أُوصِیکُمْ عِبَادَاللّهِ، بِتَقْوَى اللّهِ وَ طَاعَتِهِ، فَإِنَّهَا النَّجَاةُ غَداً، وَالْمَنْجَاةُ أَبَداً. رَهَّبَ فَأَبْلَغَ، وَ رَغَّبَ فَأَسْبَغَ; وَ وَصَفَ لَکُمُ الدُّنْیَا وَانْقِطَاعَهَا، وَ زَوَالَهَا وَانْتِقَالَهَا. فَأَعْرِضُوا عَمَّا یُعْجِبُکُمْ فِیهَا لِقِلَّةِ مَا یَصْحَبُکُمْ مِنْهَا. أَقْرَبُ دَار مِنْ سَخَطِ اللّهِ، وَ أَبْعَدُهَا مِنْ رِضْوَانِ اللّهِ! فَغُضُّوا عَنْکُمْ ـ عِبَادَاللّهِ ـ غُمُومَهَا وَ أَشْغَالَهَا، لِمَا قَدْ أَیْقَنْتُمْ بِهِ مِنْ فِرَاقِهَا وَ تَصَرُّفِ حَالاَتِهَا. فَاحْذَرُوهَا حَذَرَ الشَّفِیقِ النَّاصِحِ وَ الْمُجِدِّ الْکَادِحِ. وَاعْتَبِرُوا بِمَا قَدْ رَأَیْتُمْ مِنْ مَصاَرِعِ الْقُرُونِ قَبْلَکُمْ: قَدْ تَزَایَلَتْ أَوْصَالُهُمْ، وَ زَالَتْ أَبْصَارُهُمْ وَ أَسْمَاعُهُمْ، وَ ذَهَبَ شَرَفُهُمْ وَ عِزُّهُمْ، وَانْقَطَعَ سُرُورُهُمْ وَ نَعِیمُهُمْ; فَبُدِّلُوا بِقُرْبِ الاَْوْلاَدِ فَقْدَهَا، وَ بِصُحْبَةِ الاَْزْوَاجِ مُفَارَقَتَهَا. لاَ یَتَفَاخَرُونَ، وَ لاَ یَتَنَاسَلُونَ، وَ لاَ یَتَزَاوَرُونَ، وَ لاَ یَتَحَاوَرُونَ. فَاحْذَرُوا، عِبَادَ اللّهِ، حَذَرَ الْغَالِبِ لِنَفْسِهِ، الْمَانِعِ لِشَهْوَتِهِ، النَّاظِرِ بِعَقْلِهِ; فَإِنَّ الاَْمْرَ وَاضِحٌ، وَالْعَلَمَ قَائِمٌ، وَالطَّرِیقَ جَدَدٌ وَ السَّبِیلَ قَصَدٌ.
ترجمه:
اى بندگان خدا! شما را به تقواى الهى و اطاعت او توصیه مى کنم که موجب رستگارى در فرداى قیامت و نجات ابدى است. خداوند انذار کرده، انذارى رسا، و تشویق نموده; تشویقى پربار و کامل. و ناپایدارى و زوال و انتقال دنیا را براى شما شرح داده است; بنابراین زرق و برق هایش که براى شما اعجاب انگیز است، به دلیل کوتاه بودن دوران مصاحبتش چشم بپوشید، دنیا نزدیک ترین منزلگاه به خشم خدا، و دورترین آن ها از رضا و خشنودى اوست ; حال که چنین است ـ اى بندگان خدا! ـ از غم و اندوه آن و مشغول شدن به (سرگرمى ها و زرق و برق) آن چشم فرو گیرید; چرا که از فراق و دگرگونى هاى حالاتش باخبرید؟ و همچون دوستى مهربان و اندرزگو و کوشا که براى نجات دوستش تلاش مى کند خویشتن را (نصیحت کنید و) از دنیاپرستى برحذر دارید.
از آن چه در قربان گاه هاى قرون پیشین دیده اید عبرت گیرید و از کسانى که پیوندهاى اعضایشان از هم گسسته، چشم ها و گوش هایشان از میان رفته، شرف و عزتشان نابود شده و شادى و نعمت هایشان پایان یافته، درس عبرت بیاموزید، آن ها به جاى نزدیکى به فرزندان، به فراق شان مبتلا شده اند و همدمى همسرانشان به مفارقت مبدّل گشته; اکنون نه بر یکدیگر تفاخر مى کنند; نه زاد و ولد دارند; نه به دیدار یکدیگر مى شتابند و نه با هم سخن مى گویند.
چون چنین است، اى بندگان خدا! مراقب باشید، همانند کسى که بر نفس خود پیروز گشته و از شهوات سرکش جلوگیرى نموده است، و با چشم عقل مى نگرد; چرا که همه چیز آشکار است، نشانه هاى راه برقرار و جادّه، صاف و هموار و راه، مستقیم و استوار مى باشد!
