وَ مِنْ کَلاَم لَهُ عَلَیْهِ السَّلامُ
«لمّا اجتمع الناس الیه و شکوا ما نقموه على عثمان و سألوه مخاطبته لهم و استعتابه لهم، فدخل علیه فقال:»
از سخنان امام(علیه السلام) است
در آن هنگام که مردم نزد او جمع شدند و از عثمان شکایت کردند و از آن حضرت خواستند که با عثمان در این زمینه صحبت کند (و از او بخواهد از خطاها و اشتباهاتش دست بردارد) امام(علیه السلام) بر عثمان وارد شد (و با لحنى مؤدّبانه و آمیخته با احترام به او چنین) سخنان زیر را ایراد فرمود:
1. سند خطبه:
همان گونه که در بالا اشاره شد هنگامى که خلاف کارى هاى تشکیلات عثمان زیاد شد و برملا گشت، مردم براى این که راه مسالمت را در این ماجرا بپویند از امیرمؤمنان على(علیه السلام) تقاضا کردند که سفیر و ترجمان آن ها نزد عثمان باشد و با بیان فصیح و بلیغ و موشکافى که دارد عثمان را نصیحت کند.
داستان این سفارت قبل از «سیّد رضى»، «بلاذرى» در «انسان الاشراف» و «طبرى» مورّخ معروف در حوادث سنه 34 ق و «ابن عبد ربّه» در «عقد الفرید» و «مرحوم شیخ مفید» در کتاب «الجمل» نقل کرده اند. (مصادر نهج البلاغه، جلد 2، صفحه 387).