«جهانی شدن» گرچه یک روند تدریجی، طبیعی و تکاملی را طی کرده و در عصر جدید به مراحل بالایی از بالندگی و شکوفایی علمی، اقتصادی و تکنولوژی دست یافته است، اما قدرت های پیشرفته و صاحبان شرکت های بزرگ اقتصادی و تجاری و... این روند را در خدمت منافع خود گرفته و به نوعی خود را بر این فرایند طبیعی تحمیل کردند. از این رو پروژه  «جهانی سازی» آمریکایی دقیقاً همان آمریکایی سازی و تحت سلطه قرار دادن کل جهان در زمینه نظامی، سیاسی و حتّی اقتصادی، از سوی آمریکا است، که امری کاملاً متمایز با روند «جهانی شدن» است.

«معاملات» در فقه اسلامی به چهار قسم تقسیم شده است: 1- معامله حرام: مانند تقلّب، تدليس و غشّ در معامله. 2- معامله واجب: مانند تمام فعاليّت هاى اقتصادى كه نظام و قوام جامعه اسلامی بر آن متوقف است. 3- معامله مستحب: مثلا اگر فروشنده اى جنس را به مشترى فروخت و تمام خيارات معامله را اسقاط كرد ولى بعد مشترى يا خريدار پشيمان شد و درخواست فسخ معامله را كرد، برهم زدن معامله كار مستحب و شايسته ای است. 4- معامله مکروه: مانند ورود در معامله شخص ديگر که شايسته نیست.

شیطان با وسائل و راه هاى گوناگونى به اغواى بنى آدم بر مى خیزد. قرآن در آیه 64 سوره اسراء، به چهار بخش مهم و اصولى از این راه ها و وسائل اشاره کرده و به انسان ها مى گوید: از چهار طرف مراقب خویش باشند؛ 1- برنامه هاى تبلیغاتى. 2- استفاده از نیروى نظامى. 3- برنامه هاى اقتصادى و ظاهراً انسانى. 4- برنامه هاى مخرّب روانى.

آنچه در روایات عصر ظهور بر روی آنها تاکید شده است، اول عدالت است؛ یعنی هرکس به اندازه تلاش و لیاقتش بهره مند می شود.  دوم اینکه دستیابی به منابع زمین امکان پذیر می شود و زمين بر كات و گنجهاى خود را آشكار مى سازد. سوم اینکه انسانها به غنای روحی می رسند؛  یعنی حرص از دلهای آنها ریشه کن می شود. در آن دوران دیگر کسی نمی ماند که تهی دست و فقیر باشد. احداث شهرها و راههای وسیع و مساجد بزرگ اما ساده و نظارت بر معماری خانه ها، از جمله برکات حکومت حضرت مهدی(عج) است.

على بن يقطين در شرائط دشوار، در تأمين اعتبارات لازم براى حفظ حيات و استقلال شيعيان، نقشى مؤثر ايفا مى‏ كرد و اینکار را در پوشش های مختلف انجام می داد از جمله اینکه سالیانه افراد زیادی را به نیابت از خودش به حج می فرستاد و مبالغ زیادی به عنوان اجرت به آنها می داد. نكته ديگرى كه در اين برنامه به نظر مى‏ رسد، شركت دادن شيعيان به خصوص بزرگان آنان، در كنگره بزرگ حج بود تا از اين رهگذر به معرفى چهره شيعه و بحث و مناظره با فرقه‏ هاى ديگر بپردازند و يك موج فرهنگى شيعى به وجود آورند.

در مكاتب اقتصادی مادّى دو مقوله «اخلاق» و «اقتصاد» كاملا از هم بیگانه اند؛ چراكه معيار در اين طرز تفكّر، درآمد بيشتر با تلاش كمتر است، از هر راهى كه مقدور باشد. امّا در مكاتب الهى، اخلاق و اقتصاد به گونه اى به هم گره خورده اند كه قابل تفكيك نيستند؛ واجبات، مستحبّات و مكروهات معاملات که در کتب فقهی، مفصل از آنها بحث شده دليلی بر اين مدّعاست.

در جاهلیّت، بت پرستى حاکم بود، فرشتگان را دختران خدا مى پنداشتند، قیامت را انکار و به خرافات اعتقاد داشتند. در وضع اقتصادى آنها، همین بس که نه تنها دختران، بلکه پسران را از ترس فقر به زیر خاک مى کردند. درآمدشان از طریق غارتگرى و چپاول اموال دیگران و قافله ها بود. معتقد بودند که خون را جز خون نمى شوید. شجاعت را آدم کشى و غیرت و عفت را پنهان کردن نوزادان دختر در زیر خاک می دانستند. آنها تنها به زن و شراب و جنگ، عشق مى ورزیدند و گسترش قمار و زنان آلوده نیز از مفاسد دوران جاهلیت بود.

از جمله علل غصب فدک، که حق اهل بیت(ع) بود، عبارت است از: 1- فدک یک امتیاز معنوى محسوب مى شد، و دلیل مقام و منزلت آنها در پیشگاه خدا و پیامبر(ص) به شمار مى آمد و سبب مى شد که مردم سایر آثار پیامبر(ص) به خصوص مسأله خلافت را نیز در این خاندان جستجو کنند. 2- مضیقه شدید اقتصادى، توان سیاسى آنها را تحلیل مى داد؛ چرا که وجود فدک مى توانست پشتوانه ولایت باشد، مانند اموال خدیجه(س) که پشتوانه نبوّت بود. 3- با بازگرداندن فدک، راهى باز مى شد که اهل بیت(ع) خلافت را نیز از آنها(خلفا) مطالبه کنند.

مشرکان بارها به ابوطالب مراجعه و از او خواستند دست از حمايت محمد(ص) بر دارد يا بين آنها و محمد(ص) فاصله نشود يا خود ابوطالب او را اصلاح كند. وقتی از تأثير گذاردن بر ابوطالب و رسول خدا مأيوس شدند، تصميم گرفتند كه تازه مسلمانان مستضعف را تحت فشار قرار دهند. حربه آزار و اذيت، به مؤمنان كارگر نشد؛ به همين دليل تصميم گرفتند كه پيامبر و طرفدارانش را مسخره و استهزاء كنند؛ و با برچسب هايى مانند ساحر، كاهن، شاعر و مجنون، پيامبر را از ميدان خارج كنند. حربه ديگرى كه مشركان بكار گرفتند محاصره اقتصادى بود.

جهاد یک قانون عمومى در عالم آفرینش است که همه موجودات زنده، برای رسیدن به کمال، به وسیله آن همه موانع را از سر راه خود بر مى دارند. در بدن ما در طول شبانه روز، نبرد عجیبى بین مدافعان کشور بدن و دشمنان مهاجم وجود دارد. پیامبر(ص) می فرماید: «آن کس که جهاد را ترک گوید، خدا بر اندام او لباس ذلّت مى پوشاند، و فقر و نیازمندى بر زندگى، و تاریکى بر دین او سایه شوم مى افکند...». در حقیقت جهاد، علاوه بر نبردهاى دفاعى و تهاجمى، مبارزات علمى، اقتصادى و... را نیز شامل می شود.