) است كه در آن چنين آمده است: «اى مؤمنين تقوا پيشه كرده و همراه با صادقين باشيد». مقصود از صادقين كسانى هستند كه صادق على الاطلاق هستند ولذا بطور مطلق، امر به اطاعت آنها شده است. مصداق صادقين در آيه كه از حاملان وحى هستند و از رجس و پليدى دورند همانا اهل بيت پيامبر(ص) هستند که اول آنها حضرت علي(ع) و آخر آنها حضرت مهدي(عج) مي باشند.
يكي از آياتي كه دلالت بر وجود امام زمان(عج) دارد «آیه اولوا الامر» است كه مى فرمايد: «اطاعت كنيد خدا را! و اطاعت كنيد پيامبر خدا و اولوا الأمر[اوصياى پيامبر] را». مقصود از «اولى الامر» ائمه معصومين(ع) هستند؛ زيرا آيه دلالت بر وجوب اطاعت به طور مطلق دارد و اين نیازمند عصمت آنان است، حال اگر اولوا الامر معصوم نباشند و در برخى از موارد سهو و نسيان داشته باشند و در عين حال اطاعت آنها به طور مطلق واجب باشد، مستلزم تناقض در وجوب اطاعت است.
يكي از آياتي كه دلالت بر ظهور امام زمان(عج) دارد «آيه استضعاف» است. خداوند در اين آيه می فرماید: «اراده ما بر اين قرار گرفته كه بر مستضعفين زمين منت بگذاريم و آنها را پيشوايان و وارثين [روى زمين] قرار دهيم». مصداق كامل آیه، حكومت حضرت مهدى(عج) در عصر ظهور است. امام صادق(ع) فرمود: «همانا آيه مخصوص به صاحب امرى است كه در آخرالزمان ظهور كرده و جباران و فرعونيان را نابود خواهد كرد، او شرق و غرب زمين را مالك مى شود. پس زمين را پر از عدل مى كند همان گونه كه پر از ظلم شده باشد».
در آیه 71 سوره «اسراء» آمده است که در روز قيامت از هر كسی در مورد اعتقاد به امام بر حق سؤال مى شود. لذا بايد در هر زمانى امام واجب الاطاعة وجود داشته باشد، امامى كه بدون معرفت و متابعت از او، جلوي رسيدن انسان به فلاح و رستگارى را در قيامت مي گيرد. لذا پیامبر(ص) فرمود: «هر كس بميرد در حالى كه امامش را نشناخته به مرگ جاهليت از دنيا رفته است». بنابراین در این زمان آن امام، حضرت مهدی(عج) است.
در قرآن مجيد، آياتي هست كه دلالت مي كند كه امام زمان(عج) وجود دارد. در يكي از اين آيات كه به «آيه انذار» معروف است، خداوند متعال خطاب به پيامبرش مى فرمايد: «إِنَّما أَنْتَ مُنْذِرٌ وَ لِكُلِّ قَوْمٍ هادٍ». از این آیه استفاده مى شود كه براى هر قومى در هر عصر و زمان هدايت كننده اى است و زمين هيچ گاه از هادى به حق خالى نمى گردد خواه نبى باشد يا غير نبى. و در روایات بیان شده که منذر پیامبر است و هادی امام معصوم می باشد بنابراین در زمان ما نیز هادی وجود دارد که به عقیده شیعه کسی غیر از امام مهدی(عج) نیست.
در قرآن مجيد، آياتي هست كه دلالت مي كند امام زمان(عج) وجود دارد. از جمله این آیات «آیات شهادت» است که به صراحت می گوید خداوند در ميان هر امتى كسى را به عنوان «شاهد» قرار داده تا در روز قيامت بر آنها احتجاج كند. از اين آيات به خوبى استفاده مى شود كه در هر زمان و براى هر امتى خداوند افرادى معصوم از خطا و اشتباه قرار داده است تا در روز قيامت به اعمال آنان گواهى دهند و كسى كه قرار است شاهد بر اعمال امت باشد نبايد در شهادتش اشتباه كند و نيز بايد احاطه علمى بر همه اعمال امت داشته باشد. آری اينان كسانى اند كه در امر هدايت بشر حجت خدا در روى زمين اند.
در قرآن آياتي وجود دارد كه دلالت بر وجود امام زمان(عج) مي كند. در يكي از اين آيات كه به «آیه نذیر» معروف است خداوند متعال مى فرمايد: «وَ إِنْ مِنْ أُمَّةٍ إِلاَّ خَلا فيها نَذيرٌ»؛ (و هر امتى در گذشته انذاركننده اى داشته است). از آيه فوق به خوبى استفاده مى شود كه در هر زمانى بايد در ميان مردم حجت خدا و هادى على الاطلاق وجود داشته باشد.
قالَ الصّادقُ عليه السّلام :
ما مِنْ عَيْنٍ بَکَتْ لَنا اِلاّ نُعِّمَتْ بَالنَّظَرِ اِلَى الْکَوْثَرِ وَ سُقِيَتْ مِنْهُ.
هيچ چشمى نيست که براى ما بگريد، مگر اينکه برخوردار از نعمتِ نگاه به (کوثر) مى شود و از آن سيرابش مى کنند.
جامع احاديث الشيعه ، ج 12، ص 554