آيه اي كه ازدواج را محدود به چهار همسر نموده در اواخر سال هشتم هجری نازل شده و پيامبر(ص) تا آن زمان همه همسران خود را گرفته بود؛ بدين ترتيب اين سخن كه پيامبر آنچه را بر ديگران حرام كرد براى خود روا شمرد، از اساس فرو مى ريزد. افزون بر اينكه حتّى در شرايط استثنايى جامعه نيز امكان داشتن چهار همسر مشروط به رعايت عدالت شده است؛ البته در موقعيّتى مانند روزهاى جنگ و شهادت.

ازدواجهای پیامبر(ص) حکمتهای انسانی، فرهنگی و اجتماعی داشت و انگیزه ایشان در ازدواجها، میل زیاد به زنان نبود. ذکر دو حقیقت درباره زینب به تهمت غربی ها پاسخ می دهد: 1- پیامبر زینب دخترعمه خویش را از کودکی می شناخت؛ لذا داستان دیدن یکباره و مبهوت شدن از جمال او دروغ محض است. 2- پیامبر خود زینب را به ازدواج زید درآورد و بعد از طلاق و تنهایی زینب و جهت مقابله با خرافه «منع ازدواج با همسر مطلقه پسرخوانده»، با او ازدواج کرد. روایت علاقه به زنان هم جهت مقابله با پدیده «عزلت گزینی از زنان» بیان شده است.

برخی رفتار مردم باعث ناراحتی پیامبر می شد مانند: 1- وقتی پیامبر با زینب بنت جحش ازدواج کرد، به مردم ولیمه داد  عده ای بعد از صرف غدا در خانه پیامبر بیهوده ماندند و به  بحث و گفتگو نشستند. 2-  برخی براى عاریت گرفتن اشیائى، نزد بعضى از زنان پیامبر مى آمدند. 3- برخی  مخالفان به بهانه اینکه پیامبر با زنان بیوه ازدواج  می کرد، گفتند: ماهم بعد از پیامبر با همسرانش ازدواج می کنیم آیات فوق نازل شد و نسبت به این امور تذکر داد.

پیامبر(ص) هرگاه نزد زینب بنت جحش مى رفت او از عسلى که تهیه کرده بود خدمت پیامبر مى آورد، عایشه مى گوید: من با حفصه قرار گذاشتیم هر وقت پیامبر(ص) نزد یکى از ما آمد، فوراً بگوئیم آیا صمغ مغافیر(که بوی نامناسبی دارد) خورده اى. روزى پیامبر نزد حفصه آمد، او این سخن را به پیامبر گفت، حضرت فرمود: من عسلى نزد زینب بنت جحش نوشیدم و سوگند یاد مى کنم که دیگر از آن عسل ننوشم، ولى این سخن را به کسى مگو. اما او این راز را افشا کرد. آیات فوق نازل شد و به این رفتارها پایان داد.