پس از ترور نافرجام ناصرالدین شاه، مأمورین به تعقیب پیروان «باب» پرداختند. در این بحران، «حسینعلی بهاء» به سفارت روس پناهنده شد و آن هااز او حمایت کردند و هنگام تبعید به عراق به همراه ماموران روس وایران وارد عراق شد و روسیه برایش حقوق ماهیانه درنظر گرفت. سوال این است که چرا ، عدّه زیادى از پیروان «باب» دستگیر و کشته مى شوند، ولى «حسینعلى بهاء» و « صبح ازل» ، زنده مى مانند؟ «دالگورکى» مى گوید: «من چند نفر را برای جاسوسى تربیت مى نمودم؛ هیچ کدام لیاقت «میرزا حسینعلى» و صبح ازل را نداشتند».

پس از اینکه تصریحات توهین آمیز حسینعلی در مورد «باب» و جانشین او (صبح ازل) منتشر شد، در مقابل، ازلیان به دنبال چنین تصریحاتی، و این که ادعای حسینعلی میرزا از بیخ بی اساس است، دست به قلم بردند و پرده از اسرار زیادی برداشته اند و او را فردی آدمکش، جاه طلب، دروغگو، لاابالی و خائن معرفی کردند.

حسینعلی بهاء در سال 1233 قمری در تهران به دنیا آمد. او به متصوفه علاقه داشت و به سلک آن ها درآمد. پس از ادعای بابیت توسط علی محمد باب، از مبلغان او گشت و پس از تبعید به ادرنه با برادرش صبح ازل که از طرف محمدعلی باب، به رهبری بابیه منصوب شده بود اختلاف پیدا کرد و مدعی شد بابیه منسوخ گشته و او همان شخص موعود است و سرانجام ادعای الوهیت کرد. وی با گرفتن وجوهات مختلف برای خود اموالی فراهم کرد و برای بقای آن،  نیابت را به فرزندانش وصیت کرد و قبر خود را قبله مراسم مذهبی بهائیان اعلام کرد.

مطابق آنچه در متون و کتابهای بهائیان آمده، صبح ازل برخلاف توصیف های علی محمدباب از او و برخلاف آنچه تظاهر به دینداری به دیانت بابی می کرده، مردی  بی ایمان، دشمن خدا، بی سواد، جاه طلب و ریاست طلب بود که به خاطر حبّ جاه و مقام میان خود و برادرش حسینعلی بهاء نزاع ایجاد کرد. چنانچه حسینعلی در یکی از کتابهایش نوشته صبح ازل خبیث و مشرک بود. بهائیان او را با الفاظی چون گاو، خر، مگس، سوسک و... لقب می دهند و حتی حسینعلی بهاء در یکی از نوشته هایش به او اتهاماتی درباره فساد اخلاقی منتسب می کند.

رساله ا ی منسوب به عزیه خانم، خواهر بزرگ "صبح ازل" و دختر "میرزا عباس نوری" و از پیروان "سیّد باب" و "صبح ازل" است. این کتاب در جواب نامه ای است که از طرف "عباس افندی" نوشته شده. این کتاب در اثبات وصایت "صبح ازل" و نقل اعمال سوء "میرزا حسن علی بهاء" و ردّ و طرد ادعاهای اوست. به طوری که از بررسی کتاب معلوم می شود، نویسنده آن، شخص مطّلع و فاضلی بوده است. البته ممکن است یکی از فضلای بابیّه، از زبان عمّه این کتاب را تألیف و تنظیم کرده باشد، که در مقام ردّ ادعای "بهاء" خوب از عهده مطلب برآمده است.

ایقان از آثار بهاءالله، شارع دین بهائی است. کتاب ایقان در مورد بیان اسرار کتب آسمانی ادیان قبل و توضیح بشارت‌های آنها در مورد علامت‌های ظهور منجی است. اولین چاپ کتاب ایقان در سال 1308 هـ ق، انتشار یافت. انتشار نسخه مذکور، با توجه با اینکه میرزا حسینعلی خود را در برابر صبح ازل عبد خوانده، و او را به عنوان مصدر امر در نظر آورده است، موجب استناد ازلیان در محکومیت ادعاهای میرزا حسینعلی بهاءگردید. لذا بهائیان تصمیم گرفتند، کتاب ایقان را مطابق مصالح خود تصحیح، و چاپ دیگری از آن را ارائه دهند!

میرزا یحیی از خالص ترین مریدان علی محمد باب بود. علیمحمد باب به او لقب صبح ازل داد و به جانشینی اش بعد از خود وصیت کرد. پس از ترور نافرجام ناصرالدین شاه توسط بابیه، میرزا یحیی به بغداد فرار کرد. حکومت عثمانی بعد از یازده سال فعالیت بابیه در عراق، آنها را به استانبول و از آنجا به ادرنه تبعید کرد. سرانجام حکومت عثمانی برای فرونشاندن اختلاف میرزا یحیی و برادرش حسینعلی، حسینعلی را به عکا و میرزا یحیی صبح ازل را به قبرس تبعید کرد و دو فرقه بهائیه و ازلیه از همدیگر منشعب شدند.