يكي از آياتي كه دلالت بر وجود امام زمان(عج) دارد «آیه اولوا الامر» است كه مى فرمايد: «اطاعت كنيد خدا را! و اطاعت كنيد پيامبر خدا و اولوا الأمر[اوصياى پيامبر] را». مقصود از «اولى الامر» ائمه معصومين(ع) هستند؛ زيرا آيه دلالت بر وجوب اطاعت به طور مطلق دارد و اين نیازمند عصمت آنان است، حال اگر اولوا الامر معصوم نباشند و در برخى از موارد سهو و نسيان داشته باشند و در عين حال اطاعت آنها به طور مطلق واجب باشد، مستلزم تناقض در وجوب اطاعت است.

عده اى از اهل سنت همانند شیعیان، حضرت مهدى(عج) را همان موعود جهانى مى دانند. همانند حافظ محمد بن یوسف گنجى شافعى که درباره امام ابى محمّد حسن عسکرى مى گوید: «از خود فرزندى به جاى گذاشت که همان امام منتظر است». هم چنین شیخ سلیمان قندوزى حنفى مى نویسد: «خبر تحقیق شده نزد افراد معتبر آن است که ولادت قائم(عج) در شب نیمه ماه شعبان سال 255 هجرى در شهر سامرا بوده». از سویی صدر الدین حموینى نقل مى کند: «همانا دوازدهمین از فرزندانم غیبت مى کند تا این که خداوند متعال به او اذن خروج و قیام مى دهد».

در روز 18ذی الحجه سال 10هجری هنگامی که پیامبر به منطقه غدیر خم رسید آیه 67 سوره مائده بر ایشان نازل شد و او را خطاب قرار داد که اگر به صورت کامل آنچه بر او نازل شده را به مردم نرساند، رسالتش را به اتمام نرسانده. بعد از آن پیامبر(ص) با درخواست بازگشت پیشگامان کاروان و صبر برای رسیدن عقب افتادگان و تشکیل آن اجتماع عظیم، حضرت علی را به جانشینی خود برگزید. این مطلب نزد شیعیان اجماعی است و علامه امینی نیز در الغدیر 30 حدیث از منابع اهل سنت را در این باره ذکر کرده است.

حاکم نیشابورى، ابن حجر هیتمى، سیوطى، متقى هندى، قندوزى حنفى، هیثمى و... حدیث«أمان» را روایت نموده اند.

احادیث «وصایت» را عده زيادي از علماى اهل سنت نقل کرده اند، مانند: ابن عساکر دمشقى، ابن مغازلى شافعى، خوارزمى حنفى، محب الدین طبرى شافعى، ذهبى، قندوزى حنفى، گنجى شافعى، طبرى شافعى، هیثمى شافعى، متقى هندى، ابونعیم اصفهانى، ابن ابى الحدید، ابن طلحه شافعى، حموى، مناوى، ابن صبّاغ مالکى، حاکم نیشابورى، سبط بن جوزى، احمد بن حنبل، ابویعلى،  یعقوبى، مسعودى و ... .

اتفاق مورّخين شيعه بر اين است که امام رضا(ع) همانند سایر ائمه(ع) به شهادت رسيده و بسیاری از اهل سنت نيز اين مطلب را قبول دارند. از آن جمله: ابن حجر، ابن صباغ مالکى، مسعودى، قلقشندى، قندوزى حنفى، احمد شبلى، حاکم نيشابورى، ابوزکریا موصلى، ابوالفرج اصفهانى، ابن طباطبا، شبلنجى، ابن حبّان و سمعانى و ابن ماجه قزوینى و بسیاری دیگر از ایشان.

حدیث ثقلین را مى توان از چند طریق تصحیح نمود:1 ـ وجود حدیث در صحاح.2 ـ وجود حدیث در کتبى که درباره صحاح نوشته شده است.3 ـ تصریح علمای اهل سنت بر صحّت حدیث.4 ـ وجود حدیث در کتاب هایى که التزام به نقل حدیث صحیح داده اند.

برخى از علماى اهل سنّت، مانند: ابن اثیر، تنوخی و ... به نزول این آیه «وَمِنَ النّاسِ مَنْ یَشْرِی نَفْسَهُ ابْتِغآءَ مَرْضاتِ اللهِ وَاللهُ رَؤُفٌ بِالْعِباد» در شأن امام على(ع) تصریح کرده اند.