اتهام به شيعيان درباره داشتن مُصحف خاصّ!!

آيا اين اتهامِ ناآگاهان كه شيعيان مُصحف خاصي براي خود دارند صحّت دارد؟

برخى ناآگاهان به شيعه نسبت داده اند كه آنان مُصحفى خاص خود داشته و آن را «المُصحف الشيعي» مى نامند؛ در حالى كه شيعه خود در طول حياتِ خويش چنين موضوعى را نشنيده است. گروهى از محقّقان متأخّر در برابر اين ادعا شديدا اعتراض كرده اند، كه مهم ترين آنان «گُلدزيهر» است، وي تلاش كرده تا علاقه خاصّ شيعه را نسبت به نصّ رسمى و موجود قرآن كریم، تشريح و تأييد كند. در واقع نصّ موجود، محصول كوشش شيعیانی است كه در حفظ و ضبط قرآن تلاش كردند و در تنظيم آن به نحو احسن و شكل گذارى و زيبايى آن، از هيچ اقدامى فروگذارى نكردند.

علت توصیف بهشت به «دار السّلام»

چرا قرآن مجيد از بهشت به «دار السّلام» تعبیر می کند؟

«قرآن» از بهشت به «دار السّلام» تعبير كرده است. مفسّران درباره علت اين تعبير دو نظر دارند: 1. «سلام» به معناى سلامت از هرگونه آفت و بلا است و از اوصاف بهشت است. در آنجا نه از دعواى غارتگرانِ دنياى مادى خبرى است و نه از مزاحمت هاى احمقان و ثروت اندوزانِ از خدا بى خبر، نه جنگ و خونريزى در آنجا راه دارد و نه استعمار و استثمار. آنجا خانه صلح و صفا و امن و امان است. 2. «سلام» از نام هاى خداست و «دار السّلام» از قبيل مضاف و مضاف اليه است، اشاره به اينكه بهشت سراى الهى است. گرچه هر دو معنا خوب است؛ ولي معناى اوّل مناسب تر است.

نگاهي به آثار و پیامدهای «تعصب» و «لجاجت»

«تعصب» و «لجاجت»، چه آثار و پیامدهایی در زندگی دارد؟

«تعصب و لجاجت» آتش سوزانى است كه پيوندهاى وحدت را در جامعه مى‏ سوزاند و بذر نفاق و اختلاف در ميان افراد مى‏ پاشد و سبب مى‏ شود كه دوستان از هم دور شوند و محبّت‏ ها به عداوت‏ ها مبدّل گردد. این دو صفت زشت در بسيارى از مواقع، كنترل امور را از اختيار انسان خارج مى‏ سازد و او را به جاهايى مى‏ كشاند كه هرگز مايل به آن نبوده است و لذا مايه درد و رنج و زحمت است و سبب مى‏ شود انسان مدّتها در بيراهه سرگردان شود.

مفاسد «تکبّر» و «تعصّب» از زبان علي(ع)

امام علی(علیه السلام) به چه علت از «تکبّر» و «تعصّب» های نابجا نهي فرموده است؟

امام علی(ع) درباره علت نهی از «تکبّر» و «تعصّب» های نابجا می فرماید: «خدا را! خدا را! از كبر و تعصّب ناروا و تفاخر جاهليّت بپرهيزيد كه سبب ايجاد كينه و دشمنى و جايگاه وسوسه هاى شيطان است، اينها همان چيزى است كه شيطان به وسيله آن، امت هاى پيشين و اقوام گذشته را فريفت تا آنجا كه به سرعت در تاريكى هاى جهل فرو رفتند و در گودال ها و دام هاى ضلالت او سقوط كردند، به آسانى تسليم او شدند و رهبرى او را پذيرا گشتند و وى آنها را به هر جا كه خاطرخواهش بود بُرد! آنها از چيزى پيروى كردند كه دل ها در آن، شبيه و هماهنگ بود و قرن ها پى در پى بر آن گذشت و كبر و غرورى را پذيرا شدند كه [بر اثر فزونى] سينه ها با آن تنگ شد».

آثار «تقوی» از زبان امام علي(ع)

امام علی(علیه السلام) در خطبه 198 نهج البلاغه چه آثاری را برای «تقوی» برشمرده است؟

امام علی(ع) درباره آثار «تقوی» می فرماید: «تقواى الهى داروى بيمارى هاى دل هاى شماست، و سبب بينايى قلب ها، و شفاى امراض جسمانى، و موجب اصلاح فساد جان ها، و پاكيزگى از آلودگى ارواح، و جلاى نابينايى چشم ها، و سبب امنيّت در برابر اضطراب ها، و روشنايى تيرگى هاى شماست، شدائد و سختى ها پس از نزديكى، از وى دور مى گردد، تلخى هاى حوادث ناراحت كننده به شيرينى مبدّل مى شود، امواج متراكم ناراحتى از او دور و مشكلات پى در پى و خسته كننده، آسان مى گردد و مجد و عظمت از دست رفته همچون باران هاى پرپشت بر او فرو مى بارد و رحمت قطع شده الهى به سوى او باز مى گردد».

