عقيده حلول خداوند در حضرت مسيح(ع) به اين دليل باطل است كه لازمه آن دارا بودن مكان و نياز و حاجت به آن است كه براى واجب الوجود غير ممكن است؛ اعتقاد به حلول خداوند در چيزى سرانجام به نوعى از شركت مى انجامد و باعث خروج از سلك موحدان عالم مي شود.

چند همسری امری شایع و معروف نزد «مصریان»، «ایرانیان»، «آشوریان»، «بابلیان» و «هندوها» بوده است. همان گونه که در آیین «یهود» وجود داشته و از حرمت آن در «سِفرها» سخنی به میان نیامده است و «تورات» اصل تعدّد زوجات را مباح دانسته، اما عدد معینی را برای آن ذکر نکرده است. همچنین در «انجیل» نیز نصّی بر حرمت تعدّد زوجات وجود ندارد و حرمت تعدّد زوجات در قوانین کلیسا، از جمله قوانینی است که به دست بشر تدوین شده و هرگز رنگ دینی ندارد.

از برخى عبارات اناجيل به دست مى آيد كه وقت ملكوت آسمان ها كه همان حكومت عدل جهانى توحيدى بر روى زمين است، در «آخرالزمان» می باشد. حضرت عيسى(ع) در مورد مقدمات برپايى ملكوت خداوند مى گويد: «و زود است كه خبر از جنگ ها و شايعات بشنويد مبادا كه فزع كنيد؛ زيرا حدوث آنها حتمى است ولى نهايت عالم نخواهد بود». اين مطلب موافق رواياتى است كه از رسول اكرم(ص) رسيده و می فرماید : «مهدي در آخر الزمان خروج خواهد نمود».

از اناجیل استفاده مى شود كه حكومت حضرت مهدى(عج) كه از آن به ملكوت آسمان ها يا ملكوت خداوند براى فرزند انسان تعبير شده تمام روى زمين را فرا خواهد گرفت. در انجيل «لوقا» آمده است: «در آينده مردمى از شرق و غرب و شمال و جنوب زمين آمده و بر سر سفره، در ملكوت خداوند خواهند نشست». در احاديث اسلامى نيز به اين موضوع اشاره شده از جمله در روايت امام باقر(ع) آمده كه حكومت او مشرق و مغرب عالم را فرا خواهد گرفت.

در اناجيل مسيحيان اوصافى براى ياران منجى بشريت ذكر شده است. از جمله: اطاعت مطلق از منجی، عمل به وظیفه و اوامر و نواهی الهی و استضعاف؛ در انجيل «لوقا» آمده است: «خوشا به حال شما اى فقرا؛ زيرا براى شماست ملكوت خداوند. خوشا به حال شما اى گرسنگان در امروز؛ زيرا در آينده سير خواهيد شد. خوشا به حال شما اى گريه كنندگان؛ زيرا در آينده خندان خواهيد شد».

در اناجیل به برخی علائم «ظهور منجی» اشاره شده است. مانند: غير مترقبه بودن ظهور و اینکه قبل از آن، خبر از جنگ ها و فتنه ها منتشر می شود و اینکه امتى بر امتى و مملكتى بر مملكتى قيام می كند و زلزله هاى شديد و گرسنگى ها و قحطى ها در مكان هاى زيادى به وقوع می پيوندد و نشانه هاى بزرگى حادث مي گردد.

«تثليث» به اين معناست كه مسيحيان معتقد به سه خداي «پدر»، «پسر» و «روح القدس» هستند. خداي پدر، خالق جميع كائنات است به واسطه پسر، و پسر فادى و روح القدس پاك كننده مى‌باشد؛ لكن بايد دانست كه اين سه، يك مرتبه و درجه و عمل است. عقيده تثليث پيش از آن در ميان هندى‌ها و مصريان قديم وجود داشته و بى‌ترديد بعداً به عقايد مسيحيان اضافه شده است. اين‌كه آيا پولس نخستين كسى بود كه اين عقيده را ابراز كرد يا بعد از او اين عقيده اظهار شد؟ هم‌چنان محلّ گفت‌وگوست.

«اب» در كتب عهد قديم و عهد جديد به معنى خالق و آفريننده استعمال ‌شده است. كلمه «ابن» به معنى مخلوق و آفريده و يا مخلوق شريف خدا آمده است. «روح القدس» نيز در كتب مقدّس مسيحيان در معانى گوناگونى از جمله: روح پاك ايمان و معنويّت و سكينه خاطر، فرشته‌اى كه واسطه ميان خدا و بندگان است و گاهى نيز به معنى تسلّى دهنده و كسى كه پس از عيسى خواهد آمد و همه چيز را به جهانيان تعليم خواهد داد اطلاق شده است.

درباره تلفيق «تثليث» با «توحيد» سه توجيه ذكر شده است؛ اول اين‌كه اين مسأله از اسرار است و بايد تعبّداً آن را پذيرفت. دوم اين‌كه رابطه «اَب»، «اِبن» و «روح القدس» مانند ارتباط جرم خورشيد و حرارت و نور آن يا مانند جرم آتش و نور و حرارت آن يا مانند رابطه روح و فكر و كلمه است كه به يك معنى سه و به يك معنى يكى است. سوم از طريق وحدت حقيقى و تعدّد اعتبارى ميان خداى پدر و خداى پسر و روح القدس اتّحاد قائل مي‌شوند و دوم و سوم را مظهر اوّل يا هر سه را مظهر يك ذات واحد مي‌دانند.

انحرافات ناشی از مسأله «تثليث» و مشتقّات و لوازم آن، قيافه مسيحيّت را به كلّى دگرگون ساخته و فساد آن از خداشناسى به نبوّت سرايت كرده و حضرت مسيح(ع) را در قيافه‌اى كه به كلّى با قيافه اصلى مباينت دارد نشان داده است و دامنه اين انحراف به مراسم عبوديّت و مسائل اخلاقى و همه دستورهاى مذهبى نيز كشيده شده و آنها را مسخ و دگرگون كرده است. هم‌چنين گناه بخشى، فروش مغفرت نامه و پرستش مجسّمه‌هاى مريم و مسيح و امثال اينها، همه از ميوه‌هاى تلخ اين شجره خبيثه است.