در مورد معیار تحقق تقلید با توجه به تعریفی که علماء از تقلید کرده اند دو قول مشهور وجود دارد:
برخی از جمله آیت الله مکارم شیرازی گفته اند که برای تحقق تقلید باید به فتوای مجتهد عمل شود.
برخی هم گفته اند با انتخاب یک مجتهد و یاد گرفتن فتوای او و التزام بر عمل به آن، تقلید محقق می شود.

اولا: ثواب عمل «واجب» به مراتب بیشتر از ثوابهایی است که به اعمال «مستحب» تعلق می گیرد و اگر کسی به جای واجبات مشغول عمل مستحبی شود، مشمول ثواب های آن نمی گردد.
ثانیا: همه اعمال واجب و مستحب، با هر مقدار از ثواب و فضیلت، مشروط به رعایت «تقوا» شده و قرآن کریم می فرماید: «انَّما يَتَقَبَّلُ اللهُ مِنَ المُتَّقين»؛ ترک واجبات نیز بی تقوایی است.
ثالثا: در بسیاری از روایات بیان کننده چنین ثوابی صریحا ذکر شده که این ثواب منوط به «معرفت» داشتن زائر از شأن و مقام امام(ع) است تا بدینوسیله معلمین واقعی دین شناخته شوند.
رابعا: بر ثواب زیارت امام حسین(ع) و امام رضا(ع) تاکید ویژه شده است؛ چون آنها جایگاه بی بدیلی در احیای اسلام و حفظ هویت دینی و مذهبی شیعیان بواسطه اتفاقات تاریخی معاصرشان دارند.
خامسا: امامان اهل بیت(ع) جایگاه ویژه ای در کسب فیوضات الهی دارند و ایشان مجرای وصول و جریان عنایات الهی هستند؛ از این جهت زیارت آنان یکی از ضروریات ارتباط با خداست.

مرحوم حاج ميرزا جواد آقا ملکی تبريزى در رساله «لقاء اللّه» براى پيمودن اين راه طولانى برنامه اى را پيشنهاد مى كند:
1 ـ تصميم و نيّت براى پيمودن اين راه است. 2 ـ توبه صحيح از گذشته. 3 ـ برگرفتن توشه راه است. 4 ـ بهره گيرى از تازيانه سلوك. 5 ـ در آستانه تحوّل. 6 ـ در آستانه سر منزل مقصود.

هر كاری هنگامى به ثمر مى رسد كه انسان با اراده قوى و خلل ناپذير و عزمى راسخ وارد آن شود؛ در طريق تهذيب اخلاق و سير سلوك الى اللّه نيز اراده و نيّت قاطع لازم است. قـرآن در سوره آل عمران، آيه 159، خطاب به پيامبر اسلام(ص) مى گويد: «هنگامى كه تصميم گرفتى؛ توكّل بر خدا كن!». در حديثی از امام صادق(ع) مى خوانيم: «هنگامى كه نيّت محكم و قوى باشد، بدن ضعيف و ناتوان نخواهد شد». همچنین از على(ع) نقل شده است: «عطاياى الهى به اندازه نيّت انسان است».

نيت خير از انجام دادن آن بهتر است؛ چون نيت اگر خالص بود انسان را وادار به كار مي‏ كند. اينكه گفته ‏اند: «نيت انسان مؤمن از عمل او بالاتر است» يا «هر عملي كه دشوارتر باشد، ثوابش بيشتر است»، بدان معنا نيست كه پاداش نيّت در عين آسان بودن از ثواب عمل بيشتر است؛ زيرا با بررسي اين دو اصل ديني مي فهميم كه نيّت بسيار مشكل است. اگر بهترين عمل دشوارترين اعمال باشد، نيّت بهتر از عمل است؛ زيرا از همه اعمال مشكل تر است. انسان ممكن است در جبهه‏ ها شركت كند و كشته هم بشود؛ ولي كشته شدن خيلي سخت نيست.

«قصد قربت» یکی از لوازم «عبادت» است و انجام «عبادت» براى رسيدن به پاداش و ترس از آتش دوزخ، با «قصد قربت» منافاتی ندارد؛ زیرا در سرتاسر قرآن براى تشويق مؤمنان به اطاعت پروردگار از نعمت هاى بهشتى سخن گفته شده و براى نهى از مخالفت، از عذاب هاى دوزخ انذار شده است. البته شكی نيست که اگر عبادت پروردگار تنها براى اداى شكر و شايستگى حق پروردگار باشد، عبادتى در حد بسيار اعلا انجام شده است، اما بدان معنی نيست كه طمع در جنت و خوف از عذاب و يا رسيدن به مواهب مادى، با خلوص نيت مخالفت داشته باشد.

در اسلام، کمتر کسى به پایه «شهید» مى رسد، شهیدانى که آگاهانه و با اخلاص نیت به سوى میدان نبرد حق و باطل رفته، و آخرین قطرات خون پاک خود را نثار مى کنند. درباره مقام شهیدان، روایات عجیبى در منابع اسلامى دیده مى شود که حکایت از عظمت فوق العاده ارزش کار شهیدان مى کند. در حدیثى از رسول خدا(ص) مى خوانیم: «بالاتر از هر نیکى، نیکى دیگرى وجود دارد تا به شهادت در راه خدا رسد که برتر از آن چیزى متصور نیست».

میرزا بهاء در نحوه وضو قائل به اختصار شده و شستن دست ها تا آرنج و مسح سر و پا را لازم نمی داند و برای سهولت بیشتر، نیت و قصد قربت را نیز از وضو برداشته و وضو را به شستن معمولی دست و صورت، در صورت توانائی و بودن آب، برای سه نماز مختصر نموده است.