از ديدگاه امام علي(ع) بهترین اسباب تقرّب به خداوند، ايمان به خدا و پيامبر(ص)، جهاد در راه خدا، كلمه اخلاص [و شهادت به يگانگى خدا]، برپاداشتن نماز، ادای زکات، روزه ماه رمضان، حجّ و عمره خانه خدا، صله رحم، صدقه پنهانی، انجام معروف و کارهای خوب است.

تقّرب و رسیدن به خدا‌ مهم ترین دغدغه هر مؤمنی است که برای دستیابی به آن تلاش می کند. بهترین راه رسیدن به خدا و رضوان الهی، همان راهی است که خود خداوند بیان و مشخص کرده است. این امر محقّق نمی گردد جز با شناخت خداوند متعال، حرکت در مسیر بندگی، رعایت اخلاق و مراقبت از نفس. علاوه بر این، باید موانع قرب الهی را رفع نمود که ارتکاب گناه از جمله آن موانع است.

«توسّل» در لغت به معناى انتخاب وسیله، و وسیله به معناى چیزى است که انسان را به دیگرى نزدیک کند. در لسان العرب آمده: «توسّل جستن به سوى خدا و انتخاب وسیله این است که انسان عملى انجام دهد که او را به خدا نزدیک کند و در مصباح اللغة نیز آمده: «وسیله چیزى است که انسان با آن به چیز دیگر یا شخص دیگر نزدیک مى شود»، هم چنین در مقاییس اللغة، «وسیله به معناى رغبت و طلب است». بنابراین وسیله به معناى تقرّب جستن است و هم به معناى چیزى است که باعث تقرّب به دیگرى مى شود، از این رو توسل مفهوم گسترده اى دارد.

با توجه به آیات (مانند: وَابْتَغُوا إِلَیْهِ الْوَسِیلَةَ) و روایات فراوان، توسل به اولیاء، مشروع و بخاطر مقام آنها نزد خداوند است و فرقی میان قبل و بعد وفات نمی باشد؛ اما برخی در این مسأله افراط کرده اند و به وسیله توسل راه غلو را پیش گرفتند و برخی نیز تفریط کرده اند و توسل را شرک دانسته اند و هر دو راه خطا را پیموده اند.

بعضی از علل گرایش به بت پرستی، از این قرار است: 1- بت پرستان عقيده داشتند كه سرپرست هر اقليمى از عالم، روح معيّنى از عالم افلاك است؛ و چون دسترسى به آن روح نداشتند مظهرى براى آن مى ساختند، و به عبادت آن مى پرداختند. 2- گروهى که ستارگان را پرستش مى كردند، هنگامى كه ستارگان را هميشه حاضر ندیدند؛ براى هر كدام بت و سمبلى ساختند و به عبادت آنها مشغول شدند. 3- گروهى خدا را به گمان خود بسيار منزّه مى شمردند تا آنجا كه پرستش او را براى خود مجاز نمى دانستند؛ و لذا براى تقرّب به او بت ساختند!

منظور شیعه از نذر برای هر یک از اولیاء الهی، هدیه کردن ثواب حاصل از نذر برای اوست. در نذر گوسفند نیز عمل و نام برای خدا و ثواب برای اولیاء خدا و گوشت آن برای فقراست. این عمل هیچ گونه منافاتی با توحید ندارد و اکثریت اهل سنت نیز همین گونه درباره نذر و قربانی عمل می کنند.

«وَسِیلَة» در اصل به معنى تقرّب جستن می باشد و یا چیزى که باعث تقرّب به دیگرى از روى علاقه و رغبت مى شود. بنابراین وسیله در قرآن، شامل هر چیزى است که انسان را به خدا نزدیک می کند، که مهم ترین آنها، ایمان به خدا و پیامبر(ص)، جهاد و عبادات، صله رحم و انفاق در راه خدا است و هم چنین سوگند دادن خدا به مقام پیامبران و امامان و صالحان، نشانه علاقه به آنها و اهمیت دادن به مقام و مکتب آنان مى باشد، همه جزء این مفهوم وسیله است. از این رو  نه بوى شرک مى دهد، نه بر خلاف آیات دیگر قرآن است.