نکوهش تقلید در قرآن ناظر به «تقلیدهای کورکورانه» مشرکان و بت پرستان از گذشتگان «جاهل» خود است؛ پیروی و تقلیدی که به هیچ وجه برای آنها علم آور و عملی از سر دست یافتن به باورهای یقینی نیست. در حالی که تقلید مکلفین از فقها و گرفتن احکام دین شان از آنها، نوعی مراجعه به «متخصص» و یقین آور است؛ امری منطقی که به خاطر فطری بودن نه تنها مورد تایید عقلا قرار می گیرد که حتی قرآن نیز در سوره نحل به آن توصیه نموده است.
گذشته از آن نکوهش ها و مذمت هایی که در آیات قرآن از تقلید صورت گرفته مربوط به اقتباس باورها در «اصول دین» است و حال آن که تقلید مصطلح فقهی در «فروع دین» یعنی احکام صورت می گیرد و طبق آموزه های دینی اصول دین تقلیدی نیستند و هر کسی باید با برهان و استدلال آنها را بپذیرد.

مجازاتهاى بدنى كودكان و نوجوانان فى الجمله مشروع است. البتّه به عنوان آخرين راه حلّ، يعنى در مواردى كه جايگزين مناسبترى نداشته باشد. برای مشروعیت تادیب کودکان، سه دليل می توان ارائه کرد: 1- اطلاقات روايات تأديب، كه آن را يكى از حقوق فرزندان بر پدران مى داند؛ چرا كه تأديب گاه بدون مجازاتهاى بدنى حاصل نمى شود. 2- دليل دوم احاديث و رواياتى است كه مقدار تأديب را بيان مى كند. اين دسته از روایات، دلالت بر جواز مجازات بدنى كودكان و نوجوانان در موارد ضرورى دارد. 3- سيره عقلا و متشرّعه، از ديگر ادلّه مشروعيّت تأديب كودكان است.

قسمت عمده دستورات این سوره، بر محور پاکسازى اجتماع از آلودگى هاى جنسى دور مى زند و این هدف، در چند مرحله بیان شده است. 1- بیان مجازات شدید برای زن و مرد زناکار. 2- بیان شروط سنگین اجراى این حدّ، از نظر موازین قضائى اسلام. 3- نهى مومنین از چشم چرانى و سفارش به حجاب زنان. 4- دستور به ازدواج سهل و آسان. 5- بیان بخشى از اصول تربیت و آداب معاشرت فرزندان، نسبت به پدران و مادران. 6- بیان بخشى از مسائل مربوط به توحید و مبدأ و معاد و تسلیم بودن در برابر فرمان پیامبر(ص).

در قرن ششم میلادی، قیلویونس و طرفدرانش برای خدا، سه طبیعت مختلف الجوهر در نظر گرفته که دارای هدف واحد هستند، البته کلیسا آنان را گمراه اعلام کرد. پدران کاپادوکیه در قرن چهارم، در تبیین دیدگاه ارتدوکس، از سه خدایی سر درآورده و سه اقنوم را سه شخص دانسته که در مفهوم کلی الوهیت با یکدیگر مشترکند، آنان رابطه جوهر با اقنوم، همانند رابطه کلی با جزئی دانسته و در مورد خدا، جوهر نمایانگر عامل مشترک، چون الوهیت یا دیگر صفات الهی است در حالی که اقنوم در ویژگی های خاص پدر و پسر و روح القدس دیده می شود.

قرآن در رابطه با زندگی انسان ها در بهشت می فرماید: «کسانى که ایمان آوردند، و فرزندانشان به پیروى از آنها ایمان اختیار کردند، ما فرزندانشان را در بهشت، به آنها ملحق مى کنیم». در حقیقت این نعمتی است که انسان، فرزندان با ایمانش را در بهشت در کنار خود ببیند، و از انس با آنها لذت ببرد، بى آنکه چیزى از اعمال او کاسته شود. در حقیقت منظور، فرزندان بالغى است که در مسیر ایمان از پدران خود پیروى مى کنند، و اگر فرزندان از نظر عمل، کوتاهى داشته باشند، خداوند به احترام پدران صالح، آنها را مى بخشد.

حاکم در مستدرک به نقل از جابر مى نویسد: رسول خدا(ص) فرمود: «تمام فرزندان هر مادرى به پدرانشان منسوب مى شوند جز دو فرزند فاطمه، که من ولى آن دو و پدر ایشان می باشم». خطیب بغدادى، متقى، هیثمى و ابو نعیم نیز، روایاتی با این مضمون آورده اند.

خداوند به مومنین مژده می دهد که اگر فرزندانشان در ایمان از آنها پیروى کنند ما این فرزندان را در بهشت، به آنها ملحق مى کنیم، یعنی این گونه افراد، اگر از نظر عمل، کوتاهى و تقصیراتى داشته باشند، خداوند به احترام پدران صالح، آنها را مى بخشد و ترفیع مقام مى دهد، و به درجه آنان مى رساند، بى آنکه از عمل آنها چیزى بکاهد و این موهبتى بزرگ براى پدران و فرزندان است.

زنا از گناهان بزرگى است که خداوند از ارتکاب آن نهی فرمود، زیرا سبب پیدایش هرج و مرج در نظام خانواده، و از میان رفتن رابطه فرزندان و پدران می شود. از سویی، تجربه نشان داده و علم ثابت کرده است که: این عمل باعث اشاعه انواع بیمارى ها است و سلامت افراد را به خطر انداخته، و غالباً سبب سقط جنین و قطع نسل مى گردد؛ چرا که چنین زنانى هرگز حاضر به نگهدارى این گونه فرزندان نیستند، و اصولاً، وجود فرزند، مانع بزرگى بر سر راه ادامه اعمال شوم آنان مى باشد، و ...  .

گروهى از مسلمانان به پیامبر(ص) مى گفتند: آیا براى پدران ما که در عصر جاهلیت از دنیا رفتند، طلب آمرزش نمى کنى؟ آیات فوق نازل شد و درباره استغفار برای مشرکان اخطار داد.

آیات ابتدائی سوره عنکبوت بیانگر فشارهائى است که بر مؤمنان صدر اسلام، از ناحیه دشمنان، و حتى گاه از ناحیه پدران و مادران مشرک آنها، وارد مى شد و آنها را تشویق به استقامت و پایمردى در برابر موج فشار دشمن مى کند.