منه: سَبِیلٌ أَبْلَجُ الْمِنْهَاجِ، أَنْوَرُ السِّرَاجِ، فَبِالاِْیمَانِ یُسْتَدَلُّ عَلَى الصَّالِحَاتِ، وَ بِالصَّالِحَاتِ یُسْتَدَلُّ عَلَى الاِْیمَانِ، وَ بِالاِْیمَانِ یُعْمَرُ الْعِلْمُ، وَ بِالْعِلْمِ یُرْهَبُ الْمَوْتُ، وَ بِالْمَوْتِ تُخْتَمُ الدُّنْیَا، وَ بِالدُّنْیَا تُحْرَزُ الاْخِرَةُ، وَ بِالْقِیَامَةِ تُزْلَفُ الْجَنَّةُ، (وَ تُبَرَّزُ الْجَحِیمُ لِلْغَاوِینَ). وَ إِنَّ الْخَلْقَ لاَ مَقْصَرَ لَهُمْ عَنِ الْقِیَامَةِ، مُرْقِلِینَ فِی مِضْمَارِهَا إِلَى الْغَایَةِ الْقُصْوَى.
ترجمه:
(ایمان) روشن ترین راه، با نورانى ترین چراغ است. انسان به سبب ایمان به اعمال صالح رهنمون مى شود و به وسیله اعمال صالح، ایمان، آشکار مى گردد. با ایمان، کاخ علم و دانش آباد مى شود و به وسیله علم، هراس از مرگ (ومسئولیت هاى بعد از آن) حاصل مى گردد. با مرگ، دنیا پایان مى گیرد و با دنیا مى توان آخرت را به دست آورد. با برپا شدن قیامت، بهشت، نزدیک مى شود و دوزخ براى گمراهان آشکار مى گردد. مردم به جز قیامت اقامتگاهى ندارند و به سرعت در این میدان به سوى آن سرمنزل آخرین پیش مى روند.