سوره «نبأ» با سؤالى بیدارگر شروع مى شود، در ادامه به بیان مظاهر قدرت خداوند در آسمان و زمین ـ به عنوان دلیلى بر امکان معاد ـ مى پردازد. سپس قسمتى از نشانه هاى آغاز رستاخیز و گوشه اى از عذاب هاى دردناک طغیانگران را بیان مى دارد. به دنبال آن، قسمتى از نعمت ها و مواهب شوق انگیز بهشتى را شرح مى دهد. سرانجام با انذار شدیدى از عذاب قریب، و ذکر سرنوشت غم انگیز کافران، سوره پایان مى گیرد.

خداوند متعال در آیات 15 تا 26 سوره واقعه به بخشی از نعمت های بهشتی اشاره نموده است، از جمله: 1- تخت هائى به هم پیوسته. 2- نوجوانانى که همواره در شکوه و طراوت جوانى به سر مى برند گرداگرد بهشتیان مى گردند.3- این نوجوانان زیبا با قدح ها، و کوزه ها، و جام هاى پر از شراب طهور، آنان را سیراب مى کنند. 4- آن ها هر نوع میوه اى که بهشتیان مایل باشند به آنها تقدیم مى کنند. 5- و گوشت پرندگان از هر نوع که بخواهند. 6- همسران پاک و زیبا. 7- در بهشت نه لغو و بیهوده اى مى شنوند، نه سخنان گناه آلود.

خداى متعال در سوره «انسان» نعمت های بهشتی را بر مى شمرد و می فرماید: بهشتیان بر تخت تکیه می زنند؛ سایه هاى درختان بهشتى بر آنها فرو افتاده و چیدن میوه هایش براى آنها بسیار آسان است؛ گرداگرد آنها ظرف هائى از نقره و قدح هائى بلورین مى گردانند؛ در آنجا از جام هائى سیراب مى شوند که لبریز از شراب طهور است؛ بر گرد آنها نوجوانان جاودانى مى گردند؛ بر اندام آنها لباس هائى است از حریر نازک سبز، و از دیباى ضخیم و آنها با دستبندهائى از نقره تزیین شده اند و پروردگارشان شراب طهور به آنها مى نوشاند.

خداى متعال در سوره «غاشیه» به برخی از نعمت های بهشتی اشاره کرده، از جمله: 1- چهره هاى شاداب، با طراوت و غرق در سرور بهشتیان؛ 2- راضی بودن بهشتیان از سعى و تلاش خود. 3- قرار گرفتن در بهشتى عالى. 4- در آنجا هیچ سخن لغو و بیهوده اى نمی شوند. 5- در آن بهشت، چشمه ها جارى است. 6- قرار گرفتن قدح هاى زیبا در کنار این چشمه ها. 7- وجود تخت ها و سریرهائى بلند در باغ های بهشتی. 8- وجود بالش ها و پشتى هائى بر تخت ها. 9-  گسترده شدن فرش های گران بها و بسیار زیبا.