آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

«ملكوت» به گفته راغب در مفردات مصدر «مَلَكَ» مى باشد كه «تا» به آن اضافه شده است؛ و تنها در مورد مالكيت خداوند به كار مى رود؛ در مجمع البحرين و لسان العرب آمده است كه «ملكوت» به معناى عزّت و سلطان است. بعضى نيز گفته اند: از ريشه «مُلك» به معناى حكومت و مالكيت است و «واو» و «تا» آن براى تأكيد و مبالغه مى باشد.

در آیه 185 سوره اعراف می خوانیم: «اوَلَمْ يَنْظُروا فى مَلَكُوتِ السَّمواتِ وَالارْضِ وَما خَلَقَ اللَّهُ مِن شَىٍ‏ء» ؛ (آيا آنها در ملكوت آسمان‏ ها و زمين و آنچه را خدا آفريده است [از روى دقت و عبرت] نظر نيفكندند؟).
واژه «ملكوت» به گفته راغب در مفردات مصدر «مَلَكَ» مى باشد كه «تا» به آن اضافه شده است؛ و تنها در مورد مالكيت خداوند به كار مى رود؛ و در مجمع البحرين و لسان العرب آمده است كه «ملكوت» به معناى عزّت و سلطان است.
بعضى نيز گفته اند: از ريشه «مُلك» (بر وزن حكم) به معناى حكومت و مالكيت است و اضافه «واو» و «تا» به آن براى تأكيد و مبالغه مى باشد.(1)