عمده ترین سرمایه ما سه چیز است: جان، مال و آبرو. و آبرو از بعضى جهات در درجه اوّل اهمّیّت است که انسان، حاضر است جان خود را هم فداى آن کند و در درجه بعد، جان قرار دارد و بعد از آن اموال انسان است. اسلام، اهمّیّت فوق العاده اى براى هر سه قائل شده و همان گونه که در خطبه یاد شده نقل شد، کسى در قیامت، اهل نجات است که دست او از خون و اموال مردم پاک باشد و زبانش از تعرّض به آبروى مردم.
اسلام، احترام اموال مردم را همچون احترام جان آن ها مى داند و احترام جان یک انسان را به اندازه احترام تمام بشر مى شمرد و تضییع آبروى مؤمنى را با ارتکاب یک غیبت به منزله خوردن گوشت برادر خود بعد از مرگش مى شمرد.
در حدیثى مى خوانیم که پیغمبر اکرم(صلى الله علیه وآله) در «حجة الوداع» در سرزمین «منى» (که مسلمانان از نقاط مختلف در آن جا گردهم مى آیند) بعد از پایان مناسک حج، خطبه مهمى خواند و در ضمن آن خطاب به مردم فرمود: «کدام روز سال از همه روزها مهم تر است؟
عرض کردند: امروز!
فرمود: کدام ماه از همه ماه ها مهم تر است؟
عرض کردند: همین ماه!
فرمود: کدام نقطه از جهان مهم تر است؟
عرض کردند: همین سرزمین!
فرمود: «إِنَّ دِمائَکُمْ وَ اَمْوَالَکُمْ عَلَیْکُمْ حَرامٌ لَحُرْمَةِ یَوْمِکُمْ هذا فِی شَهْرِکُمْ هذا فِی بَلَدِکُمْ هذا إِلَى یَوْمِ تَلْقُونَهُ فَیَسْئَلُکُمْ عَنْ اَعْمَالِکُمْ; احترام خون و مال شما همچون احترام امروز و این ماه در این سرزمین است و این ادامه دارد تا روز قیامت و در آن روز خداوند از اعمال شما پرسش مى کند».
سپس فرمود: من آن چه را باید بگویم گفتم؟
عرض کردند: آرى.
فرمود: خدایا گواه باش».
