کتاب مجموعه ی مبارکه، تالیف سید جمال بن سینا، از مبلغین بهائیه است که در سال 1336 هجری شمسی در تاشکند به چاپ رسیده است. محتوای این کتاب، ادعیه و مناجات های میرزا بهاء است. مانند: زیارت نامه بهاء، دعای وقت خواب و بعد از بیدار شدن و...  که به او الهام شده است.

کتابی از"میرزا بهاء" که عبارتهای عجیبی از جهت معنی دارد؛ مثلا در صفحه 284 می گوید: «آسمان اثر بلندی و زمین اثر ساکن شدن من است و ساعتی که داهیه ی آن مردم را فراگرفته است (ساعت ظهور باب یا بهاء) اثر توانائی و ابر اثر حرکت من است و بادها فرستاده می شوند، به کلمه من آیات به سبب امر بدیع من ظاهر می شوند و قسم به خداوند که آفتاب اثر چهره تابنده ی من، و این مستی که مردم را فراگرفته است اثر خشیت من می باشد». از این عبارات کشف می شود که: زمین ساکن است. خدا سکون و حرکت دارد. خدا ترس و خشیت پیدا می کند.

این کتاب در 329 صفحه حاوی الواح و نوشته های بهاء است و یک سال بعد از فوت بهاء تحت نظر و با اصلاح دیگران به چاپ رسیده است. مطالب این کتاب، ادعاهای صرف و مفاهیم تکراری می باشد و استدلالهای آن سست و خنده آور است؛ به عنوان مثال خود را قیوم و باب را قائم دانسته و در بیان فرق این دو به حساب ابجد همزه را شش حساب کرده چون در کتابت شبیه هم می باشند! و... .

ایقان از آثار بهاءالله، شارع دین بهائی است. کتاب ایقان در مورد بیان اسرار کتب آسمانی ادیان قبل و توضیح بشارت‌های آنها در مورد علامت‌های ظهور منجی است. اولین چاپ کتاب ایقان در سال 1308 هـ ق، انتشار یافت. انتشار نسخه مذکور، با توجه با اینکه میرزا حسینعلی خود را در برابر صبح ازل عبد خوانده، و او را به عنوان مصدر امر در نظر آورده است، موجب استناد ازلیان در محکومیت ادعاهای میرزا حسینعلی بهاءگردید. لذا بهائیان تصمیم گرفتند، کتاب ایقان را مطابق مصالح خود تصحیح، و چاپ دیگری از آن را ارائه دهند!