در منابع حدیثی و در نقل حوادث مربوط به میلاد امام زمان(عج) گفته شده که ایشان هنگام تولد سجده کردند و اذکاری را زمزمه نمودند. جریان یافتن اراده الهی به وقوع چنین اتفاقات معجزه آسایی نه تنها امری نامعقول نیست بلکه درباره شخصیت های مقدس دیگری همچون حضرت عیسی(ع) سابقه داشته است و قرآن کریم تصریح می کند که آن حضرت در گهواره سخن گفته اند. واقع شدن این امور، مسأله ای است که صرفا در قاعده اسباب و شرایط معمولی و نیروی انسانی عادی، ممکن است محال به نظر برسد در حالی که چون مستلزم هیچ محال عقلی ای نیست مانعی ندارد که با نیروی الهی حاصل گردد.

از راه هاي اثبات نیابت سفیران امام زمان(عج)، انتصاب آنان بوده است. عثمان بن سعيد مورد وثوق امام عسكرى(ع) و امام مهدى(عج) بود و او نيز فرزندش محمد بن عثمان را منصوب نمود و حسين بن روح نيز از طرف محمد بن عثمان به اين سمت منصوب شد و او نيز على بن محمد سمرى را بر اين مقام منصوب كرد. راه دوم خط امام(ع) بوده كه آن را براي ديگران بازگو مى كردند. راه سوم كرامات فراوانى بود كه به دست مبارك اين بزرگواران انجام گرفته و اثبات كننده سفارت آنها بوده است.

کتاب «بشاره المصطفی لشیعه المرتضی» توسط شیخ ابو جعفر عماد الدین محمد بن علی بن محمد بن علی طبری آملی (م 554 ق) یکی از بزرگترین محدثان و متکلمان قرن ششم هجری تالیف شده است که در زمینه شناخت جایگاه و درجات شیعیان علی بن ابی طالب و اهل بیت پیغمبر (علیهم السلام)، و کرامات اولیای الهی و پیروان آن بزرگواران تنظیم شده است. طبری این کتاب را به صورت کاملاً مستند و در هفده جزء تنظیم و مرتب کرده است.

کتاب با عنوان «دلائل النبوه» داراى نظائر فراوانى است که توسط دانشمندان تراز اول اهل سنت تدوین شده است. یکى از این دانشمندان ابونعیم احمد بن عبدالله اصفهانى (336ـ430ق)است که کتاب «دلائل النبوه» وی از شهرت بسزایی برخوردار است. بسیارى از سیره نویسان و مورخان معتبر مثل ابن کثیر، ابن اثیر، ابن جوزى، ذهبى، سمعانى، ابن حجر عسقلانى و مقریزى بهره هاى فراوانى از آن برده اند. ابونعیم در این کتاب، روایات پراکنده در زمینه نبوت، معجزات، و ویژگى هاى حضرت محمد(ص) را که مجموعاً پانصد و چهل و پنج حدیث مسند و معتبر مى باشد در سى و پنج فصل مرتب و تدوین کرده است. او در این کتاب نیز اخبار نبوى درباره فضائل على بن ابى طالب(ع) و وقایع تاریخى مربوط به آن حضرت را نقل کرده است.

کسانی كه جهان بينى مادى دارند، با ديدن معجزات و امور خارق العاده، در صدد توجيه مادى آن بر مى آيند و اين امور را به نبوغ اشخاص مرتبط مى سازند، درحالیکه بخشى از كرامات و معجزات امامان(ع) در سنين كودكى بوده است. حال اگر منشأ اين كرامات و فضائل در سنين كودكى، نبوغ و زيركى آنها بوده چرا ديگران از مقابله با آنها عاجز ماندند و به عجز و ناتوانى خود اعتراف نمودند؟

امام عسكري(ع) براى تثبيت امامت حضرت مهدى(عج) از راه هاى مختلفي همچون «تعليمات و بيانات» و «نشان دادن به خواص» استفاده كرد. در روايتي امام حسن عسكري(ع) فرمودند: «اى احمد بن اسحاق! اگر كرامت تو نزد خداوند عزوجل و نزد حجت هاى خداوند نبود اين فرزند را بر تو عرضه نمى كردم».

