آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

از نشانه هاي نزديك شدن «قيامت»، «زلزله شديد زمين» است که در سوره «زلزال» به آن اشاره شده است. منظور از اين زلزله، به قرينه آيه دوّم سوره «زلزال»، زلزله اى است كه به هنگام رستاخيز روى مى دهد و زمين اثقال درونش را بيرون مى ريزد؛ زيرا «اثقال» جمع «ثَقَل» به معناى دفينه ها است و به احتمال قوى در اينجا به معناى انسان ها است كه در آن هنگام، از قبرها بيرون مى ريزند. اين زلزله برخلاف ساير زلزله ها، سازنده است نه ويرانگر و ميرانده، و به انسانها اجازه مى دهد به سرعت از قبرها خارج گردند و حيات نوين خود را از سر بگيرند.

يكي از نشانه هاي نزديك شدن «قيامت»، «زلزله شديد زمين» است. خداوند در سوره «زلزال» مى فرمايد: «اِذا زُلْزِلَتِ الْأَرْضُ زِلْزَالَهَا وَ اَخْرَجَتِ الْأَرْضُ اَثْقَالَها»؛ (هنگامى كه زمين شديداً به لرزه درآيد و بارهاى سنگين خود را خارج سازد).
در اينكه منظور از اين زلزله، زلزله اى است كه سرتاسر سطح زمين را به هنگام پايان جهان فرا مى گيرد و سبب ويرانى عالَم مى گردد يا زلزله اى است كه به هنگام رستاخيز روى مى دهد؟ در ميان مفسّران گفتگو است. فخر رازى در تفسيرش هر دو قول را نقل كرده است.(1)
ولى با توجه به آيه دوّم اين سوره كه مى گويد: زمين اثقال درونش را بيرون مى ريزد معناى دوّم مناسب تر است؛ زيرا «اثقال» جمع «ثَقَل» به معناى دفينه ها و به احتمال قوى در اينجا به معناى انسان ها است كه در آن هنگام از قبرها بيرون مى ريزند، همان گونه كه در آيه 4 سوره «انشقاق» نيز مى فرمايد: «وَ اَلْقَتْ مَا فِيهَا وَ تَخَلَّتْ»؛ (زمين آنچه را در درون دارد بيرون مى افكند و خالى مى شود).
شبيه اين تعبير بلكه به صورت روشن تر در آيه 44 سوره «ق» آمده است، آنجا كه مى فرمايد: «يَوْمَ تَشَقَّقُ(2) الْأَرْضُ عَنْهُمْ سِرَاعاً ذلِكَ حَشْرٌ عَلَيْنا يَسِيرٌ»؛ (روزی که زمین از روی آنها شکافته می شود و به سرعت [از قبرها] خارج مى شوند، اين جمع كردن براى ما آسان است).
اين زلزله برخلاف ساير زلزله ها، زلزله اى است سازنده نه ويرانگر و ميرانده. اين زلزله، زلزله اى است كه به انسانها اجازه مى دهد به سرعت از قبرها خارج گردند و حيات نوين خود را از سر بگيرند.(3)