معناي لغوي و اصطلاحي «مراء» و اقسام آن

معناي لغوي و اصطلاحي «مراء» چیست؟ و اقسام آن كدام است؟

«مراء» در لغت به معنی دوشیدن شیر از پستان گاو و گوسفند است و در اصطلاح به هر بحثی که از آن بخواهند نتیجه بگیرند اطلاق می شود. «مراء» بر سه قسم است: 1. ارائه دلائل محکم و متقن برای هدایت و راهنمایی فرد به حقیقت. این نوع مراء اشکالي ندارد و در برخی مواقع واجب نيز هست. 2. سخن حقّ مى گويد، اما نيّتش حقّ نيست؛ بلكه هدفش برترى جويى است. این نوع مراء، حرام است. 3. گاه هم سخن باطل است، و هم قصد برترى جويى است. حرمت اين نوع مراء از قسم دوم شديدتر است.

حضرت ابراهيم(ع) اسوه مبارزه با شرک

چرا قرآن از حضرت ابراهيم(ع) به عنوان يک اسوه ياد مي کند؟

آيه4 سوره ممتحنه ابراهيم قهرمان بت شكن را به عنوان يك الگو و اسوه، در دفاع از مسأله توحيد و مبارزه قاطع و كوبنده با شرك معرّفى كرده؛ مى فرمايد: «براى شما سرمشق نيكويى در زندگى ابراهيم و كسانى كه با او بودند وجود داشت. آن هنگامى كه به قوم [مشرك] خود گفتند: ما از شما و آنچه غير از خدا مى پرستيد بيزاريم. و ميان ما و شما دشمنى و كينه آشكار شده است. تا آن زمان كه به خداى يگانه ايمان بياوريد». اين تعبيرات گواه روشنى بر سازش ناپذيرى پيروان مكتب توحيد با آلودگان به شرك و بت پرستى است.

عواقب خطرناك «دشمني و عداوت»

«دشمني و عداوت» چه عواقب خطرناكي برای انسان درپی دارد؟

از وصاياي اميرالمؤمنين(ع) و توصيه‏ هاي رسول خدا(ص) اين است كه: «دشمني و عداوت نكنيد، زيرا [دشمني] دين را حَلق مي كند». تراشيدن موي سر را با تيغ، «حَلق» مي گويند. اينكه گفته‏ اند: خدا را بخوانيد و بخواهيد كه شما را لحظه ‏اي به حال خود وانگذارد، براي آن است كه كينه و عداوت، دين را حَلق مي كند و چيزي براي ريشه ‏هاي دين باقي نمي گذارد. هرگز كينه يكديگر را در دل نگيريد و از خودخواهی که منشأ اين امور است پرهيز كنید.

نگاهي به ریشه های «تکبّر»

«تکبّر» در كداميك از صفات رذيله ریشه دارد؟

به اعتقاد بزرگان علم اخلاق، ريشه هاي صفت رذیله «تکبّر»، عُجب، کینه، حسد و ریا هستند؛ ولی ظاهراً امور دیگری غير از اين چهار مورد نیز می تواند به عنوان ریشه تکبّر قرار بگيرد.

معنای واژه «غِلّ»

واژه «غِلّ» که در قرآن استفاده شده، به چه معناست؟

قرآن کریم در مورد تابعین می فرماید: «و کسانی که بعد از آن ها آمدند می گویند ما و برادرانمان را که در ایمان به ما پیشی گرفتند بیامرز و در دلهایمان کینه و حسدی نسبت به مومنان قرار مده!». در این آیه تابعین بعد از طلب آمرزش برای خود و پیشگامان در اسلام و ایمان تنها چیزی را که از خدا می طلبند، از بین رفتن هر گونه «غل و کینه و حسد» نسبت به مومنان است، چرا که می دانند تا این امور از دل ریشه کن نشود، رشته های محبت و برادری و اتحاد هرگز ممکن نخواهد شد.

پایگاه اطلاع رسانی دفتر مرجع عالیقدر حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی
سامانه پاسخگویی برخط(آنلاین) به سوالات شرعی و اعتقادی مقلدان حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی
تارنمای پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی
انتشارات امام علی علیه السلام
موسسه دارالإعلام لمدرسة اهل البیت (علیهم السلام)
خبرگزاری دفتر آیت الله العظمی مکارم شیرازی

رسول الله (ص)

طوبي لمن ظمأ أو جاء لله

خوشا کسي که در راه خدا گرسنگي يا تشنگي کشد

ميزان الحکمة 6 / 399