نزول حضرت عیسی(ع) پس از «ظهور»

آیا این باور که حضرت عیسی(علیه السلام) در هنگام «ظهور» حضرت مهدی(عجل الله تعالی فرجه الشریف) از آسمان نزول خواهد نمود بین شيعیان و اهل سنت اتفاقی است؟

از روايات شیعه و سنی استفاده مى شود كه هنگام خروج حضرت مهدى(عج)، حضرت عيسى(ع) از آسمان فرود مي آيد و نمازش را به امام زمان(عج) اقتدا خواهد كرد. بخاري روايتي از رسول خدا(ص) آورده كه فرمودند: «چگونه ايد زمانى كه فرزند مريم فرود آيد؛ در حالى كه امام بر شما فردى از خودتان است؟».

استفاده اسلام از روش «آموزش غير مستقيم»

آيا اسلام از روش «آموزش غير مستقيم» هم برای تعلیم معارف و ارزشهای خود استفاده كرده است؟

در اسلام آموزش هاى غير مستقيم فراوانى وجود دارد كه تأثير آن در پاره اى از جهات از آموزش هاى مستقيم نيز وسيع تر و عميق تر است. عبادات اسلامى مانند نماز جماعت، نماز جمعه و حجّ تأثير نيرومندى در آموزش جمعى مردم دارد. مسلمين در آغاز اسلام از طريق اين گردهمايى شبانه روزى توانستند آگاهى كافى و اتّحاد صفوف در برابر دشمنان بي شمارشان پيدا كنند و طرح حكومت اسلامى را با سرعت پيش ببرند. از اين گذشته، درس آموزنده اى براى دشمنان و بيگانگان از اسلام است كه باعث خنثى كردن توطئه هاى دشمنان و در هم شكستن قدرت آنها شده است.

ادعاي قصيمي مبني بر دشمنى شیعه با مساجد

آیا همان طور که قصیمى مى گوید شیعیان با مساجد دشمن مى باشند؟!

قمیصی ادعا می کنند: شیعیان اعتقاد دارند که امام موعودشان، هنگام ظهور مساجد را خراب می کند و به همین خاطر آنها با مساجد دشمن اند و در شهرهای شیعی مسجدی وجود ندارد. در پاسخ باید گفت: امام موعود شیعیان، سرور معتقدان به قیامت و رهبر آبادکنندگان مساجد است و هر کس کمترین آشنایی با شهرهای شیعیان در گذشته و امروز داشته باشد، از منزلت مساجد در شهرهای شیعیان مطلع است و جاهلانه چنین اتهام بی اساسی را به شیعیان منتسب نمی کند.

ابن کثیر و عدم حضور ابوبکر در سپاه اسامه!

آیا گفته «ابن کثیر» مبنی بر عدم حضور «ابوبکر» در سپاه «اسامه» صحیح است؟

ابن کثیر معتقد است ابوبکر در لشکر اسامه نبوده و استدلالش این است که چگونه ممکن است ابوبکر در سپاه اسامه در منطقه ای بیرون از شهر حضور داشته باشد و در عین حال پیامبر او را به امامت نماز جماعت مردم گمارده باشد. اما این نظر با قول بیشتر مورخین حتی مورخین بی طرف و غیرعلاقه مند به شیعه مبنی بر حضور ابوبکر در لشکر اسامه منافات دارد. ابن ابی الحدید نظر برخی از برجسته ترین مورخین را نقل کرده و نهایتا نتیجه می گیرد ابوبکر در سپاه اسامه حضور داشته.

عداوت با امام علي(ع) نشانه نفاق

در زمان پیامبراسلام(صلی الله علیه و اله) منافقان را با چه نشانه هایی تشخیص می دادند؟

آيه 30 سوره «محمد(ص)» درباره منافقان و نشانه هاى آنها است. ابوسعيد خدرى در تفسير آيه مى گويد: «منافقان را از طريق عداوت با على(ع) مى توان شناخت!». طبرى از ابوذر نقل مى كند: «در زمان پيامبر(ص) منافقان را تنها به سه چيز مى شناختيم: تكذيب خدا و پيامبر(ص)، تخلف از نماز [جماعت] و عداوت نسبت به على(ع)».

حکمت «سلامِ نماز»

حکمت «سلام نماز» چیست؟

سلامِ آخر نماز نه دعاست و نه ذكر؛ بلكه تحيّت است. لذا اگر كسي در وسط نماز عمداً بگويد: «السلام عليكم»، نمازش باطل است و اگر اشتباهاً گفت، دو سجده سهو دارد. سلام آخر نماز، به عنوان تحيت و درود است؛ چون نمازگزار با خدايش مناجات مي كند و در بين مردم نيست، وقتي كه نمازش تمام شد و از مناجات با خدا برگشت و زميني شد و به جمع مردم پيوست، به مردم سلام مي كند. فقها نيز گفته ‏اند، در نماز جماعت هنگام گفتن «السلام عليكم» امام به كدام قسمت نگاه كند و مأمومين به كدام قسمت رو كنند.

عقیده بهائیان در مورد نماز جماعت

عقیده بهائیان در مورد نماز جماعت چیست؟

«نماز جماعت» دارای آثار ارزنده ایست و در میان مسلمانان، ایجاد الفت می کند و باعث تعمیق آن می گردد. این نماز سند انسجام مسلمانان و تبلور انضباط آنهاست و نمونه ارزنده ای از هماهنگی مسلمانان می باشد .امّا میرزا بهاء در «اقدس» می گوید: «نوشته شده است برای شما اینکه نمازهایتان را به حالت انفرادی بخوانید و برداشته شده است حکم نماز جماعت؛ مگر در نماز میت و خداوند امر کننده و حکیم است». ممکن است برداشتن حکم نماز جماعت با آن همه آثار و برکات به دلیل مخالفت با روح تجدد و یا زندگی اروپائی باشد.

پایگاه اطلاع رسانی دفتر مرجع عالیقدر حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی
سامانه پاسخگویی برخط(آنلاین) به سوالات شرعی و اعتقادی مقلدان حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی
تارنمای پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی
انتشارات امام علی علیه السلام
موسسه دارالإعلام لمدرسة اهل البیت (علیهم السلام)
خبرگزاری دفتر آیت الله العظمی مکارم شیرازی

الإمامُ عليٌّ(عليه السلام)

نِعْمَ الدَّواءُ الأجلُ

بهترين دارو اجل است

ميزان الحکمه، جلد 1، ص 44