در تورات و سایر کتب پیشینیان به صراحت از شراب مسکر منع شده است. حضرت عیسی خود را پیرو تورات و کتب پیشینیان و کامل کننده آنها می دانست و هرگز نمی توانست خلاف آنها عمل کند.
بیشتر آموزه ها و تعلیمات دینی مسیح تحریف شده است و تاريخ اناجيل كنونى مي گويد كه تمام آنها ساليان دراز بعد از مسيح و بدست بعضى از مسيحيان نگاشته شده است و به همين دليل داراى تناقضهاى آشكارى است.
ضمن اینکه در تفسیر شرابی که در انجیل آمده به «مسکر» اختلاف است. همچنین در نقل انجیل لوقا و انجیل متی از «شام آخر عیسی»، سخن از میوه انگور است و صراحتی ندارد که درون پیاله شراب بوده است یا آب انگور؟
با توجه به اینکه شراب مسکر آثار سوء بر جسم و جان انسان دارد و از نظر مفاسد اخلاقى و اجتماعى نيز زيان هايى غير قابل انكار دارد، چگونه مى توان پذيرفت پيامبرى كه راهنماى اخلاقى مردم است شراب سازى كند؟!
شک نیست که این یک افسانه ساختگى و دروغین است که به این پیامبر بزرگ نسبت داده شده است، خصوصا وقتی زشتى شراب و زیان هاى بى شمار آن بر کسى پوشیده نیست، و در همه ادیان آسمانى حرام و ممنوع است.

هر کس سوره مطففین را بخواند، خدا او را از شراب طهور زلال و خالص که دست احدى به آن نرسیده است در روز قیامت سیراب مى کند و هر کس در نمازهاى فریضه خود سوره مطففین را بخواند، خداوند امنیت از عذاب دوزخ را در قیامت به او عطا مى کند.

خداوند در آیات سوره صافات به مواهب بی شمار بهشتیان پرداخته و می فرماید: «براى آنها روزى معلوم و معینى است، جایگاه آنها در باغ هاى سرسبز و پر نعمت بهشت است، بهشتیان بر تخت ها روبروى یکدیگر نشسته اند و چشم در چشم هم دارند». سپس در توصیف شراب طهور می فرماید: «آن خمر، شراب طهور، نه مایه فساد عقل است، و نه موجب مستى مى شود». در واقع مومنان همواره مورد تکریم و احترامند.

خداوند در این آیات سوره طور به مواهب فراوان پرهیزکاران در بهشت اشاره کرده و مى فرماید: «پرهیزگاران در باغ هاى بهشت و در میان نعمت هاى فراوان جاى دارند و شاد و مسرورند، به آنها گفته مى شود بخورید و بیاشامید. اینها به خاطر اعمالى است که انجام مى دادید بر تخت هاى صف کشیده در کنار هم، تکیه مى کنند، آنها در بهشت جام هائى پر از شراب طهور را که نه مستى و بیهوده گوئى در آن است، و نه گناه، از یکدیگر مى گیرند همواره از انواع میوه ها و گوشت ها از هر نوع تمایل داشته باشند در اختیار آنها مى گذاریم.

خداى متعال در سوره «انسان» نعمت های بهشتی را بر مى شمرد و می فرماید: بهشتیان بر تخت تکیه می زنند؛ سایه هاى درختان بهشتى بر آنها فرو افتاده و چیدن میوه هایش براى آنها بسیار آسان است؛ گرداگرد آنها ظرف هائى از نقره و قدح هائى بلورین مى گردانند؛ در آنجا از جام هائى سیراب مى شوند که لبریز از شراب طهور است؛ بر گرد آنها نوجوانان جاودانى مى گردند؛ بر اندام آنها لباس هائى است از حریر نازک سبز، و از دیباى ضخیم و آنها با دستبندهائى از نقره تزیین شده اند و پروردگارشان شراب طهور به آنها مى نوشاند.

خداوند متعال در آیات 15 تا 26 سوره واقعه به بخشی از نعمت های بهشتی اشاره نموده است، از جمله: 1- تخت هائى به هم پیوسته. 2- نوجوانانى که همواره در شکوه و طراوت جوانى به سر مى برند گرداگرد بهشتیان مى گردند.3- این نوجوانان زیبا با قدح ها، و کوزه ها، و جام هاى پر از شراب طهور، آنان را سیراب مى کنند. 4- آن ها هر نوع میوه اى که بهشتیان مایل باشند به آنها تقدیم مى کنند. 5- و گوشت پرندگان از هر نوع که بخواهند. 6- همسران پاک و زیبا. 7- در بهشت نه لغو و بیهوده اى مى شنوند، نه سخنان گناه آلود.

در آیات مختلف قرآن، توصیف هاى زیادى از شراب هاى بهشتى شده است که بررسى آنها نشان مى دهد، نوشندگان آنها در چنان لذت روحانى فرو مى روند که با هیچ بیانى قابل توصیف نیست. قرآن آن را به عنوان شراب طهور، زلال و بی غش، کافور و زنجبیل توصیف می کند. شرابی که نه باعث مستی می شود و نه فساد عقل، و از آن مهم تر ساقى این بزم روحانى، خداست!! و نوشندگان مست جذبه عشق و معرفت او مى شوند.

خداوند در آیات سوره صافات به مواهب بی شمار بهشتیان پرداخته و می فرماید: «براى آنها روزى معلوم و معینى است، جایگاه آنها در باغ هاى سرسبز و پر نعمت بهشت است، بهشتیان بر تخت ها روبروى یکدیگر نشسته اند و چشم در چشم هم دارند». سپس در توصیف شراب طهور می فرماید: «آن خمر، شراب طهور، نه مایه فساد عقل است، و نه موجب مستى مى شود». در واقع مومنان همواره مورد تکریم و احترامند.