آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

صحّت حدیث «سدّ ابواب» را مى توان از جهات مختلف به اثبات رساند: 1- وجود حدیث در برخى از صحاح. 2-تصریح به صحّت حدیث توسط حاکم نیشابورى، قسطلانى، سیوطى و ... . 3- نقل حدیث به سند صحیح توسط احمد بن حنبل، نسائى، ابن حجر عسقلانى و ... .

صحّت حدیث «سدّ ابواب» را مى توان از جهات مختلف به اثبات رساند:
1 ـ وجود حدیث در برخى از صحاح: چنانکه ترمذى به مضمون هاى مختلف آن را نقل کرده است.(1)
2 ـ تصریح به صحّت حدیث: چنانکه حاکم نیشابورى تصریح به صحّت آن با شرط شیخین کرده است.
قسطلانى مى گوید: «حدیث سعد بن ابى وقاص را احمد و نسائى به سند قوى نقل کرده اند که رسول خدا(صلى الله علیه وآله) امر کرد تا همه درب ها به روى مسجد بسته شود ولى درب خانه على(علیه السلام) را باز نگه داشت».(2)
هیثمى در «مجمع الزوائد» به نقل از طبرانى در «المعجم الاوسط» این روایت را نقل کرده و سپس تصریح مى کند که رجال آن همگى ثقه هستند.(3)
سیوطى در «اللآلى المصنوعة» از ابن حجر در کتاب «القول المسدّد فى الذبّ عن مسند احمد» نقل کرده که مى گوید: «این حدیث از این باب، حدیثى مشهور است و داراى طرق متعدد مى باشد، و هر طریق از آن به تنهایى کمتر از حَسَن نیست و مجموع آن، انسان را به حدّ قطع به صحّت حدیث مى رساند بر طریق بسیارى از اهل حدیث».(4)
3 ـ نقل حدیث به سند صحیح: برخى نیز حدیث را به سند صحیح نقل کرده اند امثال: احمد بن حنبل که رجال حدیثش همگى صحیح است به جز ابى عبدالله میمون که ثقه مى باشد. و نیز نسائى آن را در «الخصائص» به سند صحیح نقل کرده است.(5)
ابن حجر عسقلانى مى گوید: «درباره بستن درب ها به سوى مسجد روایاتى وارد شده که ظاهر آن ها مخالف با حدیث باب است از آن جمله:
الف) حدیث سعد بن ابى وقاص که گفت: رسول خدا(صلى الله علیه وآله) ما را امر کرد تا تمام درب هایى که به مسجد باز مى شد ببندیم ولى درب خانه على را رها کرد. احمد و نسائى این حدیث را نقل کرده و سند آن قوى است.
ب) و در روایتى که به این مضمون از طبرانى در «المعجم الاوسط» وارد شده و رجالش همگى ثقه هستند جمله اى زیادتر از آن نیز وجود دارد و آن این که گفتند: اى رسول خدا! درب هاى ما را بستى؟! حضرت(صلى الله علیه وآله) فرمود: من آن ها را نبستم بلکه خداوند آن ها را بست.
و نیز همین مضمون از زید بن ارقم نقل شده که احمد و نسائى و حاکم آن را در کتاب هاى حدیثى خود آورده اند و رجال آن همگى ثقه هستند.
و نیز احمد و نسائى این مضمون را از ابن عباس نقل کرده اند که رجال هر دو ثقه هستند. و نیز احمد بن حنبل از عبدالله بن عمر نقل کرده که سند آن حسن است. و نیز این مضمون را از طریق علاء بن عرار از عبدالله بن عمر نقل کرده که رجال آن رجال صحیح اند به جز علاء که یحیى بن معین و دیگران او را توثیق کرده اند.
ابن حجر در پایان مى گوید: «این احادیث برخى، برخى دیگر را تقویت مى کنند. و نیز هر طریقى از آن ها صلاحیت براى احتجاج و استدلال به آن دارد تا چه رسد به مجموع طریق ها».(6)