آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

امروزه كتاب هايى به نام طب النبى(ص) و طب الائمة(ع) در اختيار داريم كه در آنها دستورات بهداشتى معصومين(ع) نقل شده، که گاه اشاراتى از قرآن نیز مشاهده می شود. مثلاً امروزه دانشمندان تغذیه از آثار فوق العاده عسل می گویند، در حالى كه قرآن می فرماید: «در آن، شفا و درمانى براى مردم است». همچنین توصیه پیامبر(ص) که می فرماید: «تا گرسنه نشده ايد نخوريد و تا كاملاً سير نشده ايد دست از غذا بكشيد»، در واقع دستوراتی كه درباره غذاهاى حلال و حرام وارد شده مربوط به آثار خوب و بد آنهاست، مانند تحريم شراب، و... .

امروزه كتاب هايى به نام طب النبى(صلى الله عليه وآله) و طب الائمة و طب الرضا(عليه السلام) در اختيار داريم كه در آنها سخن از يك رشته دستورات طبى و بهداشتى از معصومين(عليهم السلام) نقل شده، گاه نيز اشاراتى از قرآن مجيد در آنها ديده مى شود. مثلاً امروز دانشمندان تغذیه آثار فوق العاده اى براى عسل قائلند و با پیشرفت علوم خواص بيشتر آن در بهداشت و درمان بيمارى ها كشف مى شود. اين در حالى است كه قرآن مجيد در سوره «نحل» با صراحت مى گويد: «فِيهِ شِفَاءٌ لِّلنَّاسِ»(1)؛ (در آن، شفا و درمانى براى مردم است). و تعبيرات ديگرى كه پرده از روى مسائل بهداشتى و درمانى بر مى دارد، همانند دستور معروف پيامبر(صلى الله عليه وآله) بر اين كه تا گرسنه نشده ايد غذا نخوريد و تا كاملاً سير نشده ايد دست از غذا بكشيد(2) كه در واقع ناظر به آيه شريفه «كُلُوا وَاشْرَبُوا وَلاَ تُسْرِفُوا»(3)؛ ([از نعمتهاى الهى] بخورید و بیاشامید، ولى اسراف نکنید که خداوند مسرفان را دوست نمى دارد)، است.
بسيارى از دستورهايى كه در زمينه نوشيدنى ها و غذاهاى حلال و حرام وارد شده مربوط به تأثيرات خوب و بد آنهاست، تحريم شراب و مواد مخدر، تحريم گوشت حيوانات درنده، خوردن خون و گوشت مردار و ماهيانى كه در آب مرده اند و امثال اينها همگى ارتباط نزديكى با زيان هاى بهداشتى آنها دارد. توصيه به خوردن ميوه ها و سبزى ها و دانه هاى غذايى ارتباط آشكارى با فوائد بهداشتى آنها دارد. روايات طبى نقل شده از پيغمبر اكرم و ائمه هدى(عليهم السلام) نيز با صراحت اين مسائل را بازگو مى كند.
درست است كه وظيفه دين و آيين، هدايت مردم به راه هاى راست و اعتقادها و برنامه هاى اخلاقى است و رسالت انبيا به عنوان طبيبان روحانى درمان انواع بيمارى هاى فكرى و اخلاقى است، ولى از آنجا كه طب جسمانى رابطه نزديكى با طب روحانى دارد گاه در اين امور نيز توصیه هایی می نماید. به بيان ديگر مسائل مربوط به سلامت جسم رابطه نزديكى با سلامت روح دارد ازاين رو سلامت جسم نيز مورد توجه اسلام بوده است.(4)،(5)