عده اى از علماى اهل سنت در برابر مقام و منزلت امام حسن عسکرى(ع) سر تواضع و فروتنى فرود آورده اند. مانند: احمد بن فضل بن محمّد باکثیر حضرمى شافعى، که مى نویسد: «ابومحمّد، فرزند على عسکرى، مردى عظیم الشأن و جلیل القدر بود. و هنگامى که معتمد او را حبس کرد از او کرامتى ظاهر و مشهور صادر گشت». هم چنین یوسف نهبانى مى گوید: «حسن عسکرى یکى از امامان اهل بیت عظام و سادات کرام است... من خودم از او کرامتى مشاهده کردم».

درباره عمر دو کرامت نقل شده: یکی جاری کردن رود نیل که خشک شده بود. دیگری زمانی که در مدینه زلزله شد پس عمر تازیانه را بر زمین زد و گفت: «به اذن خدا آرام بگیر»، پس آرام گرفت و بعد از آن در مدینه زلزله اى روى نداد. پاسخ: تنها راوى روایت نیل عبدالله بن صالح مصرى است که بسیار دروغگو و جاعل بوده و طبق گفته احمد بن حنبل «در آخر عمر فاسد شد». و حدیث زلزله در حوادث زمان عمر، نه به صورت مسند و نه به صورت مرسل یافت نمى شود و هیچ تاریخ نگار و حافظی آن را ذکر نکرده تا در سند آن دقّت کنیم.

در مسلک تصوف مريد در دست شيخ همانند جسد در دست مرده شوى است و میزان اطاعت مرید در بدو ورود با دستوراتی گاه سخت و تحقیر آمیز شروع می شود. مثل: شستن توالت عمومی، فرستادن شاگردان توانگر به گدایی و وادار ساختن آنها به تمرينات متعدد مرتاضانه مثل: گرسنگى، تلاوت قرآن در وضع زجر دهنده و به چله نشستن و هنگامى كه شيخ مى ديد كه ديگر چيزى براى آموختن به مريد خود ندارد به او اجازه مى داد كه برود و گِرد خويش مريدانى فراهم آورد.

خداوند اصالتا کعبه را مبارک و مرکز هدایت قرار داده و اینکه زمانی بتخانه شده باشد، ماهیت آن تغییر نمی یابد. اگر ماهیت آن تغییر می کرد، هرگز سزاوار نبود که خداوند کعبه را از دست لشگر فیل نجات دهد، یا اینکه باوجود بتها، حدود شش سال قبل از فتح مکه آن را قبله مسلمین قرار دهد! بنابراین با توجه به اینکه خدا به مریم اجازه نداد در مسجد الاقصی وضع حمل کند، تولد علی(ع) در کعبه فضیلت خواهد بود.

ضمن اینکه رسول خدا (ص) خود بالاصاله اشرف مخلوقات و سید و افضل و خاتم رسل می باشند که خدا و ملائکه و تمام مومنان عالم از اول تا آخر بر او درود می فرستند: «إِنَّ اللَّهَ وَ مَلائِکَتَهُ یُصَلُّونَ عَلَى النَّبِیِّ یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا صَلُّوا عَلَیْهِ وَ سَلِّمُوا تَسْلیماً». امّا با توجه به شرایط زمانی و مکانی هر یک از اولیاء خدا، معجزات، فضائل و کرامات آنها نیز متفاوت خواهد بود، و این امری بدیهی است که هیچ انسان عاقلی در آن مناقشه نمی کند و قرار نیست همه فضائل مختص یک نفر باشد!