امام علی(ع) درباره رسيدگی به يتيمان فرمودند: «خدا را خدا را، كه يتيمان را رعايت كنيد، نكند آنها گاهى سير و گاهى گرسنه بمانند و در حضور شما ضايع شوند». در كتاب كافى آمده روزى مقدارى عسل و انجير خدمت امام على(ع) آوردند. ایشان دستور داد جمعى از يتيمان را حاضر كرده و مشك هاى عسل را بياورند و از آن تناول كنند (و خود امام(ع) با دست مباركش عسل در دهان يتيمان مى گذاشت). به حضرت عرض کردند: چرا اجازه نمى دهيد خودشان عسل را بخورند؟ فرمودند: «امام پدر يتيمان است. من عسل در دهان آنها گذاردم تا همچون پدران با آنها رفتار شود».

دانشمندان رمز و راز تعبیر قرآن در «شفا» دانستن عسل را ناشی از ویژگیهایی مانند: فاسد نشدن و آلوده نشدن به میکروب، گردآوردن خواص گیاهان و گلها به صورت یکجا، دارا بودن ویتامین ها و مواد معدنی موثر در خون سازی، رفع خستگی و فشردگی عضلات، تقویت دستگاه گوارش و قلب، درمان معده و ... می دانند. همچنین فيثاغورث به شاگردان خود توصيه مى كرد "تا مى ‌توانيد عسل و نان بخوريد" و بقراط مى ‌گفت: «اگر مى خواهيد عمر طولانى داشته باشيد بايد عسل بخوريد».

شايد هنوز بسيارى فكر كنند زنبور عسل، شيره گلها را مكيده و در دهان خود جمع و در كندو ذخيره مى كند در حالى كه چنين نيست؛ بلكه شيره گل را به بعضى از حفره هاى درون خود (چينه دان) مى فرستند، و در آنجا كه حكم يك كارخانه كوچك مواد شيميائى را دارد، تغيير و تحوّلهاى مختلفى پيدا كرده و شهد گلها به عسل تبديل گرديده و مجدداً زنبور آن عسل را از بدن خود خارج مى كند.

«عسل» فوائد زيادي دارد؛ زود جذب خون مي‌شود؛ مانع عفونت در معده و روده و برطرف كننده يبوست و بالابرنده كلسيم خون است؛ مفيد براي مبتلايان به اسهال، موثر در درمان زخم معده و اثنى عشر و دل‌درد، رفع‌كننده سرفه و صاف شدن صدا، معالج رماتيسم و .... است. در روايات آمده كه مردم به چيزى مانند عسل استشفاء نمى كنند. به فرموده پيامبر(ص) كسى كه لااقل هر ماه يكبار عسل بنوشد و شفائى را كه قرآن از آن ياد كرده بطلبد، خدا او را از 72 نوع بيمارى شفا مى بخشد.

علت فاسد نشدن عسل به خاطر وجود «پتاسيم» در آن است كه مانع رشد ميكروبها مى شود. به علاوه عسل داراى مقدارى مواد ضدعفونى كننده مانند: اسيد فورميك است که مصريان قديم به خاطر اين خاصيت، مردگان خود را با آن موميائى مي كرد‌ند.

امروزه كتاب هايى به نام طب النبى(ص) و طب الائمة(ع) در اختيار داريم كه در آنها دستورات بهداشتى معصومين(ع) نقل شده، که گاه اشاراتى از قرآن نیز مشاهده می شود. مثلاً امروزه دانشمندان تغذیه از آثار فوق العاده عسل می گویند، در حالى كه قرآن می فرماید: «در آن، شفا و درمانى براى مردم است». همچنین توصیه پیامبر(ص) که می فرماید: «تا گرسنه نشده ايد نخوريد و تا كاملاً سير نشده ايد دست از غذا بكشيد»، در واقع دستوراتی كه درباره غذاهاى حلال و حرام وارد شده مربوط به آثار خوب و بد آنهاست، مانند تحريم شراب، و... .

پیامبر(ص) هرگاه نزد زینب بنت جحش مى رفت او از عسلى که تهیه کرده بود خدمت پیامبر مى آورد، عایشه مى گوید: من با حفصه قرار گذاشتیم هر وقت پیامبر(ص) نزد یکى از ما آمد، فوراً بگوئیم آیا صمغ مغافیر(که بوی نامناسبی دارد) خورده اى. روزى پیامبر نزد حفصه آمد، او این سخن را به پیامبر گفت، حضرت فرمود: من عسلى نزد زینب بنت جحش نوشیدم و سوگند یاد مى کنم که دیگر از آن عسل ننوشم، ولى این سخن را به کسى مگو. اما او این راز را افشا کرد. آیات فوق نازل شد و به این رفتارها پایان داد.

حدود چهل نعمت در سوره نحل بیان شده ، از جمله: آفرینش آسمان و زمین، آفرینش چهارپایان و منافع حیوانات ؛ هدایت به صراط مستقیم؛ نزول باران و تهیه آب آشامیدنى از آن و پرورش مراتع و چراگاهها و روئیدن زراعت و زیتون و نخل و انگور و انواع میوه ها به برکت آن؛ تسخیر شب و روز، خورشید و ماه و ستارگان و تسخیر دریاها براى استفاده از گوشت و جواهرات آن و حرکت کشتى ها بر سینه آبها؛ آفرینش کوهها و نهرها و راههاى ارتباطى؛ شیر گوارا و میوه ها و عسل؛ همسر و فرزند و رزق و روزی و نعمت اعضا و جوارح و... .

مورخین در این که نقشه ترور مالک توسط معاویه طرح ریزى شده اختلافى ندارند؛ اما در عامل این کار، گفته شده: معاویه به کدخدای «عَریش» گفت: مدّت بیست سال از تو مالیات نمى گیرم، به شرط آن که در طعام مالک، زهر بریزى. چون مالک در عریش فرود آمد، کدخدا مقدارى عسل آلوده به زهر براى مالک آورد، مالک هم روزه بود چون مقدارى از آن نوشید، هنوز در درونش جاى نگرفته بود که جان باخت.

زنبور عسل معمولا از ماده قندى مخصوصى كه بُن و بيخ گلها است استفاه مى كند، ولى زنبورشناسان مى گويند: احياناً از تخمدان گلها و دمبرگها و ميوه ها نيز استفاده مى كنند و لذا قرآن مى فرمايد: «مِنْ كل الثَّمراتِ»؛ (يعنى از همه ميوه ها).