اولا: طبق اسناد تاریخی حضرت علی(ع) از سوی پیامبر(ص) به اموری حیاتی تر از امامت جماعت مامور شده است که یکی از نمونه های آن سپردن امور شهر مدینه به ایشان در جنگ تبوک است. ثانیا: شیعه و سنی با اختلافاتی که بر سر موضوع «امامت» دارند، در این هم نظرند که صرف ماموریت یافتن شخصی از سوی پیامبر(ص) در مسأله ای خاص، موجب صلاحیت یافتن او برای جانشینی پیامبر نمی شود؛ زیرا در طول تاریخ اشخاص فراوانی بوده اند که نیابت یا امامت جماعتی را از پیامبر(ص) گرفته اند، حال آنکه شایستگی خلافت ایشان را نداشتند.

«نماز جماعت» دارای آثار ارزنده ایست و در میان مسلمانان، ایجاد الفت می کند و باعث تعمیق آن می گردد. این نماز سند انسجام مسلمانان و تبلور انضباط آنهاست و نمونه ارزنده ای از هماهنگی مسلمانان می باشد .امّا میرزا بهاء در «اقدس» می گوید: «نوشته شده است برای شما اینکه نمازهایتان را به حالت انفرادی بخوانید و برداشته شده است حکم نماز جماعت؛ مگر در نماز میت و خداوند امر کننده و حکیم است». ممکن است برداشتن حکم نماز جماعت با آن همه آثار و برکات به دلیل مخالفت با روح تجدد و یا زندگی اروپائی باشد.