امام علی(ع) و برخورد با «رهبانیت»

برخورد امام علی(علیه السلام) با «عاصم بن زیاد» که به «رهبانیت» و ترک دنیا روی آورده بود، چگونه بود؟

امام علی(ع) هنگام ملاقات با «عاصم بن زیاد» که رهبانیت اختیار کرده و از دنیا کناره گرفته بود، فرمود: «این کار دشمنی با خود و خانواده ات است؛ علاوه بر اینکه مخالف دستورات خداوند نیز می باشد. و اینکه می بینی من در خوراک و پوشاک بر خود سخت می گیرم، به دلیل جایگاه امامت و رهبری است. زیرا خداوند به پیشوایان عادل دستور داده است که همچون افراد فقیر زندگى كنند تا فقر موجب طغيان و سركشى آنها در برابر فرمان خدا نشود».

نظر اسلام درباره «رهبانيت»

نظر اسلام درباره «رهبانيت» چيست؟

رهبانيت با وجود خدمات مثبتش از جمله پرستارى بيماران صعب العلاج و خطرناك هم‌چون جذاميان و تبليغ در نقاط بسيار دور دست، مفاسد بي‌شماري مانند انحرافات اخلاقى و ... داشته است. از آنجا كه انسان موجودى اجتماعي است و تكامل معنوى و مادى او در گرو زندگى جمعى است و غريزه جنسى براى حفظ نسل بشر است، رهبانيت با اصول فطرت و طبيعت انسان و با روح مدنى بالطبع آدمى ناسازگار بوده و ترك ازدواج هم در آن، موجب هيچ كمالى نشده است. البته زهد اسلامى كه سادگى زندگى و حذف تجملات است ارتباطى به رهبانيت ندارد و رهبانيت در اسلام همان، هجرت، جهاد، نماز، روزه، حج و عمره است.

محتواى سوره حدید

سوره «حدید» حاوى چه مطالبى مى باشد؟

آیات نخستین سوره حدید، پیرامون توحید و صفات خداست؛ سپس از عظمت قرآن سخن مى گوید؛ در ادامه از وضع مؤمنان و منافقان در قیامت بحث مى کند؛ در بخش دیگرى دعوت به ایمان و خروج از شرک شده، و سرنوشت جمعى از اقوام کافر پیشین منعکس شده است؛ و بخش مهمى از این سوره پیرامون انفاق در راه خدا مى باشد؛ در بخشى کوتاه، اما گویا و مستدل، سخن از عدالت اجتماعى به میان آمده، که یکى از اهداف مهم انبیاء است؛ و در پایان مسأله رهبانیت و انزواى اجتماعى مورد مذمت قرار گرفته است.

معنای زهد

زهد به چه معناست؟

«زهد» به معناى ترک دنیا و رهبانیت و بیگانگى از اجتماع نیست، بلکه حقیقت زهد همان آزادگى و عدم اسارت در چنگال دنیاست. به گفته قرآن مجید زاهد کسى است که نه بر آنچه از دست داده تأسف بخورد، و نه از آن چه به دست آورده خوشحال باشد.

رهبانیت، جزء آیین حضرت عیسی(ع)!

آیا رهبانیت جزء آئین مسیح(علیه السلام) بود؟

رهبانیت از ماده رهبه، به معنی ترس از خدا گرفته شده و مصداقی از زهد و بی اعتنایی نسبت به دنیاست. بر اساس آیه 27 سوره حدید، رهبانیت در آئین مسیح نبوده و پیروانش آن را پس از او ابداع کردند. در آغاز، نوعى زهدگرائى و از ابداعات نیک، محسوب مى شد، اما پس از مدتی، این سنت به انحراف گرائید و با امورى مخالف فرمان الهى و حتى گناهان زشتى آلوده گردید. این گروه حتی حقّ رهبانیت ابداعی خود را نیز رعایت ننمودند، و به نام زهد، دام ها بر سر راه خلق گسترانیدند، و دیرها و مرکز فساد را در آئین مسیح(ع) به وجود آوردند.

نظریه «طه حسین»، درباره پیدایش «تصوف»

نظریه «دکتر طه حسین»، درباره تاریخ پیدایش «تصوف» در جامعه اسلامی چیست؟

به گفته دکتر طه حسین تصوف در آغاز به صورت زیاده روی در ترك دنيا و زهد مفرط بود كه مورد اعتراض پیامبر(ص) واقع شد؛ ولی بعد تغيير قيافه داد و در اواخر قرن اول هجرى تصوف از آن پديد آمد. با ارتباط مسلمانان با فرهنگهاى هند و ايران و يونان این مفهوم از صورت كوشش در عبادت و زياده روى در آن به صورت تلاش براى متحد شدن يا پيوستن با خدا يا شناختن او از طريق اشراق درآمد، سپس به مذاهب باطنيان آميخته شد و بيشتر پيچيده گشت تا این که خود به صورت مذهبى جداگانه درآمد.

معرفى صابئان

«صابئان» چه کسانى هستند؟

آنها جمعیتى از پیروان نوح(ع) بوده اند، و ذکر این عده در ردیف مؤمنان، یهود و نصارا نیز دلیل آن است که اینان مردمى متدین به یکى از ادیان آسمانى بوده، به خداوند و قیامت نیز ایمان داشته اند.
در اثر کمى جمعیت، نهان داشتن آئین، وضع آنها به صورت اسرارآمیزى در آمده، و جمعیت آنها به سوى انقراض مى رود. این به خاطر همان اعتقادات و احکام خاص و اغسال مفصل و حرام دانستن ازدواج با غیر هم کیش خود و دستور به رهبانیت است.
 

سرچشمه تاریخى رهبانیّت

سرچشمه تاریخى رهبانیّت چیست؟

پیدایش رهبانیت به بعد از قرن سوم میلادی بازمی گردد. در آن زمان پیروان مسیح با شکست ازامپراطور روم، به کوهها و بیابان ها پناهنده شدند. روایتی از پیامبر(ص) این احتمال را تقویت می کند. رهبانیت امت پیامبر(ص) همان هجرت و جهاد و نماز و روزه و حج و عمره است.

پایگاه اطلاع رسانی دفتر مرجع عالیقدر حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی
سامانه پاسخگویی برخط(آنلاین) به سوالات شرعی و اعتقادی مقلدان حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی
تارنمای پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی
انتشارات امام علی علیه السلام
موسسه دارالإعلام لمدرسة اهل البیت (علیهم السلام)
خبرگزاری دفتر آیت الله العظمی مکارم شیرازی

قال الرضا عليه السلام :

«ان يوم الحسين اقرح جفوننا و اسبل دموعنا و اذل عزيزنا بارض کرب و بلاء و اورثناءالکرب و البلاء الي يوم الانقضاء»

بحارالانوار، ج 44، ص 284