آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

محبّ الدین، ابوالعبّاس، احمد بن عبدالله بن محمّد طبرى، عالمى عامل و داراى منزلتى بزرگ و با آثار اسلامى و فقه آشنا بود. او در سال 615 زاده شد و در سال 694 در گذشت.  در سرزمین مصر نزد شیخ مجدالدین قشیرى به دانش اندوزى پرداخت و «التنبیه» را شرح کرد و کتابى درباره مناسک حجّ تالیف کرده است.از سویی طبرى بزرگ شافعیان و محدّث حجاز به شمار مى رفت، هم چنین سیوطى مى گوید: محبّ طبرى، امام، محدّث، فقیه حرم و شیخ شافعیان و حدیث شناس حجاز و پیشوایى زاهد بود.

 

محبّ الدین، ابوالعبّاس، احمد بن عبدالله بن محمّد طبرى، شیخ حجاز، او عالمى عامل و داراى منزلتى بزرگ و با آثار اسلامى و فقه آشنا بود. در شهر قوص (در سرزمین مصر) نزد شیخ مجدالدین قشیرى به دانش اندوزى پرداخت و «التنبیه» را شرح کرد و کتابى درباره مناسک حجّ و کتاب دیگرى در موضوع اَلغاز (جمع چیستان) گرد آورد و اثر ارزشمندى در احادیث احکام بر جاى نهاد. وى در روز پنجشنبه، هفدهم ماه جمادى الآخر سال 615 زاده شد و در سال 694 در گذشت.(1)
سبکى مى گوید: طبرى شیخ حرم و حافظ بلامنازع حجاز بود.(2)
و نیز صفدى در شرح حال او مى گوید: وى شیخ مکّه، فقیه، زاهد و محدّث بود و به دیگران درس مى آموخت و فتوا مى داد. طبرى بزرگ شافعیان و محدّث حجاز به شمار مى رفت.(3)
و همچنین سیوطى مى گوید: محبّ طبرى، امام، محدّث، فقیه حرم و شیخ شافعیان و حدیث شناس حجاز و پیشوایى زاهد و نیکوکار و بزرگ مرتبت بود(4).(5)