نه تنها از خود امامان اهل بیت(ع)، بلکه احادیثی ازحضرت رسول(ص) نیز در این باره نقل شده است؛ احادیث متعددی از ائمه معصومین(ع)، همچون امام علی(ع)، امام باقر(ع)، امام کاظم(ع)، امام صادق(ع) و امام رضا(ع) نقل شده که موضوع عصمت ائمه اهل بیت(ع) در آنها مورد تایید قرار گرفته است.
این احادیث دو گونه اند: در برخی از احادیث ویژگی هایی برای ائمه بیان شده که لازمه آن عصمت است. مثل حدیث ثقلین که اهل بیت، همانند قرآن مانع از گمراهی و جداناشدنی از کتاب خدا معرفی شده و یا حدیث نبوی همراهی همیشگی امام علی(ع) با حق و حقیقت که در هر حال لازمه معصوم بودن آنهاست.
گروه دیگری از احادیث نیز وجود دارند که صریحا بر عصمت ائمه و پاکی شان از گناه دلالت دارند. برای مثال حضرت رسول(ص) خود، امام علی(ع)، امام حسن(ع) و امام حسین(ع) را صریحا مطهر و معصوم معرفی می کند. در حدیثی دیگر حضرت امیر(ع) با هم عرض قرار دادن خودشان و دیگر معصومین با قرآن، از معصوم مخلوق شدن شان سخن به میان آورده است. همچنین امام صادق(ع) می فرماید: «ما ترجمان فرمان خداييم ما جماعتى معصوم هستيم».

گروهى از علماى اهل سنت به صحت يا حسن بودن احاديث مهدى(عج) تصريح نموده و برخى نيز به تواتر آن اعتراف دارند. به عنوان نمونه مي توان به ترمذى در الجامع الصحيح، حاكم نيشابورى در المستدرك على الصحيحين، ابن اثير در النهاية، قرطبى در التذكرة، ابن حجر عسقلانى در تهذيب التهذيب و ... اشاره كرد.

بسیاری از بزرگان اهل سنت مثل فخر رازى، احمد بن حنبل، ابن کثیر، حاکم نیشابورى، و...  قائلند که آیات زیادى در قرآن مثل سوره دهر آیه 8 و 9، آیه شراء، آیه مباهله، آیه مودت و... در مورد فضائل اهل بیت(ص) آمده است و روایاتی در این زمینه از صحابه نقل کرده اند.

بسیاری از علمای اهل سنت مثل ترمذى، حاکم نیشابورى، ابن اثیر و... احادیثى مثل حدیث ثقلین، حدیث انا مدینة العلم، حدیث سفینه، حدیث علىّ مع الحقّ، حدیث امان و... را در کتب نقل کرده اند که بر مرجعیت دینى اهل بیت(ع) و افضلیت آنها دلالت دارد.

این روایت که با عبارت‌هاى مختلف در کتاب‌هاى اهل سنت با سند صحیح نقل شده؛ از روایاتى است که عصمت امیرمؤمنان(ع) را ثابت مى‌کند. زیرا معناى عصمت چیزى غیر از «همراهى همیشگى با حق و صواب، و عدم اشتباه در گفتار و کردار» نیست. و طبیعى است که اگر عصمت آن حضرت ثابت شود، عصمت بقیه ائمه(ع) نیز ثابت خواهد شد

ابن تیمیه مى گوید: «حدیث أنا مدینة العلم و علیّ بابها ضعیف تر و سست تر است، و لذا در زمره احادیث جعلى شمرده شده است...».
پاسخ این است که دروغ ابن تیمیه با سخن علماء اهل سنت روشن می شود؛ به عنوان نمونه، سیوطى درباره این حدیث مى گوید: «این حدیث به تمام طرقش منتهى به درجه حسن مى شود که قابل احتجاج به آن است. و لذا ضعیف نمى باشد تا چه رسد به این که جعلى باشد».

بسیارى از متخصّصین حدیث، تصریح به صحّت «حدیث منزلت» کرده اند. مانند: ابوعیسى ترمذى، ابن تیمیه، ابن ، شیخ عبدالحقّ، گنجى شافعى، مزّى، حاکم نیشابورى، یافعى، بغوى، ابونعیم اصفهانى، ذهبى و ... .

ادعاى دهلوى یا از سر کم اطلاعى اوست یا عناد و دشمنى اش با علی(ع)؛ چرا که بسیارى از علماى اهل تسنن حدیث تشبیه را در کتابهاى خود با سند ذکر کرده اند، مانند: ابوحاتم رازى، ابن شاهین، ابن بطّه، حاکم نیشابورى، ابن مردویه، ابو نعیم، بیهقى، ابن مغازلى، شیرویه دیلمى، شهردار دیلمى، خوارزمى، ابوالخیر حاکمى، صالحانى، ابن طلحه، گنجى، محبّ طبرى، سیّد على همدانى، شهاب الدین دولت آبادى هندى، ابن صبّاغ، ابراهیم وصّابى و محدّث احمد بن باکثیر مکّى و ... .

پیامبر(ص) در حدیثی -که نزد مسلمانان قطعی است- می فرماید: «حسن و حسین(ع) دو سرور جوانان اهل بهشت هستند» و بسیاری از علمای اهل سنت مثل تِرمذى، ابن ماجه، احمد بن حنبل، حاكم نيشابورى، نسائی و... آنرا  نقل کرده اند.

روایات زیادی از پیامبر(ص) با این مضمون وارد شده است و ایشان در موارد متعددی خطاب به فاطمه(س) فرموده اند: «همانا خداوند به خاطر خشنودی تو خشنود می شود و برای خشم تو خشمناک می گردد». «خداوند با غضب تو غضب مى کند و با رضاى تو خشنود مى شود». «خداوند- عزّوجلّ- با خشم فاطمه خشمگین مى شود و با خشنودى فاطمه خشنود مى شود» و... .