تأمين و تضمين روزى به اين معنى نيست كه آن را براى انسان عاقل با شعور فراهم ساخته، به در خانه‌اش بفرستند يا لقمه كنند و در دهانش بگذارند؛ بلكه زمينه‌ها فراهم شده است و تلاش انسان، شرط به فعليت رسيدن اين زمينه‌ها است. اگر انسان‌هائى در گذشته و حال، غصب حقوق ديگران كنند و روزي‌هاى آنها را به ظلم از آنها بگيرند دليل بر عدم تأمين روزى از ناحيه خدا نيست. منابع زيادى براى تغذيه انسان در اين كره خاكى وجود دارد كه بايد با درايت، آنها را كشف و بكار گرفت و در صورت كوتاهي انسان در اين زمينه مقصر خود او است.

قرآن در سوره «بقره»، ضمن بشارت به «صابران» در برابر آزمايش هاى بزرگ الهى مى فرمايد: «به يقين همه شما را با چيزى از ترس، گرسنگى، زيان مالى و جانى و كمبود ميوه ها، آزمايش مى كنيم و صابران را بشارت ده ...». چه افتخارى از اين بالاتر كه انسان در برابر صبرش، مشمول اين سه عنايت بزرگ الهى گردد: نخست، صلوات و درودى از نوع آنچه بر پيامبر بزرگش فرستاده مى شود، دوم شمول رحمت واسعه الهى، نسبت به او و از همه مهم تر كه عنايت سوم است هدايت پروردگار كه سرچشمه تمام نعمت ها و خوشبختى هاست.

آزمايش الهي يک امر قطعي و براي همه افراد از جمله انبياء می باشد و انواع آن؛ ترس، گرسنگى، زيان مالى و جانى، کمبود ثمرات و امور ديگرى مانند: فرزندان، پيامبران، دستورات الهي و بعضى خواب ها می باشد. حتي شرور، خيرها و عملکرد افراد درقبال مشکلات يکديگر نيز می توانند آزمايش الهى محسوب شود. البته لازم نيست همه افراد با تمام موارد سنجيده شوند، همچنان که موفقيت در آزموني دليل بر عملکرد صحيح در ديگر موارد نمي شود.

حسن و حسین(ع) بیمار شدند، علی و فاطمه(ع) نذر کردند: اگر آنها شفا یابند سه روز روزه بگیرند. چیزى نگذشت که هر دو شفا یافتند، علی و فاطمه(ع)  روزه گرفتند تا نذر خود را ادا کنند. موقع افطار غذای خود را یک روز به فقیر و روز دیگر به یتیم و روز سوم به اسیر دادند. وقتی پیامبر(ص) گرسنگی اهل بیت خود را دید گریان شد و این آیات درباره آنها نازل شد.

امام علی(ع) در خطبه شقشقیه، در بیان دلایل پذیرش بیعت مى فرماید: «اگر به خاطر حضور توده هاى بیعت کننده و اتمام حجّت بر من به خاطر وجود یار و یاور نبود و نیز به خاطر عهد و پیمانى که خداوند از دانشمندان و علماى هر امّت گرفته که در برابر پرخورى ستمگر و گرسنگى ستمدیده و مظلوم سکوت نکنند، مهار شتر خلافت را بر پشتش مى افکندم».