این روایات از مشهورترین روایات جعلى است که در هیچیک از کتابهاى مشهور و معتبر حدیثی وجود ندارد و از دروغهایى است که به بداهت عقل، بطلان آن معلوم است. گذشته از این، روایات صحیحى از پیامبر(ص) نقل شده است که مضمون آنها با محتواى این روایات در تعارض است.

صاحبان صحاح سته و بزرگان حدیث در سنن و مسانید و معاجم از پیامبر(ص) نقل کرده اند که: فاطمه پاره تن من است، هر که او را اذیت کند مرا اذیت کرده و هر آنچه او را خشنود سازد مرا خشنود ساخته است.

محبّ الدین، ابوالعبّاس، احمد بن عبدالله بن محمّد طبرى، عالمى عامل و داراى منزلتى بزرگ و با آثار اسلامى و فقه آشنا بود. او در سال 615 زاده شد و در سال 694 در گذشت.  در سرزمین مصر نزد شیخ مجدالدین قشیرى به دانش اندوزى پرداخت و «التنبیه» را شرح کرد و کتابى درباره مناسک حجّ تالیف کرده است.از سویی طبرى بزرگ شافعیان و محدّث حجاز به شمار مى رفت، هم چنین سیوطى مى گوید: محبّ طبرى، امام، محدّث، فقیه حرم و شیخ شافعیان و حدیث شناس حجاز و پیشوایى زاهد بود.

 

فیروزآبادى می گوید: «این احادیث هیچ کدام صحیح نیست، و نزد علماى آگاه به حدیث و نقّادان این علم چیزى از آنها ثابت نیست و در باب فضایل ابوبکر صدّیق، می نویسد؛ مشهورترین احادیث جعلى اینها است». و سیوطى سى حدیث از مشهورترین فضایل ابوبکر را بر شمرده است، سپس آنها را ردّ مى کند و به جعلى بودن آنها حکم مى کند.

جلال الدین سیوطی در کتاب الاتقان می نویسد: «در بین صحابه ده نفر که در علم تفسیر مشهورند که در بین خلفا، بیشترین روایات از على بن ابی طالب(ع) نقل شده است معمّر نقل کرده است : «على را دیدم که خطبه مى خواند و مى گفت: از من پیرامون کتاب خدا بپرسید که سوگند به خدا هیچ آیه اى نیست مگر اینکه مى دانم در شب نازل شد یا در روز، در دشت نازل شد یا در کوه».

محدثین بسیاری از اهل سنت مانند؛ ابن شاهین، طبرانی، مناوی، طبری، بخارى، ترمذى، سیوطى، متقى، بونعیم و حاکم، روایات متعددی از رسول خدا(ص) نقل کرده اند؛ که نشان می دهد حضرت فاطمه زهرا(س) از همه زنان عالم برتر و بالاتر بوده.

جابر بن عبدالله انصاری نقل می کند در هنگام فتح مکه و پاکسازی کعبه از لوث وجود بتهای دوره جاهلیت، علی بر دوش پیامبر بالا رفت و بت هبل را از روی بام کعبه به زیر کشید. این روایت را گروهى از حافظان و ائمّه حدیث و تاریخ نقل کرده اند و در قرون بعدى نویسندگان از آنان اخذ کرده و در کتابهاى خود آن را ذکر نموده اند و بدون هیچ خدشه اى در سند آن، دربست آن را پذیرفته اند.

تبریک گفتن شیخین را عدّه زیادى از بزرگان حدیث، تفسیر و تاریخ از رجال اهل سنّت، نقل کرده اند. گروهى آن را از باب ارسال مسلّم، مرسلاً  نقل کرده و گروهى دیگر آن را با اسناد صحیح که رجال ناقل آن همگى ثقه هستند، نقل کرده اند که اسناد آن در نهایت به افراد مختلفى از صحابه پیامبر(ص) مانند: ابن عبّاس، ابوهریره، براء بن عازب و زید بن أرقم، مى رسد. مرحوم علاّمه امینى(ره) در کتاب الغدیر نام 60 نفر از کسانى را که آنها تبریک گفتن شیخین را روایت کرده اند، برشمرده است.

حاکم نیشابورى، ابن حجر هیتمى، سیوطى، متقى هندى، قندوزى حنفى، هیثمى و... حدیث«أمان» را روایت نموده اند.

صحّت حدیث «سدّ ابواب» را مى توان از جهات مختلف به اثبات رساند: 1- وجود حدیث در برخى از صحاح. 2-تصریح به صحّت حدیث توسط حاکم نیشابورى، قسطلانى، سیوطى و ... . 3- نقل حدیث به سند صحیح توسط احمد بن حنبل، نسائى، ابن حجر عسقلانى و ... .