از آیه مباهله استفاده مى شود به فرزندان دختر نیز حقیقتاً «ابن» گفته مى شود، بر خلاف آنچه در جاهلیت مرسوم بود که تنها فرزندان پسر را فرزند خود مى دانستند. همچنین در آیه 85 سوره انعام، حضرت مسیح(ع) از فرزندان ابراهیم(ع) شمرده شده، در حالى که فرزند دخترى ابراهیم بود و اصولاً پدرى نداشت. در روایات شیعه و سنی نیز به امام حسن و امام حسین(ع) فرزند پیغمبر(ص) گفته شده است.

خداى متعال در آیه 233 سوره بقره، احکام شیردادن را بیان مى کند. از جمله: 1- دو سال شیر دادن و حضانت مادر در مدّت شیردهی. 2- مادر حق دارد با توجه به وضع نوزاد و رعایت سلامت او این مدت را کمتر کنند. 3- هزینه زندگى مادر در این دوران بر عهده پدر یا وراث پدر است. 4- پدر و مادر نباید با اختلافات خویش، بر جسم و روح نوزاد، ضربه وارد کنند. 5- اختیار از شیر گرفتن کودک، به پدر و مادر واگذار شده است. 6- اگر مادر از حق خود در مورد شیر دادن و حضانت خوددارى کند، پدر می تواند برای نوزاد دایه بگیرد.

گرچه پدر و مادر بخاطر محبت شدید به فرزند، دوست دارند همواره در کنارشان باشد اما باید مراقب بود که محبت هاى کاذب، مانع از آن نشود که کودک استقلال خود را باز یابد؛ زیرا اگر همچون یک نهال نورس براى همیشه در سایه یک درخت تنومند قرار گیرد، رشد و نمو لازم را نخواهد یافت و در برابر طوفان های زندگى و فشار حوادث مقاومت لازم را نخواهد داشت. شاید به همین دلیل بود که یعقوب(ع) در برابر پیشنهاد فرزندان با تمام علاقه اى که به یوسف(ع) داشت، حاضر شد او را از خود جدا کند.

در ادیان آسمانی خصوصا اسلام، پیوند مکتبى ما فوق پیوندهای نسبى و خویشاوندى دانسته شده است. قرآن درباره پسر نوح(ع)، بخاطر اعمال ناشایست و بریدن پیوند مکتبیش می گوید: «او از اهل تو نیست»، از آن طرف درباره سلمان فارسی که از قریش و از خاندان پیامبر(ص) نبوده، در حدیثی می خوانیم: «سلمان منّا اهل البیت». به همین دلیل در احادیث اهل بیت(ع)، درباره شیعیانى که تنها نام تشیع بر خود مى گذارند، جمله هاى تکان دهنده اى مانند؛ «از ما نیستند» بیان شده است.

آيات صراحت دارد بر اینکه دختر يا پسر شدن اولاد تنها با اراده الهي است. علي رقم تمام تلاش ها حتي علوم پيشرفته عاجز از قدرت انتخاب در اين مسأله اند و ناتوانی انسان در چنين مواردي نشانه مالکيت، حاکميت و خالقيت خداوند است.

در آیه 233 سوره بقره، دوران کامل شیرخوارگى دو سال معرفی شده است و در روایات، کمترین مقدار شیرخوارگی، بیست و یک ماه معرفی شده است. ولى مادران حق دارند با توجه به وضع نوزاد و رعایت سلامت او، کمتر از دوسال یا حتی بیست و یک ماه به نوزاد شیر بدهند.

زناکار یا در خود احساس گناه می کند یا بر اثر تکرار این عمل زشت روحیه طغیان خواهد داشت. با توجه به اینکه روحیات پدر و مادر، طبق قانون وراثت به فرزند منتقل می شود، لذا فرزندان نامشروع غالباً زمینه طغیان و قانون شکنى و گناه در آنها بیشتر است و اسلام به منظور حفظ مصالح عمومى درباره تصدّى پست هاى حسّاسی مانند قضاوت و... محدودیت هایی برای آنها قائل شده است.

اسلام سقط جنین را مطلقاً حرام دانسته و در این میان فرقی بین جنین مشروع و نامشروع قائل نیست. لکن دیه سقط «جنین نامشروع» به پدر و مادر او نمى رسد و همانند ارث بى وارث، جزء بیت المال مى گردد؛ ولى در سقط جنین مشروع، دیه آن به وارثان او تعلّق مى گیرد، مگر این که یکى از وارثان - مانند پدر یا مادر - اقدام به ساقط نمودن کرده باشد که در این صورت همانند «قاتل» از ارث «مقتول» محروم مى شود.