أَحْمَدُ اللهَ عَلَى مَا قَضَى مِنْ أَمْر، وَ قَدَّرَ مِنْ فِعْل، وَ عَلَى ابْتِلاَئِی بِکُمْ أَیَّتُهَا الْفِرْقَةُ الَّتِی إِذَا أَمَرْتُ لَمْ تُطِعْ، وَ إِذَا دَعَوْتُ لَمْ تُجِبْ. إِنْ أُمْهِلْتُمْ خُضْتُمْ، وَ إِنْ حُورِبْتُمْ خُرْتُمْ وَ إِنِ اجْتَمَعَ النَّاسُ عَلَى إِمَام طَعَنْتُمْ، وَ إِنْ أُجِئْتُمْ إِلَى مُشَاقَّة نَکَصْتُمْ. لاَ أَبَا لِغَیْرِکُمْ! مَا تَنْتَظِرُونَ بِنَصْرِکُمْ وَ الْجِهَادِ عَلَى حَقِّکُمْ؟ الْمَوْتَ أَوِ الذُّلَّ لَکُمْ؟ فَوَاللهِ لَئِنْ جَاءَ یَوْمِی ـ وَ لَیَأْتِیَنِّی ـ لَیُفَرِّقَنَّ بَیْنِی وَ بَیْنَکُمْ وَ أَنَا لِصُحْبَتِکُمْ قَال، وَ بِکُمْ غَیْرُ کَثِیر.

ترجمه:

خدا را بر آن چه فرمان داده و کارى که مقدّر فرموده ستایش مى کنم و پروردگار را بر گرفتارى خودم به شما مى ستایم. اى گروهى که هر گاه فرمان دادم اطاعت نکردید و هر زمان دعوتتان نمودم اجابت ننمودید; هر وقت به شما مهلت داده شود (که آماده پیکار با دشمن شوید) در بیهودگى فرو مى روید (و فرصت ها را از دست مى دهید) و اگر با شما بجنگند ضعف وناتوانى نشان مى دهید ; هرگاه مردم، اطرافِ پیشوایى گرد آیند طعنه مى زنید و اگر شما را براى حل مشکلى بیاورند عقب نشینى مى کنید. دشمنتان بى پدر باد! منتظر چه نشسته اید؟! در مقابل یارى خویش و جهاد براى به دست آوردن حق خود جز مرگ یا ذلت (نصیب شما خواهد شد)؟ به خدا سوگند! اگر مرگ من فرا رسد ـ که قطعاً فرا خواهد رسید ـ میان من و شما جدایى، خواهد افکند; در حالى که من از همنشینى با شما ناراحت بودم و وجودتان براى من قدرت آفرین نبود (حال آن که من براى شما همه چیز بودم).