للهِِ أَنْتُمْ! أَمَا دِینٌ یَجْمَعُکُمْ! وَ لاَ حَمِیَّةٌ تَشْحَذُکُمْ! أَوَ لَیْسَ عَجَباً أَنَّ مُعَاوِیَةَ یَدْعُو الْجُفَاةَ الطَّغَامَ فَیَتَّبِعُونَهُ عَلَى غَیْرِ مَعُونَة وَ لاَ عَطَاء، وَ أَنَا أَدْعُوکُمْ ـ وَ أَنْتُمْ تَرِیکَةُ الاِْسْلاَمِ، وَ بَقِیَّةُ النَّاسِ ـ إِلَى الْمَعُونَةِ أَوْ طَائِفَة مِنَ الْعَطَاءِ، فَتَفَرَّقُونَ عَنِّی وَ تَخْتَلِفُونَ عَلَیَّ؟ إِنَّهُ لاَ یَخْرُجُ إِلَیْکُمْ مِنْ أَمْرِی رِضىً فَتَرْضَوْنَهُ، وَ لاَ سُخْطٌ فَتَجْتَمِعُونَ عَلَیْهِ ; وَ إِنَّ أَحَبَّ مَا أَنَا لاَق إِلَیَّ الْمَوْتُ! قَدْ دَارَسْتُکُمُ الْکِتَابَ، وَفَاتَحْتُکُمُ الْحِجَاجَ، وَ عَرَّفْتُکُمْ مَا أَنْکَرْتُمْ، وَسَوَّغْتُکُمْ مَا مَجَجْتُمْ، لَوْ کَانَ الاَْعْمَى یَلْحَظُ، أَوِ النَّائِمُ یَسْتَیْقِظُ! وَ أَقْرِبْ بِقَوْم مِنَ الْجَهْلِ بِاللهِ قَائِدُهُمْ مُعَاوِیَةُ! وَ مُؤَدِّبُهُمُ ابْنُ النَّابِغَةِ!
ترجمه:
شما مردم عجیبى هستید! آیا دینى ندارید که شما را گردآورد و یا غیرتى که به سوى دشمن بسیج کند؟! آیا شگفت آور نیست که معاویه، جفاکاران اوباش را دعوت مى کند و آن ها بدون انتظارِ بخشش و کمکى، متابعتش مى کنند; ولى من شما را که بازماندگان اسلام و بقایاى انسان هاى ارزشمند هستید دعوت مى کنم و کمک ها و عطایایى به شما مى بخشم با این حال، از گرد من پراکنده مى شوید و راه مخالفت را پیش مى گیرید.
نه اوامر من که سبب خشنودى است شما را راضى مى کند و نه آن چه باعث خشم من است بر ترک آن اتفاق مى کنید. در چنین شرایطى محبوب ترین چیزى که دوست دارم با آن ملاقات کنم مرگ است؟ من کتاب خدا را به شما تعلیم دادم (و تفسیر و تأویل آن را به شما آموختم) درهاى استدلال را به روى شما گشودم و آن چه را (از نیکى ها) نمى شناختید به شما معرفى کردم و آن چه (بر اثر نادانى و جهل) از دهان فرو مى ریختید براى شما گوارا ساختم. (آرى! همه گفتنى ها را گفتم اما حیف که) نابینا نمى بیند و کسى که در خواب فرو رفته بیدار و هشیار نیست، اما چه نزدیک اند به جهل و بى خبرى از خدا (و تعلیمات الهى) آن گروه که رهبرشان معاویه و مربى آن ها پسر نابغه (عمروعاص) باشد.
